Τιτάνες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

:«''έπειτα κοιμήθηκε με τον [[Ουρανός (μυθολογία)|Ουρανό]] και γέννησε τον βαθιά στροβιλιζόμενο [[Ωκεανός (μυθολογία)|Ωκεανό]], τον [[Κοίος|Κοίο]] και τον [[Κρείος|Κριό]] και τον [[Υπερίων (μυθολογία)|Υπερίωνα]] και τον [[Ιαπετός (μυθολογία)|ΙάπετοΙαπετό]], την [[Ευρυφάεσσα|Θεία]] και την [[Ρέα (μυθολογία)|Ρέα]], την [[Θέμις|Θέμιδα]] και την [[Μνημοσύνη]] και την χρυσοστεφανωμένη [[Φοίβη (μυθολογία)|Φοίβη]] και την αγαπητή [[Τηθύς|Τηθύ]]. Μετά από αυτούς γεννήθηκε ο [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνος]] ο πονηρός, το νεώτερο και φοβερότερο από τα παιδιά της, και μισούσε τον δυνατό πατέρα του''».

Παρ'όλα αυτά, οι γηραιότεροι θεοί αφήνουν το σημάδι τους στον κόσμο. Μερικοί από αυτούς – όπως η [[Μνημοσύνη]], η [[Ρέα (μυθολογία)|Ρέα]], η [[Γαία (μυθολογία)|Γαία]], ο [[Υπερίων (μυθολογία)|Υπερίων]], η [[Θέμις]] και η [[Μήτις (μυθολογία)|Μήτις]] – δεν πολέμησαν εναντίον των [[Δώδεκα θεοί του Ολύμπου|Ολύμπιων]], και διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη νέα διοίκηση. Οι Τιτάνες αφήνουν πίσω τους και έναν αριθμό απογόνων, ορισμένοι εκ των οποίων μπορούν να θεωρηθούν, επίσης Τιτάνες, κυρίως οι υιοί του [[Ιαπετός (μυθολογία)|ΙάπετουΙαπετού]], [[Προμηθέας]], [[Επιμηθέας]], [[Άτλας (μυθολογία)|Άτλας]] και [[Μενοίτιος (τιτάνας)|Μενοίτιος]].

Πολλές αρχαίες πηγές ακολουθούν στενά τον [[Ησίοδος|Ησίοδο]], με μικρές παραλλαγές: ο [[Απολλόδωρος]] προσθέτει τη [[Διώνη (μυθολογία)|Διώνη]] ως δεκάτη Τρίτητρίτη Τιτανίδα.

Ο [[Ησίοδος]], ωστόσο, δεν ήταν ο τελευταίος που μίλησε για τους Τιτάνες. ΣωζώμεναΣωζόμενα αποσπάσματα [[Ορφέας (μυθολογία)|ορφικής]] ποίησης, ιδιαίτερα, διατηρούν μερικές παραλλαγές του μύθου.

Σε ένα ορφικό κείμενο, ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] δεν επιτίθεται, απλά, βιαίως εναντίον του [[Κρόνος (μυθολογία)|πατέρα του]]. Αντιθέτως, η [[Ρέα (μυθολογία)|Ρέα]] παραθέτει γεύμα στον [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνο]] ώστε να τον μεθύσει. Ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] τον αλυσοδένει και τον ευνουχίζει. Αντί να σταλεί στον [[Τάρταρα|Τάρταρο]], ο [[Κρόνος (μυθολογία)|Κρόνος]] σέρνεται – ακόμα μεθυσμένος - στη σπηλιά της [[Νυξ|Νύκτας]], όπου συνεχίζει να ονειρεύεται και να προφητεύει για ολόκληρη την αιωνιότητα.

Ένας άλλος μύθος, που αφορά στους Τιτάνες και δεν είναι του [[Ησίοδος|Ησιόδου]], περιλαμβάνει τον [[Διόνυσος|Διόνυσο]]. Σε κάποια στιγμή της βασιλείας του, ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]] αποφασίζει να παραχωρήσει τον θρόνο του για χάρη του βρέφους [[Διόνυσος|Διονύσου]], που όπως και ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]], ως [[βρέφος]], φυλασσόταν από τους [[Κουρήτες]]. Οι Τιτάνες αποφασίζουν να σφάξουν το παιδί και να διεκδικήσουν τον θρόνο δικό τους. Βάφουν τα πρόσωπά τους με λευκό γύψο, αποσπούν με παιχνίδια την προσοχή του [[Διόνυσος|Διονύσου]], μετά τον διαμελίζουν και βράζουν και ψήνουν τα μέλη του. Οργισμένος ο [[Δίας (μυθολογία)|Δίας]], συντρίβει με τον κεραυνό του τους Τιτάνες. Η [[Αθηνά]] διατηρεί την καρδιά σε ένα γύψινο ειδώλιο, από το οποίο δημιουργήθηκε ο [[Διόνυσος]], εκ νέου. Αυτή η ιστορία αναφέρεται από τους ποιητές [[Καλλίμαχος|Καλλίμαχο]] και [[Νόννος|Νόννο]], που αποκαλούν αυτόν τον Διόνυσο «Ζαγρεύς», και, επίσης, σε έναν αριθμό ορφικών κειμένων.

Μία επανάληψη αυτής της ιστορίας, αναφερόμενη από τον νεοπλατωνικό φιλόσοφο [[Ολυμπιόδωρος ο Νεότερος|Ολυμπιόδωρο]], που γράφει, όψιμα, κατά τη χριστιανική περίοδο, πως η ανθρωπότητα ξεπήδησε από τον παχύ καπνό των καιόμενων πτωμάτων των Τιτάνων. Νεώτεροι συγγραφείς δηλώνουν πως η ανθρωπότητα γεννήθηκε από το αίμα που έχυσαν οι Τιτάνες στον πόλεμό τους εναντίον του [[Δίας (μυθολογία)|Δία]].