Ανάδελτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 31:
* Αν <math>\vec s</math> κανονικό διάνυσμα (<math>|\vec s| = 1</math>), τότε η <math>\nabla f \cdot \vec s</math> είναι η παράγωγος της <math>f</math> στην κατεύθυνση <math>\vec s</math>.
* Στην εξίσωση <math>F(x,y,z)=0</math> η οποία αναπαριστά μια επιφάνεια στο χώρο, η κλίση <math>\nabla F</math> αναπαριστά το κάθετο (όχι απαραίτητα κανονικό) διάνυσμα σε αυτή την επιφάνεια (άρα το διάνυσμα του εφαπτόμενου επιπέδου στην επιφάνεια). Το κάθετο διάνυσμα στην επιφάνεια <math>z=f(x,y)</math> είναι <math>\nabla (z-f(x,y))</math>.
* Το στοιχειώδες εμβαδό της επιφάνειας <math>F(x,y,z)=0</math> είναι <math>\left\vert\frac {\nabla F} {\frac {\partial F} {\partial z}}\right\vert dx dy =
* Στην εξίσωση <math>F(x,y,z)=0</math> η οποία αναπαριστά μια επιφάνεια στο χώρο, η κλίση <math>\nabla F</math> αναπαριστά το κάθετο (όχι απαραίτητα κανονικό) διάνυσμα σε αυτή την επιφάνεια (άρα το διάνυσμα του εφαπτόμενου επιπέδου στην επιφάνεια). Το κάθετο διάνυσμα στην επιφάνεια <math>z=f(x,y)</math> είναι <math>\nabla (z-f(x,y))</math>.
\left\vert\frac {\nabla F} {\frac {\partial F} {\partial y}}\right\vert dx dz =
\left\vert\frac {\nabla F} {\frac {\partial F} {\partial x}}\right\vert dy dz</math>. Το στοιχειώδες εμβαδό της επιφάνειας <math>z=f(x,y)</math> προκύπτει <math>\sqrt{1+\left(\frac {\partial F} {\partial x}\right)^2+\left(\frac {\partial F} {\partial y}\right)^2} dx dy</math>.
 
== Απόκλιση ==
Γραμμή 45 ⟶ 47 :
 
Στον τανυστή των τροπών (τον πίνακα των παραμορφώσεων ενός στερεού συνεχούς σώματος) η απόκλιση δείχνει τη διόγκωση του υλικού σε κάθε υλικό σημείο.
 
=== Ιδιότητες ===
*<math>\nabla \timescdot(fgF+G)=f\nabla\timescdot F g+g \nabla\timescdot fG</math>
*<math>\nabla\cdot (c F)=c \nabla\cdot F</math> όταν <math>c</math> μια σταθερά.
*<math>\nabla\cdot(f F)=\nabla f \cdot F+ f \nabla\cdot F</math> όπου η συνάρτηση <math>f</math> είναι τανυστής ενός βαθμού μικρότερου από την <math>F</math>.
* Αν <math>\nabla\cdot F=0</math>, τότε η <math>F</math> είναι ένα σωληνοειδές διανυσματικό πεδίο.
* Αν <math>F=\nabla f</math>, τότε η βαθμωτή συνάρτηση <math>f</math> καλείται δυναμικό.
 
== Στροβιλισμός ==
Γραμμή 70 ⟶ 79 :
Αρχείο:Nonuniformcurl.JPG | Αναπαράσταση της διανυσματικής συνάρτησης <math>\vec{f}(x,y,z)=-x^{2}\hat{y}</math>. Είναι <math>\nabla\times\vec{f}(x,y,z)=\vec{0}</math>,λογικό αφού η συνάρτηση δεν παρουσιάζει δίνες.
</gallery>
 
=== Ιδιότητες ===
*<math>\nabla \times(F+G)=\nabla\times f)=F + \nabla(\nablatimes f)-\nabla^{2}fG</math>
*<math>\nabla\times (c F)=c \nabla\times F</math> όταν <math>c</math> μια σταθερά.
*<math>\nabla\times(f F)=\nabla f \times F+ f \nabla\times F</math> όπου η συνάρτηση <math>f</math> είναι βαθμωτή συνάρτηση και <math>F</math> διανυσματική διάστασης 3.
* <math>\nabla\times\nabla\times F = \nabla(\nabla\cdot F) - \nabla^2 F = \nabla(\nabla\cdot F) - \Delta F</math>
* <math>\nabla\times(\nabla f)=\vec 0</math>, δηλαδή ο στροβιλισμός της κλίσης ενός δυναμικού είναι μηδέν.
* <math>\nabla\cdot(F \times G)=(\nabla\times fF) \cdot G - F \cdot (\nabla\times G)=0</math>.
* Αν <math>\nabla\times F=\vec 0</math>, τότε η <math>F</math> είναι ένα αστρόβιλο πεδίο.
== Τελεστής Laplace (Λαπλάς) ==
 
Ο τελεστής [[Λαπλάς]]<ref name="χελένικα">{{cite web|url=http://www.hellenica.de/Math/Telestis/TelestisAnadelta.html|title=Τελεστής ανάδελτα|publisher=www.hellenica.de|format=html|accessdate=2010-06-24}}</ref> συμβολίζεται με <math>\triangleDelta</math> και ισούται με <math>\triangleDelta f=\nabla \cdot \nabla f = \nabla^{2}f</math>, δηλαδή είναι η απόκλιση της κλίσης μιας συνάρτησης.
 
== Ιδιότητες ==
 
Αν f διανυσματική συνάρτηση:
 
 
*<math>\nabla\cdot(\nabla\times f)=0</math>
Η απόκλιση του στροβιλισμού είναι μηδέν.<ref name="χελένικα" />
 
 
*<math>\nabla\times(\nabla\cdot f)=\vec{0}</math>
Ο στροβιλισμός της απόκλίσης είναι μηδέν. <ref name="χελένικα" />
 
 
*<math>\nabla\times(\nabla\times f)=\nabla(\nabla f)-\nabla^{2}f</math>
 
 
Στον τελεστή ανάδελτα ισχύουν οι γνωστές ιδιότητες της [[παράγωγος#Κανόνες παραγώγισης|παραγώγισης]] όπως της γραμμικότητας. Αυτό συμβαίνει, γιατί ο τελεστής ανάδελτα είναι [[διαφορικό|διαφορικός]]. Σε κάθε [[ταυτότητα (μαθηματικά)|ταυτότητα]] η οποία αναφέρεται στις ιδιότητες της παραγώγισης, το είδος του τελεστή που συμμετέχει διατηρείται και στα δύο μέλη της κάθε ταυτότητας. Για παράδειγμα στον '''κανόνα του γινομένου''' ισχύει:
*<math>\nabla\cdot(fg)=f\nabla\cdot g+g\nabla\cdot f</math><ref name="χελένικα" />
*<math>\nabla\times(fg)=f\nabla\times g+g\nabla\times f</math>
 
== Δείτε επίσης ==