Πολιορκία του Αιτωλικού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Μικρή αλλαγή
Γραμμή 11:
| αρχηγός1 = [[Μιχαήλ Κοκκίνης]],<br />[[Κίτσος Τζαβέλας]]
| αρχηγός2 = [[Μουσταφά Πασάς Μπουσάτλι|Μουσταής]],<br />[[Ομέρ Βρυώνης]]
| σθένος1 = 500 πολεμιστές του Αιτωλικού, 3.500 πολεμιστές του Μεσολογγίου<ref>'''1η πηγή'''''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 304.<br>'''2η πηγή'''Δημήτρη Φωτιάδη, Ιστορία του 21, ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971, σελ. 350-353.</ref>
| σθένος1 = 500 πολεμιστές του Αιτωλικού, συν κανόνια από το Μεσολόγγι
| σθένος2 = 13.000 στρατιώτες<ref>10.000 αρχικά, συν οι 3.000 του Ομέρ Βρυώνη, ''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 303-304.</ref>
| απώλειες1 = 23 νεκροί<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 304.</ref>
Γραμμή 24:
==Η μάχη της Καλιακούδας==
{{Κύριο|Μάχη της Καλιακούδας}}
Μετά το θάνατο του Μάρκου Μπότσαρη στη [[Μάχη του Κεφαλόβρυσου]], επικεφαλής στους Σουλιώτες απόμεινε ο [[Ζυγούρης Τζαβέλας]]. Ο Τζαβέλας έπιασε την πλαγιά του βουνού [[Καλιακούδα]] στην [[Ευρυτανία]]. Μαζί με 400 άνδρες του Ροδόπουλου που φτάσανε για βοήθεια από το Μοριά η δύναμη των Ελλήνων ανέβηκε σε 2 χιλιάδες άντρες. Ο Μουσταής πασάς της Σκόδρας μετά τη μάχη του Κεφαλόβρυσου ανασύνταξε το στρατό του και στις 28 Αυγούστου του [[1823]] φάνηκε στην Καλιακούδα. Μετά από 3 άκαρπες επιθέσεις, την άλλη μέρα οι Τούρκοι, από δύσβατο μονοπάτι πέρασαν πίσω από την θέση των Ελλήνων. Οι Έλληνες σπάσανε τον κλοιό, αφήνοντας όμως πίσω τους 150 σκοτωμένους, ανάμεσά τους και τον Ζυγούρη Τζαβέλα. Ο δρόμος για το [[Μεσολόγγι]] έμεινε ανοιχτός για τον Μουσταή.<ref>Δημήτρη Φωτιάδη, Ιστορία του 21, ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971, σελ. 350-353.</ref>
 
==Η πολιορκία του Αιτωλικού==
Ο Έπαρχος της Δυτικής Ελλάδας, [[Κωνσταντίνος Μεταξάς]], προσκάλεσε να υπερασπίσουν το Μεσολόγγι τους [[Κίτσος Τζαβέλας|Κίτσο Τζαβέλα]], Ράγκο, Ίσκο, Κώστα Μπότσαρη κ.ά. 3.500 αγωνιστές βρίσκονταν μέσα στην πόλη.<ref>Δημήτρη Φωτιάδη, Ιστορία του 21, ΜΕΛΙΣΣΑ, 1971, σελ. 350-353.</ref> Ο Μουσταής φάνηκε στις 20 Σεπτεμβρίου, αλλά κατευθύνθηκε δυτικά, αντικρύ από το [[Αιτωλικό]] (τότε λεγόταν Ανατολικό). Στο Αιτωλικό κλείστηκαν 500 αγωνιστές με τους κατοίκους.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 304.</ref> Στις 2 Οκτώβρη, οι Οθωμανοί με κανόνια άρχισαν να χτυπάνε το Αιτωλικό. Οι Έλληνες στείλανε από το Μεσολόγγι 4 κανόνια, πού τα έστησε ο σπουδασμένος στην Ευρώπη μηχανικός [[Μιχαήλ Κοκκίνης]]. Τα τουρκικά κανόνια αναγκάστηκαν να αποτραβηχτούν. Τις επόμενες ημέρες κανένα αξιόλογο γεγονός δεν συνέβη εκτός από την επίθεση από το [[Κίτσος Τζαβέλας|Κίτσο Τζαβέλα]]. Ο τελευταίος, με 300 άνδρες, έστησε ενέδρα στο Σκαλί, σε μια εφοδιοπομπή 300 ιππέων με αποτέλεσμα να σκοτώσουν αρκετούς και να αποκομίσουν πολλά λάφυρα.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 304.</ref> Σε λίγο στο στρατόπεδο του Μουσταή άρχισαν οι δυσκολίες του ανεφοδιασμού και οι αρρώστιες του στρατού από το υγρό κλίμα του Μεσολογγίου. Έτσι έπειτα από περίπου 70 μέρες που κράτησε η πολιορκία του Αιτωλικού, στις [[17 Νοεμβρίου]], οι πασάδες αποφάσισαν να φύγουν για την [[Άρτα]] και την [[Σκόδρα]], μιας και άλλες εκστρατείες στην Ανατολική Στερεά είχαν αποτύχει.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 304.</ref> Από την αρχή της εκστρατείας του Μουσταή μέχρι το λύσιμο της πολιορκίας οι Οθωμανοί χάσανε μόνο από τις ασθένειες χίλιους πεντακόσιους άνδρες. Οι Γκέκηδες της Σκόδρας δεν ξαναεκστρατεύσαν στην δυτική Ελλάδα.<ref>''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, τ. ΙΒ', σ. 304.</ref>
 
==Παραπομπές==