Λογκανίκος Λακωνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

O '''Λογκανίκος''' αποτελεί δημοτικόΤοπική διαμέρισμαΚοινότητα του [[ΔήμοςΔήμου Πελλάνας|δήμου Πελλάνας]]Σπάρτης και βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο τουτης Περιφερειακής Ενότητας [[Νομός Λακωνίας|νομού Λακωνίας]], στα σύνορα με τοτην Περιφερειακή Ενότητα [[Νομός Αρκαδίας|νομό Αρκαδίας]]. ΠεριλαμβάνειΕκτός από τον κύριο οικισμό του Λογκανίκου περιλαμβάνει και τους συνοικισμούς: Λογκανίκο, ΒεργαδέικαΒεργαδαίικα, ΓιακουμέικαΓιακουμαίικα, Κοτίτσα και Κυπαρίσσι. Η οδική πρόσβαση στν Κοινότητα γίνεται μέσω της Εθνικής Οδού Λεύκτρου (Μεγαλόπολης) - Σπάρτης και του Ανισόπεδου Κόμβου Λογκανίκου (14,5 χλμ.). Βρίσκεται στο μέσο της απόστασης Μεγαλόπολης - Σπάρτης, απέχοντας χρονικά περίπου μισή ώρα.

Ο Λογκανίκος είναι χτισμένος σε υψόμετρο 750770 μ. Απλώνεται σε πέντε κλιτύες του [[Ταΰγετος|Ταΰγετου]] με τις δύο απ’ αυτές, τη νότια (κουφόγκρεμος), όπου και η Βυζαντινή πολίχνη της «Κοτίτζας» και τη βόρεια, όπου και το Παλαιολόγειο Κάστρο του Λογκανίκου (αρχέςα΄μισό του [[14ος αιώνας|14ου αιώνα]]), να είναι ψηλότερες και να αποτελούν δυο φυσικά τείχη, που απομονώνουν και προστατεύουν το συνοικισμό από νότο και από βορρά. Στα δυτικά υπάρχει το κωνοφόρο δάσος του Ταΰγετου, ενώ ανατολικά εκτείνονται οι υπώρειες του βουνού μέχρι την κοιλάδα του [[Ευρώτας ποταμός|Ευρώτα]], με πυκνή βλάστηση και ελαιόδεντρα.

Η τοποθεσίαπεριοχή στην αρχαιότητα ήταν είναι δυσπρόσιτη και καλά προφυλαγμένη ανάμεσα στα ορεινά τμήματα που σχηματίζουν οι διαδοχικές λαγκαδιές. Η περιοχήκτηματική περιφέρεια της κοινότητας Λογκανίκου ταυτίζεται με την αρχαία Βελαμίνηπεριοίκιδα λακωνική πόλη της Βελεμίνας, που αναφέρει ο [[Παυσανίας|Παυσανίας. Η κτηματική περιφέρεια της κοινότητας Λογκανίκου]] και έχει έκταση 36,2 χιλιάδων στρεμμάτων, πουκαι είναι από τις μεγαλύτερες σετου όληΔήμου τηΣπάρτης. Λακωνία,Στην ωςαρχαιότητα δημοτικό διαμέρισμα. Λόγωλόγω της γεωγραφικής της θέσης απετέλεσε(περιοχή πηγών του Ευρώτα) αποτέλεσε θέση κλειδί για τη διακίνηση πληθυσμών και στρατιώνστρατευμάτων στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]]. Αποτελούσε έπαλξη και προμαχώνα του αρχαίου [[Αρχαία Σπάρτη|Σπαρτιατικού]] κράτους. Εδώ βρισκόταν στην αρχαιότητα το πέρασμα για την Αρκαδία καθώς και η βασιλική οδός της Πελοποννήσου των ΠαλαιολόγωνΠαλαιολόγειων χρόνων (13ος-15ος αιώνας).

Στην περιοχή σώζονται σημαντικά αρχαϊκά, κλασικά, ελληνιστικά, και βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία, που παραπέμπουνμαρτυρούν στη μακραίωνη χριστιανική ιστορία της περιοχής, πουστο βρίσκεταιβόρειο ανάμεσατμήμα στοτης Λογκανίκοκοιλάδας και τοτου ΜυστράΕυρώτα. Ιδιαίτερα αξίζει να αναφερθούμε στο καθολικό της ΠαλαιάςΒυζαντινής Μονής του Αγίου Γεωργίου (1375-1829), που χρονολογείται απόσύμφωνα με την κτητορική επιγραφή το 13ο1375 αιώναμ.Χ. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα και παλαιότερα σωζόμενα βυζαντινά μνημεία της περιοχής.

Στα νότια του χωριού λιγοστά σπίτια δείχνουν τη θέση της βυζαντινής πολίχνης Κοτίτσας(15ος-18ος αιώνας) του Δεσποτάτου του βυζαντινού Μυστρά, - πατρίδα αρχόντων και πραματευτάδωνεμπόρων, που θα πάρουν ενεργό μέρος στηνστις [[επανάσταση του 1821|επαναστάσεις κατά των Οθωμανών τον 18ο αιώνα (1769-1774)]].

Δασικοί δρόμοι οδηγούν στα ψηλότερα σημεία του βουνού Ταϋγέτου: Μέγα πηγάδιΠηγάδι, Τιμόρι, Στενό, Λίμνα, Κουτούνι , Ρεκίτσα.