Άντον Κάλτσεφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με την απελευθέρωση των [[Βαλκάνια|Βαλκανίων]] από τους [[Γερμανία|Γερμανούς]], ο Κάλτσεφ καταφεύγει στην πρώην [[Γιουγκοσλαβία]]. Στην συνέχεια επιστρέφει στην Γιουγκοσλαβία<ref>{{Cite news|url=http://history-of-macedonia.com/wordpress/2009/03/27/%CE%95%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%94%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4/|title=Ενημερωτικό Δελτίο του Κέντρου Μακεδονικών Σπουδών και των Παμμακεδονικών Ενώσεων Η.Π.Α. & Καναδά|newspaper=History Of Macedonia|language=en-US|accessdate=2018-03-14}}</ref> και συλλαμβάνεται από [[ΓιουγκοσλαβίαΓιουγκοσλάβοι Παρτιζάνοι|γιουγκοσλάβουςΓιουγκοσλάβους Παρτιζάνους]] παρτιζάνους, οι οποίοι τον παρέδωσαν στον ΕΛΑΣ ως συνεργάτη των κατακτητών της [[Ελλάδα]]ς. Ο ΕΛΑΣ στην συνέχεια μετά τη [[συμφωνία της Βάρκιζας]] τον παρέδωσε με τη σειρά του στους Βρετανούς και τελικά περιήλθε στις ελληνικές Αρχές. Ο Κάλτσεφ μαζί με τον Ιταλό Λοχαγό [[Τζοβάνι Ραβάλι]] δικάσθηκε πρωτοδίκως στην Αθήνα το 1946 σε ισόβια και κλείσθηκε στις φυλακές Κερκύρας, απ΄όπου μετήχθη στη Θεσσαλονίκη το 1948 και δικάσθηκε από το Διαρκές Στρατοδικείο εκ νέου το Μάιο του ίδιου έτους για [[Έγκλημα πολέμου|εγκλήματα πολέμου]] με βάση τη [[εθνική αναξιότης|νομοθεσία περί δωσιλόγων]] (6η Συντακτική Πράξη του 1945).<ref>Γεώργιος Χ. Μόδης, Σχέδια και ορέξεις γειτόνων, Θεσσαλονίκη, 1947</ref> Κηρύχθηκε ένοχος ηθικής αυτουργίας σε ομαδικούς φόνους, συλλήψεις και εκτοπίσεις, εμπρησμούς καθώς και για την προσπάθεια εκριζώσεως του εθνικού φρονήματος και αλλοιώσεως της εθνολογικής σύνθεσης του πληθυσμού της Μακεδονίας.<ref>εφ. Ελληνικός Βορράς, 18 Μαϊου 1948</ref> Καταδικάστηκε σε [[Θανατική ποινή|θάνατο]] και εκτελέστηκε στο Επταπύργιο [[Θεσσαλονίκη]]ς τα ξημερώματα της [[27 Αυγούστου|27ης Αυγούστου]] [[1948]].