Μακεδονικό Ζήτημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 2 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.1
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 28:
Το Μακεδονικό απασχόλησε και την Β' Διεθνή, η οποία υποστήριξε τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Μακεδονικού κράτους, κάτι το οποίο δεν έγινε μετά τους πολέμους και την ανταλλαγή πληθυσμού του [[1923]]. Με την ανταλλαγή πληθυσμών, το ελληνικό στοιχείο ενδυναμώθηκε σημαντικά στην Μακεδονία με την άφιξη Μικρασιατών προσφύγων και την απομάκρυνση των μουσουλμάνων. Η πολιτική ενσωμάτωσης συνεχίστηκε από το Ελληνικό κράτος, με σκοπό τον πλήρη γλωσσικό [[Εξελληνισμός|εξελληνισμό]] του σλαβόφωνου στοιχείου, με καταστολή χρήσης των σλαβικών γλωσσών και διαλέκτων στην Ελληνική επικράτεια ''(στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] και τη [[Στερεά Ελλάδα|Στερεά]] διώχτηκε η χρήση της [[Αρβανίτικη γλώσσα|αρβανίτικης]] διαλέκτου)'', κάτι που σε γενικές γραμμές επιτεύχθηκε, αλλά όχι απόλυτα.(black List)<ref name="ΑπαγορευμένηΓλώσσα"/> Παρ' όλα αυτά, το πρόβλημα συνέχισε να απασχολεί τη Β' Διεθνή και αργότερα και την Γ' Διεθνή, με σκοπό την δημιουργία ανεξάρτητου κράτους, θέση η οποία το [[1924]] υιοθετήθηκε επίσημα και από το [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας|ΚΚΕ]].
 
Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής στην Ελλάδα, ορισμένοι σλαβόφωνοι πληθυσμοί στην [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Ελληνική Μακεδονία]], προσχώρησαν ομαδικά στα αντάρτικα ένοπλα τμήματα του [[ΕΑΜ]]. Το [[ΕΑΜ]] μετά από πιέσεις των [[ΓιουγκοσλαβίαΓιουγκοσλάβοι Παρτιζάνοι|Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων]] παρτιζάνων, δημιούργησε την οργάνωση [[Σλαβόφωνοι της ελληνικής Μακεδονίας#Το ζήτημα των Σνοφιτών σλαβομακεδόνων|ΝΟΦ]] (Εθνικό απελευθερωτικό Μέτωπο-Ναρόντνο Οσλομπουντίλνο Φρόντ)), η οποία ήταν παρακλάδι του, με σκοπό μελλοντικά να γίνει αντικείμενο εθνικιστικών στόχων της [[Γιουγκοσλαβία|Γιουγκοσλαβίας]]. Κατά τη διάρκεια του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|εμφύλιου πόλεμου]] στην Ελλάδα, πολλές χιλιάδες Μακεδόνων (γηγενών και προσφύγων) αποχώρησαν προς την [[Γιουγκοσλαβία]],{{cref|β}} πολλοί από τους οποίους (οι πρώην κομιτατζήδες της [[Άντον Κάλτσεφ#Βουλγαρική Οχράνα|Οχράνα]]) βαρύνονταν με καταδίκες για συνεργασία με τους κατακτητές. Κατά την γενική αμνήστευση που εξέδωσε το ελληνικό κράτος στις αρχές του '80, προς τους πρώην πολίτες του Ελληνικού κράτους που εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους μετά τον εμφύλιο πόλεμο, αρκετοί δεν μπόρεσαν ούτε τότε να επιστρέψουν στην πατρογονική τους εστία, καθώς μια οδηγία της απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης επισήμανε πως δικαίωμα επαναπατρισμού έχουν μόνο οι Έλληνες πρώην πολίτες του Ελληνικού κράτους και όχι οι μη Έλληνες στο γένος, πρώην πολίτες του Ελληνικού κράτους.
 
Αντίθετα, τα πράγματα στην [[Τιτοϊκή Γιουγκοσλαβία]] για τους Σλαβομακεδόνες, είναι εντελώς διαφορετικά. Μετά την τρομοκρατία και την πλήρη έλλειψη δικαιωμάτων για τους Σλαβομακεδόνες του Σερβικού Βασιλείου, ο [[Γιόσιπ Μπροζ Τίτο]], Πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας, της οποίας τμήμα αποτελούσε η «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας», αναγνώρισε πλήρως το «Μακεδονικό Έθνος», και ως εκ τούτου στη [[Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας]], συμπεριέλαβε ως ισότιμο ομόσπονδο κράτος μέλος, τη [[Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας]], με πρωτεύουσα τα [[Σκόπια]].