Κοζάκοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το Εθνικό Κίνημα Απελευθέρωσης των Κοζάκων ιδρύθηκε με την ελπίδα της δημιουργίας ανεξάρτητου κράτους Κοζάκων, της Κοζακίας. Το 1943 δημιουργήθηκε η [[1η Μεραρχία Κοζάκων]] υπό τη διοίκηση του στρατηγού Χέλμουτ φον Πάνβιτς.{{πηγή}} Η 2η Μεραρχία Κοζάκων δημιουργήθηκε το 1944 αλλά η ύπαρξή της κράτησε μόνο ένα χρόνο όταν και οι δύο Μεραρχίες Κοζάκων έγιναν μέρος του 15ου Σώματος Ιππικού Κοζάκων, που αριθμούσε συνολικά περίπου 25.000 άνδρες και αποτελούσε τακτική μονάδα της Βέρμαχτ, και όχι των [[Waffen-SS]] όπως κατά καιρούς αναφέρεται λανθασμένα. Παρά το γεγονός ότι το 1944 ο στρατηγός Χέλμουτ φον Πάνβιτς αποδέχθηκε τη χαλαρή σύνδεση με τα Waffen-SS, προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στην προμήθεια ανώτερων όπλων και εξοπλισμού, σε συνδυασμό με τον έλεγχο των μονάδων των Κοζάκων που βρίσκονταν στη [[Γαλλία]], η διοίκηση του Σώματος, η δομή, οι στολές, οι βαθμοί κ.λπ. παρέμειναν σταθερά αυτά της Βέρμαχτ<ref>Harald Stadler, ''Die Kosaken im Ersten und Zweiten Weltkrieg'' σελ.151, 166, Studienverlag Innsbruck (2008) ISBN 978-3-7065-4623-2</ref><ref>Hans Werner Neulen, ''An deutscher Seite'', σελ.320, 459, Μόναχο (1985)</ref><ref>Samuel Newlands, ''Cossacks in the German Army'', Λονδίνο (1991), ISBN 0-7146-3351-8</ref><ref>Matthias Hoy, ''Der Weg in den Tod'' σελ.152-155, 473-476, Βιέννη (1991)</ref>. Το Σώμα περιείχε συντάγματα από διάφορες ομάδες Κοζάκων: του Ντον, του Κουμπάν, του Τερέκ και της Σιβηρίας, που πολεμούσαν τους παρτιζάνους[[Γιουγκοσλάβοι Παρτιζάνοι|Παρτιζάνους]] του [[Γιόσιπ Μπροζ Τίτο|Τίτο]] στην [[Κροατία]]. Στο τέλος του πολέμου, το 1945, υποχώρησαν βορειοανατολικά προς τα όρη Καραβάνκεν στην [[Καρινθία]], όπου παραδόθηκαν στο βρετανικό στρατό στην κατειλημμένη από τους Συμμάχους [[Αυστρία]] ελπίζοντας να ενωθούν με τους Βρετανούς στη μάχη κατά του [[Κομμουνισμός|Κομμουνισμού]]. Όμως εκείνη την εποχή δεν υπήρχε συμπάθεια για τους Κοζάκους, καθώς τους έβλεπαν ως συνεργάτες των Ναζί ενώ υπήρχαν και αναφορές ότι διέπραξαν ακρότητες κατά των μαχητών της αντίστασης στην Ανατολική Ευρώπη. Στις 28 Μαΐου 1945 οι Κοζάκοι εξαπατήθηκαν από τους Βρετανούς, οι οποίοι τους διαβεβαίωναν ότι θα τους έστελναν στον [[Καναδάς|Καναδά]] ή την [[Αυστραλία]]. Αντιθέτως, τους παρέδωσαν όλους στο [[SMERSH]], στη Σοβιετική διαχωριστική γραμμή στο Γιούντενμπουργκ. Στο τέλος του πολέμου, οι Βρετανοί επαναπάτρισαν στη Σοβιετική Ένωση περίπου 40.000-50.000 Κοζάκους, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών τους. Στη συνέχεια, ένας άγνωστος αριθμός Κοζάκων εκτελέστηκε ή φυλακίστηκε από τις σοβιετικές αρχές. Σύμφωνα με πληροφορίες, πολλοί από αυτούς δεν υπήρξαν ποτέ Σοβιετικοί πολίτες. Το γεγονός αυτό έμεινε γνωστό ως η "Προδοσία των Κοζάκων".