Κλέμενς φον Μέττερνιχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη |
|||
Γραμμή 30:
Για να αντισταθμίσει την απώλεια των προγονικών κτημάτων των Μέττερνιχ στην κοιλάδα του [[Μοζέλλας (ποταμός)|Μοζέλλα]], όταν η Γαλλική Δημοκρατία προσάρτησε τη δυτική όχθη του Ρήνου, το Αυτοκρατορικό Ψήφισμα του 1803 πρόσφερε στην οικογένεια του Μέττερνιχ νέα κτήματα στο Oξενχάουζεν, τον τίτλο του Πρίγκιπα και μια έδρα στην Αυτοκρατορική Δίαιτα. Στο διπλωματικό ανασχηματισμό που ακολούθησε ο Μέττερνιχ διορίστηκε πρέσβης στο [[Βασίλειο της Πρωσίας]], ενημερωθείς σχετικά το Φεβρουάριο του 1803, και ανέλαβε τη θέση του το Νοέμβριο του ίδιου έτους. Έφτασε σε μια κρίσιμη συγκυρία στην ευρωπαϊκή διπλωματία, <ref name="cecil85">{{harvnb|Cecil|1947|pp=85–87}}</ref> ανησυχώντας σύντομα για τις εδαφικές φιλοδοξίες του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, πρόσφατα ηγέτη της Γαλλίας. Μοιράστηκε αυτό το φόβο του με τη Ρωσική αυλή του [[Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας|Αλέξανδρου Α΄]] και ο Τσάρος ενημέρωσε τον Μέττερνιχ για τη ρωσική πολιτική. Το φθινόπωρο του 1804 η Βιέννη αποφάσισε να δράσει, ξεκινώντας τον Αύγουστο του 1805 όταν η Αυστριακή Αυτοκρατορία (όπως ετοιμαζόταν να κάνει και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία)άρχισε την εμπλοκή της στον Πόλεμο του Τρίτου Συνασπισμού. Ο σχεδόν αδύνατος στόχος του Μέττερνιχ ήταν να πείσει την Πρωσία να συμμετάσχει στο συνασπισμό εναντίον του Βοναπάρτη. Ωστόσο η τελική τους συμφωνία δεν οφειλόταν στο Μέττερνιχ και μετά την ήττα του συνασπισμού στη [[Μάχη του Άουστερλιτς]] η Πρωσία αγνόησε τη συμφωνία και υπέγραψε συνθήκη με τους Γάλλους. <ref>{{harvnb|Palmer|1972|pp=40–44}}</ref>
===Παρίσι===
Κατά τον επόμενο ανασχηματισμό στη Βιέννη ο Γιόχαν Φίλιπ Στάντιον έγινε Υπουργός Εξωτερικών της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, αφήνοντας ελεύθερη για το Μέττερνιχ να αναλάβει τη θέση του Πρέσβη στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Δεν έφτασε όμως ποτέ στη Ρωσία, καθώς είχε προκύψει ανάγκη για ένα νέο Αυστριακό στη Γαλλική αυλή. Ο Μέττερνιχ εγκρίθηκε για τη θέση τον Ιούνιο του 1806. Του άρεσε να είναι περιζήτητος και ήταν ευτυχής που εστάλη στη Γαλλία με γενναιόδωρο μισθό 90.000 γκούλντεν ετησίως.<ref>{{harvnb|Palmer|1972|pp=44–47}}</ref> Μετά από ένα επίπονο ταξίδι εγκαταστάθηκε τον Αύγουστο του 1806, κατατοπιζόμενος από το Βαρόνο φον Βίνσεντ και τον Ενγκελμπερτ φον Φλόρετ, τους οποίους θα διατηρούσε ως στενούς σύμβουλος για δύο δεκαετίες. Συναντήθηκε με το Γάλλο υπουργό Εξωτερικών [[Σαρλ-Μωρίς ντε Ταλλεϋράν-Περιγκόρ|Ταλλεϋράνδο]] στις 5 Αυγούστου και τον ίδιο το Ναπολέοντα πέντε ημέρες αργότερα στο Σεν-Κλου. Σύντομα ο Πόλεμος του Τέταρτου Συνασπισμού έστρεψαν τόσο τον Ταλλεϋράνδο όσο και το Ναπολέοντα. <ref name="palmer47">{{harvnb|Palmer|1972|pp=47–56}}</ref> Η σύζυγος και τα παιδιά του Μέττερνιχ έφτασαν στη νέα του κατοικία τον Οκτώβριο και εκείνος εντάχθηκε στην κοινωνία, χρησιμοποιώντας τη γοητεία του για να διακριθεί εκεί. Η παρουσία του Eλεονόρε δεν τον εμπόδισε να έχει σειρά ερωτικών σχέσεων, που σίγουρα περιελάμβαναν την αδελφή του Ναπολέοντα [[Καρολίνα Βοναπάρτη|Καρολίν Μυρά]], <ref>{{harvnb|Cecil|1947|p=93}}</ref> τη Λωρ Ζυνό και ίσως πολλές άλλες. <ref name="palmer47">{{harvnb|Palmer|1972|pp=47–56}}</ref>
Μετά τις [[Συνθήκη του Τιλσίτ|Συνθήκες του Τιλσίτ]] του Ιουλίου του 1807 ο Μέττερνιχ κατάλαβε ότι η θέση της Αυστρίας στην Ευρώπη ήταν πολύ πιο ευάλωτη, αλλά πίστευε ότι η συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Γαλλίας δεν θα διαρκούσε. Στο μεταξύ διαπίστωσε την αδιαλλαξία του νέου Γάλλου υπουργού Εξωτερικών Ζαν-Μπατίστ Σαμπανύ και αγωνίστηκε να διαπραγματευτεί μια ικανοποιητική διευθέτηση για το μέλλον πολλών γαλλικών οχυρών στον [[Ινν (ποταμός)|Ποταμό Ιν]]. Τους επόμενους μήνες αυξήθηκαν η εμβέλεια της αυστριακής πολιτικής και η φήμη του ίδιου του Μέττερνιχ. <ref name="palmer56">{{harvnb|Palmer|1972|pp=56–61}}</ref> Ο Μέττερνιχ πίεσε για μια Ρωσοαυστριακή συμμαχία, αν και ο Τσάρος Αλέξανδρος ήταν πολύ απασχολημένος με τους τρεις άλλους πολέμους στους οποίους είχε δεσμευτεί. Με την πάροδο του χρόνου ο Μέττερνιχ κατέληξε να θεωρεί ως αναπόφευκτο έναν τελικό πόλεμο με τη Γαλλία. <ref name="palmer56">{{harvnb|Palmer|1972|pp=56–61}}</ref>
[[File:Entrevue Erfurt by Nicolas Grosse.jpg|thumb|right|Ο Ναπολέων δέχεται τον φον Βίνσεντ στην [[Ερφούρτη]], στη σύνοδο στην οποία δεν επιτράπηκε στο Μέττερνιχ να παρευρεθεί]]
Σε μια αλησμόνητο συμβάν ο Μέττερνιχ λογομάχησε με το Ναπολέοντα στον εορτασμό των 39ων γενεθλίων του τον Αύγουστο του 1808 σχετικά με τις ολοένα και πιο προφανείς προετοιμασίες για πόλεμο και από τις δύο πλευρές. <ref name="cecil98">{{harvnb|Cecil|1947|pp=98–101}}</ref> Λίγο αργότερα ο Ναπολέων αρνήθηκε τη συμμετοχή του Μέττερνιχ στη Σύνοδο της [[Ερφούρτη]]ς. Ο Μέττερνιχ αργότερα χάρηκε όταν έμαθε από τον Ταλλεϋράνδο ότι οι προσπάθειες του Ναπολέοντα στη Σύνοδο να πείσει τη Ρωσία να εισβάλει στην Αυστρία αποδείχτηκε ανεπιτυχής. <ref name="palmer61">{{harvnb|Palmer|1972|pp=61–69}}</ref> Στα τέλη του 1808 ο Μέττερνιχ ανακλήθηκε στη Βιέννη για συναντήσεις πέντε εβδομάδων σχετικά με την πιθανότητα της Αυστρίας να εισβάλει στη Γαλλία, ενώ ο Ναπολέων ήταν σε [[Πόλεμος της Ιβηρικής Χερσονήσου|εκστρατεία στην Ισπανία]]. <ref name="palmer61">{{harvnb|Palmer|1972|pp=61–69}}</ref> Οι εκθέσεις του ανέφεραν ότι η Γαλλία δεν ήταν ενωμένη υπό το Ναπολέοντα, ότι η Ρωσία ήταν απίθανο να θέλει να πολεμήσει την Αυστρία και ότι η Γαλλία είχε λίγα αξιόμαχα στρατεύματα που θα μπορούσαν να πολεμήσουν στην κεντρική Ευρώπη.<ref name="cecil98">{{harvnb|Cecil|1947|pp=98–101}}</ref> Πίσω στο Παρίσι, ο Metternich ανησυχούσε ανοιχτά για τη δική του ασφάλεια. Όταν η Αυστρία κήρυξε πόλεμο εναντίον της Γαλλίας, ο Metternich συνελήφθη ως αντίποινα για τη σύλληψη δύο Γάλλων διπλωμάτων στη Βιέννη, αλλά τα αποτελέσματα αυτού ήταν ελάχιστα. Επιτράπηκε να εγκαταλείψει τη Γαλλία υπό συνοδεία για την Αυστρία στα τέλη Μαΐου 1809. Μετά τη σύλληψη του Ναπολέοντα από τη Βιέννη, ο Metternich πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα της Αυστρίας και ανταλλάχθηκε εκεί με τους Γάλλους διπλωμάτες. διαμάχη με τον Ναπολέοντα στις 39η γιορτές των γενεθλίων του Ναπολέοντα τον Αύγουστο του 1808 σχετικά με τις ολοένα και πιο προφανείς προετοιμασίες για πόλεμο και στις δύο πλευρές. <ref name="cecil98">{{harvnb|Cecil|1947|pp=98–101}}</ref> Λίγο αργότερα, ο Ναπολέων αρνήθηκε τη συμμετοχή του Metternich στο Συνέδριο της Ερφούρτης. Ο Μέτερνιτς αργότερα άκουσε από την Ταλέιραντ ότι οι προσπάθειες του Ναπολέοντα στο Κογκρέσο να αναγκάσει τη Ρωσία να εισβάλει στην Αυστρία αποδείχτηκε ανεπιτυχής. <ref name="palmer61">{{harvnb|Palmer|1972|pp=61–69}}</ref> Στα τέλη του 1808, ο Metternich ανακλήθηκε στη Βιέννη για συναντήσεις πέντε εβδομάδων σχετικά με την πιθανότητα της Αυστρίας να εισβάλει στη Γαλλία, ενώ ο Ναπολέων ήταν σε εκστρατεία στην Ισπανία. <ref name="palmer61">{{harvnb|Palmer|1972|pp=61–69}}</ref> Τα μνημόνια του ανέφεραν ότι η Γαλλία δεν ήταν ενωμένη πίσω από τον Ναπολέοντα, ότι η Ρωσία ήταν απίθανο να θέλει να πολεμήσει την Αυστρία και ότι η Γαλλία είχε λίγα αξιόπιστα στρατεύματα που θα μπορούσαν να πολεμήσουν στην κεντρική Ευρώπη. <ref name="cecil98">{{harvnb|Cecil|1947|pp=98–101}}</ref> Οταν επέστρεψε στο Παρίσι ο Μέττερνιχ ανησυχούσε ανοιχτά για την ασφάλειά του. Όταν η Αυστρία κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Γαλλίας συνελήφθη σε αντίποινα για τη σύλληψη δύο Γάλλων διπλωμάτων στη Βιέννη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Του επιτράπηκε να εγκαταλείψει τη Γαλλία υπό συνοδεία για την Αυστρία στα τέλη Μαΐου 1809. Μετά την κατάληψη της Βιέννης από το Ναπολέοντα ο Μέττερνιχ οδηγήθηκε στην πρωτεύουσα της Αυστρίας και ανταλλάχθηκε εκεί με τους Γάλλους διπλωμάτες.
==Υπουργός Εξωτερικών==
| |||