Άρνολντ του Σινύ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: προσθήκη σήμανσης επαληθευσιμότητας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{χωρίς παραπομπές|14|02|2020}}
 
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Άρνολντ, κόμης του Σινύ''', γαλλ.([[Γαλλική γλώσσα]] : ''Arnold'', (απεβ.πέθανε στις [[16 Απριλίου]] [[1106]]) από τοντην [[Δυναστεία των Καρολιδών|Οίκο]] τωνήταν Καρολιδώνγιος του [[Λουδοβίκος Β΄ του Σινύ|Λουδοβίκου Β΄]] ήτανκόμη του Σινύ και της Σοφίας, διαδέχθηκε τον πατέρα του ως κόμης του Σινύ (Chiny)πριν το 1066.
Διαδέχθηκε τον πατέρα του πριν το 1066. Είναι γνωστός για τις πολλές συγκρούσεις του με τις αρχές. Το μόνο θετικό που έκανε ήταν η ίδρυση του αββαείου του Ορβάλ μαζί με τον [[Κορράδος Α΄ του Λουξεμβούργου|Κορράδο Α΄]] κόμη του Λουξεμβούργου. Ακόμη ξεκίνησε και άλλα θρησκευτικά ιδρύματα, ως εξιλέωση για τα κρίματά του. Επιτέθηκε σε κληρικούς, ιδίως στον Ερρίκο επίσκοπο της Λιέγης, συγγενή τού [[Γοδεφρείδος Γ΄ της Κάτω Λωρραίνης|Γοδεφρείδου Γ΄]] δούκα της Κάτω Λωρραίνης (μάλλον διότι ο πατέρας το;yτου Γοδεφρείδου Γ΄ είχε σκοτώσει τον παππού του Άρνολντ) και στον διάδοχο του Ερρίκου, τον Ότμπερτ.
Υπάρχει η ιστορία ότι ήταν σε αντιπαράθεση με τον [[ΓοδεφρείδοΓοδεφρείδος του Μπουιγιόν|Γοδεφρείδο]] κύριο του Μπουγιόν (η μητέρα του Ίντα ήταν κόρη του Γοδεφρείδου Γ΄), αλλά τελικά έγιναν φίλοι και του έδωσε τους δύο γιούςγιους του Όθωνα Β΄ και Λουδοβίκο μαζί του στην [[Α΄ Σταυροφορία]]. Ο Γοδεφρείδος έγινε ο πρώτος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ. Αλλά αυτή η ιστορία είναι κατασκευασμένη από τον 6ο απόγονό του, για να συμμετάσχει σε κονταρομαχία με τον [[Ροδόλφος Α΄ της Γερμανίας|Ροδόλφο Α΄ των Αψβούργων]] της Γερμανίας. Στην πραγματικότητα ήταν εχθροί.
 
Είναι σαφές ότι ο Όθων και ο Λουδοβίκος δεν συμμετείχαν ποτέ σε Σταυροφορία αν και καταγράφονται τα ονόματα τους στον κατάλογο των Σταυροφόρων.<ref>Riley-Smith, Johathan (1997). The First Crusaders: 1095-1131</ref> Ο στρατός του Λουδοβίκου περιείχε πολλούς ευγενείς από το δουκάτο, ιδιαίτερα κόμητες, οι ευγενείς στην [[Κάτω Λοθαριγγία]] δεν ήταν όλοι υποτελείς του δούκα και δεν ήταν υποχρεωμένοι να τον ακολουθήσουν παρά την σοβαρότητα της αποστολής. Οι πιο αξιοσημείωτοι απόντες ήταν ο [[Αλβέρτος Γ΄ του Ναμύρ]] και ο [[Ερρίκος της Κάτω Λωρραίνης]], ανήκαν στον συνασπισμό που βρισκόταν σε πόλεμο με τον Γοδεφρείδο και τους συμμάχους του. Το 1108 οι μοναχοί από την Καλαβρία, που είχε καλέσει ο πατέρας του να ιδρύσουν τη μονή του Ορβάλ, έφυγαν και η μονή έγινε ερείπια. Ο γιος του Όθων Β΄ την ανακαίνισε και εγκατέστησε Κιστερκιανούς εκεί.
==Βιογραφία==
Ο Άρνολντ επιχείρησε να συλλάβει την [[Ριχίλδη του Αινώ]], χήρα του [[Βαλδουίνος ΣΤ΄ της Φλάνδρας]] και τον γιο της [[Βαλδουίνος Β΄ του Αινώ|Βαλδουίνο Β΄ του Αινώ]]. Η Ριχίλδη πήγε για προσκύνημα στην [[Ρώμη]] με τον γιο της (1082), με την επιστροφή τους (1084) έμαθε τα σχέδια του Άρνολντ και κατέφυγε στο Αβαείο του Σαίντ Ουμπέρ. Τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος γιος του Όθων Β΄.
Ήταν γιος του [[Λουδοβίκος Β΄ του Σινύ|Λουδοβίκου Β΄]] κόμη του Σινύ και της Σοφίας,
 
==Οικογένεια==
Διαδέχθηκε τον πατέρα του πριν το 1066. Είναι γνωστός για τις πολλές συγκρούσεις του με τις αρχές. Το μόνο θετικό που έκανε ήταν η ίδρυση του αββαείου του Ορβάλ μαζί με τον [[Κορράδος Α΄ του Λουξεμβούργου|Κορράδο Α΄]] κόμη του Λουξεμβούργου. Ακόμη ξεκίνησε και άλλα θρησκευτικά ιδρύματα, ως εξιλέωση για τα κρίματά του. Επιτέθηκε σε κληρικούς, ιδίως στον Ερρίκο επίσκοπο της Λιέγης, συγγενή τού [[Γοδεφρείδος Γ΄ της Κάτω Λωρραίνης|Γοδεφρείδου Γ΄]] δούκα της Κάτω Λωρραίνης (μάλλον διότι ο πατέρας το;y Γοδεφρείδου Γ΄ είχε σκοτώσει τον παππού του Άρνολντ) και στον διάδοχο του Ερρίκου, τον Ότμπερτ.
 
Νυμφεύτηκε πρώτα την Αδελαΐδα κόρη του Ιλντουίν Δ΄ κόμη του Μονντιντιέ, Ρουσύ & Ραμερούπ και είχε τέκνα:<ref>Guenée 1978, p. 471</ref>
Υπάρχει η ιστορία ότι ήταν σε αντιπαράθεση με τον [[Γοδεφρείδο του Μπουιγιόν|Γοδεφρείδο]] κύριο του Μπουγιόν (η μητέρα του Ίντα ήταν κόρη του Γοδεφρείδου Γ΄), αλλά τελικά έγιναν φίλοι και του έδωσε τους δύο γιούς του Όθωνα Β΄ και Λουδοβίκο μαζί του στην Α΄ Σταυροφορία. Ο Γοδεφρείδος έγινε ο πρώτος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ. Αλλά αυτή η ιστορία είναι κατασκευασμένη από τον 6ο απόγονό του, για να συμμετάσχει σε κονταρομαχία με τον [[Ροδόλφος Α΄ της Γερμανίας|Ροδόλφο Α΄ των Αψβούργων]] της Γερμανίας. Στην πραγματικότητα ήταν εχθροί.
 
* [[Όθων Β΄ του Σινύ|Όθων Β΄]] 1065-μετά το 1131, κόμης του Σινύ.
Το 1108 οι μοναχοί από την Καλαβρία, που είχε καλέσει ο πατέρας του να ιδρύσουν τη μονή του Ορβάλ, έφυγαν και η μονή έγινε ερείπια. Ο γιος του Όθων Β΄ την ανακαίνισε και εγκατέστησε Κιστερκιανούς εκεί.
* Λουδοβίκος ιδρυτής της μονής του Σαιν-Βαλπούρζ στο Σινύ.
 
* Χαλίντε/Χαντβίντα, παντρεύτηκε τον Ντόντο κύριο του Κονς-λα-Γκρανβίλ. Η Χαλίντε ακολούθησε τον σύζυγό της στη Σταυροφορία και επέστρεψε με πολύτιμα αφιερώματα για τον Αγ. Ουμπέρ-αν-Αρντέν.
Το 1082 η χήρα τού [[Βαλδουίνος ΣΤ΄ της Φλάνδρας|Βαλδουίνου ΣΤ΄]] κόμη της Φλάνδρας και ο γιος της επέστρεφαν από προσκύνημα στη Ρώμη, όταν έμαθαν ότι ο Άρνολντ σχεδίαζε την απαγωγή τους. Η Ριχίλντε κατέφυγε στο αββαείο Βενεδικτίνων του Σαιν Ουμπέρ και το σχέδιο του Άρνολντ απέτυχε, όπως και άλλες περιπέτειές του.
* Κλεμένσια, παντρεύτηκε τον Ουχέλ ντε Βαχά, καστελάνο του Μιρβάρ.
 
* Μπεατρίς.
Τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος γιος του Όθων Β΄.
* (ανώνυμη κόρη).
 
==Οικογένεια==
Νυμφεύτηκε πρώτα την Αδελαΐδα κόρη του Ιλντουίν Δ΄ κόμη του Μονντιντιέ, Ρουσύ & Ραμερούπ και είχε τέκνα:
* [[Όθων Β΄ του Σινύ|Όθων Β΄]] 1065-μετά το 1131, κόμης του Σινύ.
* Λουδοβίκος ιδρυτής της μονής του Σαιν-Βαλπούρζ στο Σινύ.
* Χαλίντε/Χαντβίντα, παντρεύτηκε τον Ντόντο κύριο του Κονς-λα-Γκρανβίλ. Η Χαλίντε ακολούθησε τον σύζυγό της στη Σταυροφορία και επέστρεψε με πολύτιμα αφιερώματα για τον Αγ. Ουμπέρ-αν-Αρντέν.
* Κλεμένσια, παντρεύτηκε τον Ουχέλ ντε Βαχά, καστελάνο του Μιρβάρ.
* Μπεατρίς.
* (ανώνυμη κόρη).
 
Έπειτα ο Άρνολντ έκανε δεύτερο γάμο με την Ερμενγάρδη· δεν απέκτησαν τέκνα.
 
Έκανε τρίτο γάμο με την Αγνή και είχε τέκνο:
 
* Αντέλμπερο Γ΄ του Σινύ, επίσκοπος του Βερντέν.
 
==Παραπομπές==
<references />
 
==Πηγές==
 
* Guenée, Bernard (1978). "Les généalogies entre l'histoire et la politique: la fierté d'être Capétien, en France, au Moyen Age". Annales: Histoire, Sciences Sociales (No. 3 (May - Jun.)).
* Laret-Kayser, Arlette, Entre Bar et Luxembourg : Le Comté de Chiny des Origines à 1300, Bruxelles (éditions du Crédit Communal, Collection Histoire, série in-8°, n° 72), 1986
* Murray, Alan V., "The Army of Godfrey of Bouillon, 1096–1099: Structure and Dynamics of a Contingent on the First Crusade" (PDF)[permanent dead link], Revue belge de philologie et d'histoire 70 (2), 1992
 
{{Authority control}}
 
{{ενσωμάτωση κειμένου|en|Arnold I, Count of Chiny}}