Εμπρησμός του Ράιχσταγκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 11:
[[File:Bundesarchiv Bild 102-14367, Berlin, Reichstag, ausgebrannte Loge.jpg|thumb|right|Το καμένο εσωτερικό του Κοινοβουλίου]]
[[File:-VO zum Schutz von Volk und Staat 1933 2.JPG|thumb|right|Το «[[Διάταγμα για την προστασία του Λαού και του Κράτους]]», δημοσιευμένο στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως]]
Ύστερα από το υλικό που έχει γνωστοποιηθεί τα επόμενα χρόνια και μέχρι τις μέρες μας, μπορούμε να περιγράψουμε τα γεγονότα που έλαβαν χώρα με αρκετή ακρίβεια και γνώση των πραγματικών συνθηκών:<
Συγκεκριμένα, ομολόγησε πως το Σάββατο [[25 Φεβρουαρίου]] [[1933]] περνώντας τυχαία έξω από το κτίριο του Κοινοβουλίου, του ήρθε στο μυαλό η ιδέα για τον εμπρησμό, ''προκειμένου να καλέσει τον λαό σε εξέγερση εναντίον του καθεστώτος''<ref>https://www.historylearningsite.co.uk/nazi-germany/the-reichstag-fire-of-1933/</ref>. Μάλιστα, είπε σχετικά: ''«Έπρεπε να κάνω κάτι. Θεώρησα ότι ο εμπρησμός ήταν η κατάλληλη μέθοδος. Δεν ήθελα να κάνω κακό σε πολίτες αλλά στο κράτος. Όσον αφορά το αν έδρασα μόνος μου, ναι, έδρασα μόνος μου.»''<ref>“I had to do something myself. I considered arson a suitable method. I did not wish to harm private people but something belonging to the system itself. I decided on the Reichstag. As to the question of whether I acted alone, I declare emphatically that this was the case.”https://www.historylearningsite.co.uk/nazi-germany/the-reichstag-fire-of-1933/</ref><br />Έτσι, προμηθεύτηκε πετρέλαιο, σπίρτα και αναπτήρες, και το βράδυ της 27ης Φεβρουαρίου εισέβαλε στο Κοινοβούλιο. ''«Στην αρχή δεν μπόρεσα να ανάψω φωτιά, μέχρι που τελικά χρησιμοποίησα τα ρούχα μου -που τα είχα βουτήξει στο πετρέλαιο- για προσανάμματα. Έτσι, διέσχισα πέντε αίθουσες βάζοντας φωτιά στις κουρτίνες»''. Τα λεγόμενά του, επιβεβαιώθηκαν και στην αναπαράσταση που έγινε τις επόμενες μέρες. Μέχρι και την σύλληψη του βαν ντερ Λούμπε η φωτιά δεν είχε εξαπλωθεί, όμως στις 21:30 όταν κατέρρευσε ο γυάλινος θόλος της αίθουσας της Ολομέλειας, σχηματίζοντας το «φαινόμενο της καπνοδόχου» η φωτιά εξαπλώθηκε ταχύτατα. Στις 21:40 καταφτάνουν τα πρώτα πυροσβεστικά οχήματα. Παρόλο που στη μέγιστη
▲Έτσι, προμηθεύτηκε πετρέλαιο, σπίρτα και αναπτήρες, και το βράδυ της 27ης Φεβρουαρίου εισέβαλε στο Κοινοβούλιο. ''«Στην αρχή δεν μπόρεσα να ανάψω φωτιά, μέχρι που τελικά χρησιμοποίησα τα ρούχα μου -που τα είχα βουτήξει στο πετρέλαιο- για προσανάμματα. Έτσι, διέσχισα πέντε αίθουσες βάζοντας φωτιά στις κουρτίνες»''. Τα λεγόμενά του, επιβεβαιώθηκαν και στην αναπαράσταση που έγινε τις επόμενες μέρες. Μέχρι και την σύλληψη του βαν ντερ Λούμπε η φωτιά δεν είχε εξαπλωθεί, όμως στις 21:30 όταν κατέρρευσε ο γυάλινος θόλος της αίθουσας της Ολομέλειας, σχηματίζοντας το «φαινόμενο της καπνοδόχου» η φωτιά εξαπλώθηκε ταχύτατα. Στις 21:40 καταφτάνουν τα πρώτα πυροσβεστικά οχήματα. Παρόλο που στη μέγιστη συγκέντρvs;h τους 60 πυροσβεστικά οχήματα με τις αντλίες τους επιχειρούσαν κατά της φωτιάς δεν μπόρεσαν να σώσουν το εσωτερικό του κτιρίου - κατάφεραν όμως να «συγκρατήσουν» την φωτιά στις πέντε αρχικές αίθουσες. <ref>https://www.news247.gr/mixani-tou-xronou/michani-toy-chronoy-o-emprismos-toy-raichstagk.6497296.html</ref>
==Οι κινήσεις του καθεστώτος==
Γραμμή 29 ⟶ 27 :
''«Την φωτιά την έβαλαν Κομμουνιστές», αποφάνθηκε βιαστικά η Αστυνομία. Και σε ραδιοφωνική ομιλία του, ο υπουργός εσωτερικών της [[Πρωσία|Πρωσίας]] και μέλος του [[Ναζιστικό Κόμμα|Ναζιστικού Κόμματος]], Χέρμαν Βίλχελμ Γκαίρινγκ κραύγαζε: «Ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ ήταν η εναρκτήρια πράξη του εμφυλίου πολέμου...οι κομμουνιστές είχαν σε ετοιμότητα τρομοκρατικές ομάδες των 200 ατόμων η κάθε μία...έτοιμες να εκτελέσουν κακόβουλες πράξεις μεταμφιεζόμενες σε μέλη των δικών μας [[Τάγματα Εφόδου|Ταγμάτων Εφόδου]] αλλά και της [[Στάλχελμ]]....οι γυναίκες και τα παιδιών ανώτατων κρατικών αξιωματούχων θα απαγάγονταν και θα κρατούνταν όμηροι, προκειμένου να χρησιμεύσουν σαν "ανθρώπινες ασπίδες"...»''<br />
«Οι κομμουνιστές σχεδίαζαν να δηλητηριάσουν τα τρόφιμα ... και να κάψουν όλες τις σιταποθήκες του Ράιχ...ετοιμάζονταν να χρησιμοποιήσουν κάθε είδους όπλο...καυτό νερό, μαχαίρια,
''Από όλους αυτούς τους κινδύνους κατορθώσαμε να σώσουμε την γη των προγόνων μας!. Ωστόσο, δηλώνουμε ότι τα μέτρα που πάρθηκαν ότι μόλις ένα μικρό μέρος προστασίας απέναντι στους κομμουνιστές. Ο αγώνας μας θα συνεχιστεί μέχρι να ξεριζώσουμε και την τελευταία ρίζα κομμουνισμού στην Γερμανία!.»''<ref>http://time.com/3717003/reichstag-fire-1933/</ref>
Γραμμή 38 ⟶ 36 :
Αμέσως μετά την δίκη, οι τρεις Βούλγαροι κομμουνιστές απελάθηκαν στην Ρωσία, όπου τους έγινε υποδοχή ηρώων, ο Τόργκλερ κρατήθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό - με το πρόσχημα της "προστασίας" του μέχρι το [[1936]] και ο Μαρίνους βαν ντερ Λούμπε, εκτελέστηκε δι' αποκεφαλισμού στην [[Γκιλοτίνα|γκιλοτίνα]], στις [[10 Ιανουαρίου]] [[1934]].
Ιδιαίτερη και ξεχωριστή ήταν η παρουσία του Γκεόργκι Δημητρόφ σε αυτήν την δίκη. Χωρίς δικηγόρο της έγκρισής του αφού σε όλους τους κατηγορούμενους δεν παρασχέθηκε δικηγόρος της επιλογής τους, αλλά διορισμένος συνήγορος, φορώντας συνεχώς χειροπέδες αλλά έχοντας καλή γνώση του γερμανικού Ποινικού Κώδικα, οξύνοια και ευγλωττία κατάφερε να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τους συντρόφους του με επιτυχία. Υπέβαλε ο ίδιος πολλά αποδεικτικά στοιχεία και αντεξετάζοντας μάρτυρες κατάφερε να αποδυναμώσει ή και να καταρρίψει αναξιόπιστες μαρτυρίες. Έχοντας την ασφάλεια των πολλών ξένων δημοσιογράφων που παρακολουθούσαν την δίκη κατάφερε να αποδομήσει τον λόγο και το σκεπτικό ακόμα και των ανώτατων Γερμανών αξιωματούχων Γκαίρινγκ και Γκαίμπελς που είχαν παραστεί στη δίκη σαν μάρτυρες κατηγορίας.
==Βιβλιογραφία==
| |||