|
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
== Ιστορία ==
=== Προϊστορία ===
Η περιοχή του νομού Κιλκίς έχει πλούσια ιστορία, από την εποχή του [[Τρωικός πόλεμος|Τρωικού πολέμου]] έως και σήμερα. Τόπος κατοικίας [[Παίονες|Παιόνων]] στα δυτικά και [[Κρηστώνες|Κρηστώνων]] στα ανατολικά κατά την Τρωική εκστρατεία, αποτελούσε κέντρο της περιοχής λόγω της στρατηγικής θέσης. Η [[Αμυδών]] (σημερινό [[Αξιοχώρι Κιλκίς|Αξιοχώρι]]), ήταν ξακουστή πρωτεύουσα της [[Παιονία]]ς. Εκεί εμφανίζεται η αρχαιότερη χρήση σιδήρου στη νότιο [[Βαλκανική]]. Οι Παίονες της Αμυδώνας συμμετέχουν στον Τρωικό Πόλεμο με τον βασιλιά ''[[Πυραίχμης|Πυραίχμη]]'' και τον ''[[Αστεροπαίος|Αστερόπαιο]].'' Σημαντικές πόλεις επίσης, ήταν η Καραβία (σημερινός [[Λιμνότοπος Κιλκίς|Λιμνότοπος]]) και οι Χαίται (σημερινή [[Ποντοηράκλεια Κιλκίς|Ποντοηράκλεια]]), επίσης πόλεις Παιόνων. Πόλεις Κρηστώνων είναι το Ίωρον (σημερινό Παλατιανό), όπου και ο ναός του [[Διόνυσος|Διονύσου]] και οι Κλιταί (σημερινή Ξυλοκερατιά). Κατά το 12ο αιώνα π.Χ. η περιοχή της Παιονίας και [[Αμφαξίτιδα]]ς κατοικήθηκε από [[Κρήτη|Κρήτες]], που ονομάστηκαν [[Βοττιαία|Βοττιαίοι]], λόγω του οικιστή Βόττωνα. Οι Βοττιαίοι ίδρυσαν, στην περιοχή την [[Αταλάντη (Βοττιαίας)|Αταλάντη]] (σημερινή [[Αξιούπολη]]), τη Γόρτυνα (σημερινή Γοργόπη) και την [[Ειδομένη Κιλκίς|Ειδομένη]]. Στις αρχές της αρχαϊκής περιόδου, η περιοχή δέχεται επιδρομές [[Φρύγες|Φρυγών]] από δυτικά και [[Θράκη|Θρακών]] από ανατολικά. Οι Φρύγες εγκαθίστανται τελικά στην περιοχή και ιδρύουν τη Βαϊρό (σημερινό Κάστρο) στην [[Αμφαξίτιδα]] και τις Βραγύλες (σημερινό [[Μεταλλικό Κιλκίς|Μεταλλικό]]) στην [[Κρηστωνία]].
=== Κλασική, Ρωμαϊκή και Βυζαντινή εποχή ===
[[Αρχείο:Seleuco I Nicatore.JPG|thumb|200px|align|left|Ο [[Σέλευκος Α' Νικάτωρ|Σέλευκος Α΄ ο Νικάτωρ]], γενάρχης της [[Δυναστεία των Σελευκιδών|δυναστείας των Σελευκιδών]] από την [[Ευρωπός|Ευρωπό]]]]
Την κλασική περίοδο, η περιοχή εισέρχεται στο βασίλειο των [[Αρχαίοι Μακεδόνες|Μακεδόνων]] και έκτοτε ακολουθεί τη μοίρα της υπόλοιπης [[Ελλάδα]]ς. Οι Παίονες περιορίζονται στην περιοχή της Δοβήρου (Δοϊράνη). Ιδρύονται σημαντικές ελληνικές πόλεις όπως η Μόρρυλος ή Μορρία Ύλη (σημερινοί Άνω Απόστολοι) με το περίφημο [[Ασκληπιός|Ασκληπιείο]], η Καλλίνδοια και η [[Δήμος Ευρωπού|Ευρωπός]]. Σημαντικός οικισμός υπήρχε επίσης και στο σημερινό [[Μικρόδασος Κιλκίς|Μικρόδασος]], όπου ταυτοποιείται ναός του [[Απόλλων]]ος. Μετά την έλευση των [[Αρχαία Ρώμη|Ρωμαίων]], η περιοχή πέφτει σε δυσμένεια λόγω των πολλαπλών και συνεχών επιδρομών από βόρειους λαούς. Σημαντική πόλη όμως, παραμένει το Ίωρον. Επίσης ιδρύεται το [[Κολχίδα Κιλκίς|Κάλλικουμ, ''Callicum'']] (ή μετέπειτα Γκάλλικουμ, ''Gallicum''), κοντά το σημερινό [[Κιλκίς]], που αποτελεί σημαντικό κέντρο συλλογής χρυσού, προερχόμενου από τον ποταμό [[Εχέδωρος|Εχέδωρο]] (σημερινό Γαλλικό). Οι ''Ρωμαίοι'' ιδρύουν επίσης, τα Ταυριανά (Tauriana), το σημερινό [[Πολύκαστρο]]. Με τον ερχομό του [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμού]] ιδρύονται δύο επισκοπές στην περιοχή: η ''Επισκοπή Δοβήρου'' (2ος μ.Χ. αιώνας) με έδρα τη [[Παλαιά Δοϊράνη|Δόβηρο]] και η ''Επισκοπή Καλλίκου'' με έδρα την [[Κολχίδα Κιλκίς|Κάλλικο]]<ref name="promocross.eu">[http://promocross.eu/catalog/poi/2/27 Ιστορική εξέλιξη Ιεράς Μητροπόλεως Πολυανής και Κιλκισίου, Μιχαήλ Τρίτος Καθηγητής ΑΠΘ Κοσμήτωρ Θεολογικής Σχολής]{{Dead link|date=Ιανουάριος 2020 }}</ref>. Οι επιδομές των [[Σλάβοι|Σλάβων]] κατά τους 6ο και 7ο αιώνα, αν και προκάλεσαν πολλές καταστροφές, δεν άλλαξαν την εθνική και θρησκευτική κατάσταση στην περιοχή, καθώς προσπέρασαν και δεν έδωσαν δείγματα μετέπειτα εγκατάστασης ή παρουσίας. Τον ένατο αιώνα εγκαθίστανται στην κοιλάδα του [[Αξιός|Αξιού]], οι ''[[Βαρδάροι]]'', [[Πέρσες|Περσικής]] καταγωγής που εκχριστιανίστηκαν και χρησιμοποιούνταν μισθοφορικά από το [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινό]] Αυτοκράτορα [[Θεόφιλος (αυτοκράτορας)|Θεόφιλο]]. Οι ''Βαρδάροι'', έκτοτε αναφερόμενοι ως ''Βαρδαριώτες'', που εξαιτίας τους ονομάστηκε αργότερα και ο [[Αξιός]] ''Βαρδάρης'', ήταν κλειστή κοινωνία και δεν έρχονταν σε επαφή με τους γύρω [[Έλληνες]]. Έκτοτε η αρχαία ''Καραβία'' μετονομάστηκε σε ''[[Λιμνότοπος Κιλκίς|Βάρδαινα]]'' και το 10ο αιώνα ιδρύεται η ''Επισκοπή Βαρδαριωτών'' με έδρα τη [[Λιμνότοπος Κιλκίς|Βάρδαινα]]. Το 10ο αιώνα επιδράμουν στην περιοχή ''[[Βούλγαροι]]'' και τη λεηλατούν. Τότε παύει και η ''Επισκοπή Καλλίκου'', καταστρέφεται η Κάλλικος και πολλοί κάτοικοι καταφέυγουν στη Μονή της Παναγίας Καλλικούς, στο σημερινό [[Κιλκίς]]. Λίγο αργότερα τον 11ο αιώνα, ο [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινός]] Αυτοκράτορας [[Κωνσταντίνος Ι΄ Δούκας]] εγκατέστησε επίσης στην κοιλάδα του [[Αξιός|Αξιού]] [[Ογούζοι Τούρκοι|Ογούζους Τούρκους]] (Ούγγρους όπως αποκαλούνταν) που επέδραμαν από Βορρά, προκειμένου να εκχριστιανιστούν και να πάψουν τις λεηλασίες. Αυτοί αναμείχθηκαν με τους Βαρδάρους, και έκτοτε αναφέρονται συνολικά ως [[Βαρδαριώτες]]. Το 13ο αιώνα παύει και η Επισκοπή Δοβήρου, καθώς η [[Παλαιά Δοϊράνη|Δόβηρος]] καταστρέφεται μετά της άλωση της [[Κωνσταντινούπολη]]ς από τους [[Δ΄ Σταυροφορία|Σταυροφόρους]].<ref name="promocross.eu"/><ref name="proti-selida.gr">{{Cite web |url=http://www.proti-selida.gr/%CE%91%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/29-%CE%91%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/5133-%CE%9C%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CE%B9%CE%BB%CE%BA%CE%AF%CF%82-%284%29.html |title=Μια σύντομη αναφορά στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Κιλκίς, Κωνσταντίνος Βαστάκης, θεολόγος |accessdate=2015-03-15 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20160307123208/http://www.proti-selida.gr/%CE%91%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/29-%CE%91%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1/5133-%CE%9C%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CE%B9%CE%BB%CE%BA%CE%AF%CF%82-(4).html |archivedate=2016-03-07 |url-status=dead }}</ref> Κατά την τελευταία [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινή περίοδο]] και ενώ οι επιδρομές από βορρά συνεχίζονται, γίνονται κάποια αμυντικά έργα. Οχυρώνεται ξανά ή Βαϊρός (Κάστρο) και χτίζεται το [[Παλαιό Γυναικόκαστρο Κιλκίς|Γυναικόκαστρο]].
=== Οθωμανική περίοδος ===
[[Αρχείο:Theocletus Polyides.jpg|thumb|Ο επίσκοπος Πολυανής [[Θεόκλητος Πολυειδής]], μεγάλος διδάσκαλος του Γένους και λόγιος του [[Νεοελληνικός Διαφωτισμός|Νεοελληνικού Διαφωτισμού]].]]
Με τον ερχομό των [[Οθωμανική αυτοκρατορία|Οθωμανών Τούρκων]] (14ος αιώνας) και τους διωγμούς κατά των [[Έλληνες|Ελλήνων]], η περιοχή αν και βρίσκεται σε παρακμή, αποκτά μία πολιτική σταθερότητα μετά τον 15ο αιώνα. Η μεταξουργία και υφαντουργία βρίσκονται σε άνθηση και παραχωρούνται σημαντικά προνόμια στη [[Γουμένισσα]], τη [[Γρίβα]] και τα γύρω χωριά. Λόγω της αγροτικής οικονομίας όμως, έρχονται στην περιοχή πολλοί Βούλγαροι αγροτοεργάτες οι οποίοι βαθμιαία, εκτοπίζουν το ελληνικό στοιχείο από πεδινούς οικισμούς, προς τα ορεινά. Τον 15ο αιώνα ιδρύεται στην περιοχή η ''Επισκοπή Πολυανής'', με έδρα την Πολυανή. Συγκεκριμένα, εώς [[1560]] υπάγονταν απ' ευθείας στη Μητρόπολη Λητής και Ρεντίνης, ενώ έως το [[1564]] ήταν αυτόνομη με Πρόεδρο Πολυανής τον τότε μητροπολίτη Λητής [[Δαμασκηνός Στουδίτης|Δαμασκηνό Στουδίτη]]. Το [[1564]] ιδρύθηκε επίσημα ως μητρόπολη με προσωρινό μητροπολίτη, το [[Δαμασκηνός Στουδίτης|Δαμασκηνό Στουδίτη]], ενώ το [[1565]] τοποθετήθηκε ο Μακάριος. Πρόκειται για τη ''[[Παλαιά Δοϊράνη|Δόβηρο]]'' που είχε καταστραφεί 250 χρόνια πριν, και πλέον αναφέρεται με νέο όνομα. Το 16ο αιώνα ήδη οι ''[[Βαρδαριώτες]]'' (Βαρδάροι και Ογούζοι) έχουν εκχριστιανιστεί και εξελληνιστεί πλήρως ''(πολλοί έχουν παράλληλα εξισλαμιστεί)'' και αποφασίζεται η παύση της ''Επισκοπής Βαρδαριωτών'' και η υπαγωγή της στην ''Επισκοπή Πολυανής'' που πλέον ονομάζεται ''Επισκοπή Πολυανής και Βαρδαριωτών'' ''(με τον καιρό ο δεύτερος προσδιορισμός εξέλειψε αφού και η αναφορά σε "Βαρδαριώτες", είχε εκλείψει ήδη από το 14ο αιώνα)''.<ref name="promocross.eu"/><ref name="proti-selida.gr"/> Κατά τους αγώνες των [[Έλληνες|Ελλήνων]] για την απελευθέρωσή τους από τους [[Οθωμανοί|Τούρκους]] συμμετείχαν οι κάτοικοι της περιοχής Μητροπόλεως Πολυανής (σήμερα [[Δοϊράνη (ΠΓΔΜ)|Δοϊράνη]], [[Βόρεια Μακεδονία]]) στον 5ο και 6ο Ενετοτουρκικό πόλεμο ([[1687]] - [[1715]]) στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], όταν επίσκοπος ήταν [[Θεόκλητος Πολυειδής]]<ref>{{Cite web |url=http://www.egolpion.com/ekklhsia_agwnes_ethnous.el.aspx |title=Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον, H Ορθόδοξη Εκκλησία κατά τους αγώνας του έθνους, Αθ. Ε. Καραθανάση, Καθηγητού του Α.Π.Θ. |accessdate=2010-07-17 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20110713111218/http://www.egolpion.com/ekklhsia_agwnes_ethnous.el.aspx |archivedate=2011-07-13 |url-status=dead }}</ref>. Το [[1716]] με την υποστήριξη της [[Αυστρία]]ς, οι κάτοικοι της περιοχής του νομού Κιλκίς συμμετείχαν στην ενθουσιώδη εξέγερση της [[Μακεδονία]]ς υπό τον μητροπολίτη [[Σιάτιστα|Σιατίστης]] και Σισανίου, [[Ζωσιμάς Ρούσης|Ζωσιμά Ρούση]]<ref>Ελληνική Εκπαιδευτική Εγκυκλοπαίδεια, Εκδοτική Αθηνών, Τόμος 25, σελ. 252</ref><ref>Ελληνική Ιστορία, Τουρκοκρατία και Ελληνική Επανάσταση, Καθημερινή, σελ. 34</ref>. Στα τέλη του 18ου αιώνα, σημαντικότερη πόλη της περιοχής του νομού Κιλκίς είναι τα [[Λιβάδια Κιλκίς|Λιβάδια]]. Στην [[επανάσταση του 1821]], οι κάτοικοι του νομού Κιλκίς συμμετέχουν άμεσα (όπως ο ''[[Ζαφείριος Σταματιάδης]]'' από την Ειδομένη) ή έμμεσα (συλλέγοντας οπλισμό). Την περίοδο εκείνη, Μητροπολίτη Πολυανής ήταν ο [[Θεοδόσιος Πολυανής|Θεοδόσιος]], στη δικαιοδοσία του οποίου, υπάγονταν το μεγαλύτερο τμήμα της σημερινής Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς<ref>[http://www.impantokratoros.gr/arxiereis-1821.el.aspx Οι Αρχιερείς στον Αγώνα του 1821, Πέτρος Α. Γεωργαντζής, Ξάνθη 1985]</ref>. Λόγω της αθρόας συμμετοχής των κατοίκων στις επαναστατικές κινήσεις της περιοχής, αλλά και των εξεγέρσεων της γειτονικής [[Γευγελή]]ς και [[Στρώμνιτσα]]ς, το [[1822]] οι [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικές]] αρχές κατέστρεψαν και λεηλάτησαν την πόλη του [[Κιλκίς]], καθώς και το [[Πολύκαστρο|Καρασούλι (Πολύκαστρο)]], το [[Άσπρος Κιλκίς|Αμάτοβο (Άσπρος)]], τα [[Μικρά Λιβάδια Κιλκίς|Καλύβια (Μικρά Λιβάδια)]], το [[Κάστρο Κιλκίς|Αρτζάν (Κάστρο)]], το [[Σουλτογιανναίικα Κιλκίς|Καλίνοβο (Σουλτογιανναίικα)]], το [[Λαγκαδοχώρι Κιλκίς|Τσιφλίκ Μαχαλά (Λαγκαδοχώρι)]] και το [[Ειδομένη Κιλκίς|Σέχοβο (Ειδομένη)]]<ref>Γεώργιος Χ. Χιονίδης, διάλεξη: Τα ληφθέντα υπό των Τούρκων μέτρα κατά των Ελλήνων επαναστατών του 1821 εις την Μακεδονίαν (ανάτυπον από Μακεδονικά ΙΑ΄ τεύχος. 27), Θεσσαλονίκη 1971</ref>. Το 1828 η περιοχή μαστίζεται από επιδρομές Τουρκαλβανών ληστών<ref>[http://www.ems.gr/Makedonika_19/Vakalopoulos.pdf "Η εξόντωση των Αλβανών ληστών της Πύλης στο Μοναστήρι (μέσα 1830), η καταδίωξη των τελευταίων Μακεδόνων κλεφταρματολών (1830-1834) και η εξάλειψη του θεσμού τους" Απόστολος Ε. Βακαλόπουλος, Σελ.4]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref>.
[[Αρχείο:Yanis Ramnalis and Lazos Dogiamas.png|thumb|290px|align|right|Οι Κιλκισιώτες Μακεδονομάχοι [[Ιωάννης Ράμναλης|Ιωάννης Βίλιογλου (Ράμναλης)]] από [[Ίσωμα Κιλκίς|Ίσωμα]] (αρ.) και [[Λάζαρος Δογιάμας]] από [[Καστανερή Κιλκίς|Καστανερή]] (δεξ.)]]
Στα χρόνια που ακολουθούν επικρατεί βίαιος ανταγωνισμός μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων για την επικράτηση στην περιοχή με αποκορύφωμα το [[Μακεδονικός αγώνας|Μακεδονικό Αγώνα]] (1904-1908). Την περίοδο αυτή η περιοχή ανέδειξε σημαντικούς Μακεδονομάχους, όπως ο ''[[Μιχαήλ Σιωνίδης]]'', ο ''[[Γεώργιος Δοϊτσίνης]]'', οι αδερφοί ''[[Λάζαρος Δογιάμας|Λάζαρος]]'' και ''[[Γεώργιος Δογιάμας|Γεώργιος (Γκόνος) Δογιάμας]]'' (από την Καστανερή) και ο ''[[Ιωάννης Ράμναλης|Ιωάννης Βίλιογλου ή Ράμναλης]]'' (από το Ίσωμα). Τελικά η Παιονία απελευθερώνεται κατά τον [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο]] (1912) και ο υπόλοιπος νομός κατά τον [[Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο]] (1913) μετά την ιστορική μάχη του Κιλκίς. Στην περιοχή προσφεύγουν και πολλοί Έλληνες, από της περιοχές βορείως των συνόρων (όπως [[Γευγελή]], [[Στρώμνιτσα]] κ.α.).
=== Σύγχρονη ιστορία ===
Στον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], η περιοχή αποτελεί το σημαντικότερο κέντρο επιχειρήσεων των [[Αντάντ|συμμάχων]] που μετά τις μάχες [[Μάχη του Σκρα|Σκρα-Κιλκίς-Λαχανά]] διασπούν το Μακεδονικό μέτωπο του [[Κεντρικές Δυνάμεις|Γερμανοβουλγαρικού Άξονα]]. Ακολουθούν οι [[Ανταλλαγή πληθυσμών|ανταλλαγές πληθυσμών]] με [[Βουλγαρία]] ([[Συνθήκη του Νεϊγύ|1919]]) και [[Τουρκία]] ([[Συνθήκη της Λωζάνης|1923]]), με αποτέλεσμα να αποχωρήσουν από την περιοχή οι κάτοικοι με βουλγαρική συνείδηση και οι [[μουσουλμάνοι]] και να εγκατασταθούν πρόσφυγες από [[Ανατολική Ρωμυλία|Βόρειο]] και [[Ανατολική Θράκη]], [[Μικρά Ασία]], [[Καππαδοκία]] και [[Πόντος|Πόντο]]. Τη δεκαετία του [[1920]], σημειώνεται έξαρση ληστειών στην περιοχή, γεγονός που αποτυπώνεται στο [[ρεμπέτικο]] τραγούδι ''"Τούτ' οι μπάτσοι πού 'ρθαν τώρα"'' και αναφέρεται σε καταδίωξη ληστών το [[1923]]<ref>[http://oudenoida.blogspot.gr/2010/05/blog-post_29.html Τούτ' οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα (Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια)]</ref>. Τη δεκαετία του '30 έγιναν σημαντικά εγγυοβελτιωτικά έργα και αποξηράθηκαν οι δίδυμες λίμνες Αρζάν - Αματόβου, με σκοπό την αγροτική ανάπτυξη. Κατά το [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], η περιοχή υφίσταται τις οδυνηρές συνέπειες της [[Γερμανοί|Γερμανικής]] κατοχής και του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|Ελληνικού εμφυλίου πολέμου]] που ακολούθησε. Μετά το πέρας του εμφυλίου πολέμου, πολλοί κάτοικοι με [[Σλάβοι|σλαβική]] συνείδηση (που είχαν παραμέινει εκούσια το 1919), κατέφυγαν στην τότε [[Γιουγκοσλαβία]]. Από το 1949 έως και σήμερα η ανάπτυξη του νομού Κιλκίς είναι συνεχής και σήμερα συνιστά έναν σημαντικό πόλο ανάπτυξης και πολιτισμού της [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Μακεδονίας]].
==== Προσφυγική κρίση ====
Ήδη από το [[2014]] η περιοχή της Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς, έχει καταστεί το μοναδικό σημείο εξόδου των προσφύγων από την [[Ελλάδα]]. Το [[2015]] δημιουργήθηκε από την [[Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες]] ο καταυλισμός της [[Ειδομένη Κιλκίς|Ειδομένης]] που φιλοξενεί έως και 7.000 πρόσφυγες, ενώ το [[2016]] έχει δημιουργηθεί ένας καταυλισμός από [[Μη κυβερνητική οργάνωση|Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις]], έξω από το [[Πολύκαστρο]] επί της [[Αυτοκινητόδρομος Πατρών - Αθηνών - Θεσσαλονίκης - Ευζώνων (ΠΑΘΕ)|ΠΑΘΕ]], που φιλοξενεί έως 1.000 πρόσφυγες. Με κυβερνητική απόφαση έχουν σχεδιαστεί το ίδιο έτος 4 νέοι καταυλισμοί σε [[Νέα Καβάλα Κιλκίς|Νέα Καβάλα]], [[Χέρσο Κιλκίς|Χέρσο]], [[Δροσάτο Κιλκίς|Δροσάτο]] και [[Κεντρικό Κιλκίς|Κεντρικό]], με δυνατότητα φιλοξενίας έως 7.000 ο καθένας. Έτσι, η Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς των 80.000 κατοίκων θα φιλοξενεί έως 36.000 πρόσφυγες από [[Συρία]] και [[Ιράκ]], καθώς και μετανάστες από [[Αφγανιστάν]], [[Πακιστάν]], [[Μαρόκο]] κ.α., καθιστώντας την έτσι το κύριο σημείο διαμονής των προσφύγων που έχουν εγκλωβιστεί στην [[Ελλάδα]] στην πορεία τους προς την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη.<ref>[http://www.iefimerida.gr/news/253113/stinoyn-pente-neoys-horoys-gia-prosfyges-se-kilkis-kai-giannitsa iefimerida, Στήνουν πέντε νέους χώρους για πρόσφυγες, σε Κιλκίς και Γιαννιτσά, 25 Φεβρουαρίου 2016]</ref> Τελικά, το [[2016]] λειτουργούν στην περιοχή 2 κρατικοί καταυλισμοί ([[Νέα Καβάλα Κιλκίς|Νέας Καβάλας]] και [[Χέρσο Κιλκίς|Χέρσου]]) και τρεις ιδιωτικοί ([[Ειδομένη Κιλκίς|Ειδομένης]], [[Εύζωνοι Κιλκίς|Ευζώνων]] και [[Πολύκαστρο|Πολυκάστρου]]) συνολικού πληθυσμού, άνω των 22.000. To καλοκαίρι του [[2016]] σχεδιάστηκε η μετεγκατάσταση όλων των μεταναστών και προσφύγων από διάφορα σημεία της Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς, στο [[Χωρύγι]], σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυρομαχικών που αγοράστηκε από το δημόσιο, με χωρητικότητα άνω των 9.000 ανθρώπων<ref>[http://www.eidisis.gr/apopseis/oxi-stratopedo-sygkentrosis-prosfygon-sto-nomo-kilkis.html ''Ηλεκτρονική Εφημερίδα του Κιλκίς:'' Ειδήσεις.gr, Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016, Νικόλαος Τερζενίδης, ΟΧΙ στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων στο νομό Κιλκίς]</ref>.
== Γεωγραφία ==
|
