Κλέμενς φον Μέττερνιχ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη |
|||
Γραμμή 114:
===Ουγγρικές Συνελεύσεις, θάνατος του Αλέξανδρου Α΄ και προβλήματα στην Ιταλία===
[[File:Graf Clemens Metternich.jpg|thumb|upright|Ο Μέττερνιχ, περί το 1830]]
Στις αρχές της δεκαετίας του 1820 ο Μέττερνιχ είχε συμβουλεύσει το Φραγκίσκο ότι η σύγκληση της Ουγγρικής Συνέλευσης θα βοηθούσε στην έγκριση της οικονομικής μεταρρύθμισης. Στην πραγματικότητα η Συνέλευση από το 1825 ως το 1827 έκανε 300 συνεδριάσεις γεμάτες κριτική για το πώς η Αυτοκρατορία είχε διαβρώσει τα ιστορικά δικαιώματα των ευγενών του [[Βασίλειο της Ουγγαρίας|Βασιλείου της Ουγγαρίας]]. Ο Μέττερνιχ παραπονιόταν ότι αυτό "ενοχλούσε το χρόνο [[του]], τις συνήθειές [[του]] και την καθημερινή [[του]] ζωή", καθώς αναγκαζόταν να ταξιδεύει στο Πρεσβούργο (σημερινή [[Μπρατισλάβα]]) για να εκτελεί τελετουργικά καθήκοντα και να παρακολουθεί. <ref name="palmer232">{{harvnb|Palmer|1972|pp=232–240}}</ref> Ήταν θορυβημένος από την ανάπτυξη των ουγγρικών εθνικών αισθημάτων και επιφυλακτικός για την αυξανόμενη επιρροή του εθνικιστή Ιστβαν Σέτσενι, που τον συνάντησε δύο φορές το 1825. Ευρισκόμενος στη Βιέννη, στα μέσα Δεκεμβρίου, πληροφορήθηκε το θάνατο του Τσάρου Αλεξάνδρου με ανάμεικτα συναισθήματα. Είχε γνωρίσει καλά τον Τσάρο και θυμήθηκε τη δική του αδυναμία, αν και ο θάνατος ενδεχομένως να καθάριζε την ξινή διπλωματική πλάκα. Επιπλέον θα μπορούσε να αξιώσει να του πιστωθεί η
Στις 5 Νοεμβρίου 1827 η Βαρόνη Αντουανέτ φον Λέυκαμ έγινε η δεύτερη σύζυγος του Μέττερνιχ. Ήταν μόλις είκοσι ετών και ο γάμος τους, μια μικρή τελετή στο Χέτσεντορφ (ένα χωριό λίγο έξω από τη Βιέννη), προκάλεσε σημαντική κριτική λαμβανομένης υπόψη της κοινωνικής τους διαφοράς. Η Αντουανέτ ανήκε στην κατώτερη αριστοκρατία, αλλά η χάρη και η γοητεία της κέρδισαν σύντομα την κοινωνία της Βιέννης. <ref name="palmer232" /> Την ίδια μέρα Βρετανικές, Ρωσικές και Γαλλικές δυνάμεις κατέστρεψαν τον Οθωμανικό στόλο στη [[Ναυμαχία του Ναυαρίνου]]. Ο Μέττερνιχ ανησυχούσε ότι η περαιτέρω επέμβαση θα κλόνιζε την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ανατρέποντας την ισορροπία που είχε δημιουργηθεί τόσο προσεκτικά το 1815. Προς ανακούφισή του ο νέος Βρετανός Πρωθυπουργός Ουέλλινγκτον και η κυβέρνησή του φοβόντουσαν εξίσου να δώσουν στη Ρωσία το προβάδισμα στα Βαλκάνια. <ref>{{harvnb|Cecil|1947|pp=227–228}}</ref> Μετά την απόρριψη ενός νέου γύρου προτάσεών του για συνέδρια, ο Μέττερνιχ έμεινε μακριά από το Ανατολικό Ζήτημα, παρακολουθώντας απλώς την υπογραφή της [[Συνθήκη της Αδριανούπολης (1829)|Συνθήκης της Αδριανούπολης]] το Σεπτέμβριο του 1829. Αν και την επέκρινε δημόσια ότι ήταν υπερβολικά σκληρή για την Τουρκία, κατ' ιδίαν ήταν ικανοποιημένος με την επιείκειά της και την υπόσχεση Ελληνικής αυτονομίας, που την καθιστούσε ανάχωμα της επέκτασης της Ρωσίας παρά κράτος-δορυφόρο της. Η ιδιωτική ζωή του Μέττερνιχ ήταν γεμάτη θλίψη. Το Νοέμβριο του 1828 πέθανε η μητέρα του και τον Ιανουάριο του 1829 πέθανε η Αντουανέτ, πέντε μέρες μετά τη γέννηση του γιου τους, Ρίχαρντ φον Μέττερνιχ. Αφού ταλαιπωρήθηκε από φυματίωση για πολλούς μήνες, ο γιος του Μέττερνιχ , Βίκτορ, τότε νέος διπλωμάτης, πέθανε στις 30 Νοεμβρίου 1829. Ετσι πέρασε τα Χριστούγεννα μόνος και με κατάθλιψη, ανησυχώντας για τις δρακόντειες μεθόδους ορισμένων από τους συντηρητικούς οπαδούς του και για την ανανεωμένη πρόοδο του φιλελευθερισμού. <ref name="palmer241">{{harvnb|Palmer|1972|pp=241–245}}</ref>
Η επανάσταση που ακολούθησε το [[1830]] στην [[Ισπανία]] καθώς και εκείνες στην [[Ιταλία]] και [[Γερμανία]] δεν στάθηκαν ικανές ούτε και τότε για ν΄ αντιληφθεί έστω και κατ΄ ελάχιστο τη σύγχρονη πραγματικότητα. Τις χαρακτήριζε όλες «ανιστόρητες», ή «ενέργειες αγραμμάτων που δεν ξέρουν ούτε γραφή και ανάγνωση», (εννοώντας πως θα νομοθετούν και θα αυτοδιοικούνται), κινδυνολογώντας ότι κάθε υποστήριξη αυτών θα αποτελέσει μαχαιριά στη πλάτη των ευρωπαϊκών διεθνών σχέσεων.<br /> ▼
{{rquote|left|Το έργο ολόκληρης της ζωής μου έχει καταστραφεί.|Ο Μέττερνιχ όταν άκουσε για την [[Ιουλιανή Επανάσταση]] στη Γαλλία {{harv|Palmer|1972|p=246}}.}}
Το Μάιο ο Μέττερνιχ έκανε τις διακοπές που χρειάστηκε στο κτήμα του στο Γιοχάνισμπεργκ. Επέστρεψε στη Βιέννη ένα μήνα αργότερα, ανησυχώντας ακόμα για το "χάος στο Λονδίνο και το Παρίσι" και τη μικρή ικανότητά του να το αποτρέψει. <ref name="palmer241"/> Ακούγοντας ότι ο Nέσελροντ επρόκειτο να πάει στο Kάρλσμπαντ, τον συνάντησε εκεί στα τέλη Ιουλίου. Επέπληξε τον ήσυχο Nέσελροντ, αλλά τίποτα περισσότερο. Οι δύο τους οργάνωσαν μια δεύτερη συνάντηση τον Αύγουστο. Εν τω μεταξύ ο Μέττερνιχ είχε μάθει για την [[Ιουλιανή Επανάσταση]] στη Γαλλία, που τον συγκλόνισε βαθιά και έθεσε θεωρητικά την ανάγκη ενός συνεδρίου της Τετραπλής Συμμαχίας. <ref name="palmer245"/> Αντ 'αυτού ο Μέττερνιχ συναντήθηκε με τον Nέσελροντ όπως είχε προγραμματιστεί και, ενώ οι Ρώσοι απέρριψαν το σχέδιό του για αποκατάσταση της παλιάς Συμμαχίας, οι δυο τους συμφώνησαν ότι ο πανικός ήταν περιττός εκτός αν η νέα κυβέρνηση έδειχνε εδαφικές φιλοδοξίες στην Ευρώπη. <ref>{{harvnb|Cecil|1947|p=234}}</ref> Παρόλο που χάρηκε για αυτό, η διάθεσή του χάλασε από τα νέα για αναταραχή στις Βρυξέλλες (τότε μέρος των Κάτω Χωρών), την παραίτηση του Ουέλλινγκτον στο Λονδίνο και τα αιτήματα για συνταγματικότητα στη Γερμανία. Έγραψε με σκοτεινή και «σχεδόν νοσηρή απόλαυση» ότι ήταν η «αρχή του τέλους» της Παλιάς Ευρώπης. Παρ 'όλα αυτά ενθουσιάστηκε από το γεγονός ότι η Ιουλιανή Επανάσταση είχε καταστήσει αδύνατη τη γαλλορωσική συμμαχία και ότι οι Κάτω Χώρες συγκάλεσαν ένα παλιομοδίτικο συνέδριο του είδους που απολάμβανε τόσο πολύ. Η σύγκληση της Ουγγρικής Συνέλευσης το 1830 ήταν επίσης πιο επιτυχημένη από ό, τι στο παρελθόν, στέφοντας τον Αρχιδούκα Φερδινάνδο Βασιλιά της Ουγγαρίας με λίγες διαφωνίες. Επιπλέον το Νοέμβριο συμφωνήθηκε ο αρραβώνας του με την 25χρονη Μέλανι Ζίχυ-Φεράρις, που προερχόταν από ουγγρική οικογένεια, που οι Μέττερνιχ γνώριζαν από χρόνια. Η ανακοίνωση προκάλεσε πολύ λιγότερη ανησυχία στη Βιέννη από ότι η προηγούμενη νύφη του και παντρεύτηκαν στις 30 Ιανουαρίου 1831. <ref name="palmer245">{{harvnb|Palmer|1972|pp=245–253}}</ref>
Το Φεβρουάριο του 1831 επαναστάτες κατέλαβαν τις πόλεις [[Πάρμα]], [[Μόντενα]] και [[Μπολόνια]] και ζήτησαν βοήθεια από τη Γαλλία. Οι πρώην ηγεμόνες τους ζήτησαν βοήθεια από την Αυστρία, αλλά ο Μέττερνιχ δίσταζε να στείλει αυστριακά στρατεύματα στα [[Παπικά Κράτη]] χωρίς άδεια από τον νέο [[Πάπας Γρηγόριος ΙΣΤ΄|Πάπα Γρηγόριο ΙΣΤ΄]]. Κατέλαβε όμως την Πάρμα και τη Μόντενα και τελικά πέρασε στα Παπικά εδάφη. Ετσι η Ιταλία ειρήνευσε στα τέλη Μαρτίου. Ενέκρινε την απόσυρση των στρατευμάτων από τα Παπικά Κράτη τον Ιούλιο, αλλά τον Ιανουάριο του 1832 επέστρεψαν για να καταστείλουν μια δεύτερη εξέγερση. <ref name="palmer245"/> Πλέον ο Μέττερνιχ ήταν αισθητά γερασμένος: τα μαλλιά του ήταν γκρίζα και το πρόσωπό του ζαρωμένο και γερασμένο, αν και η γυναίκα του εξακολουθούσε να απολαμβάνει τη συντροφιά του. Το Φεβρουάριο του 1832 απέκτησαν μια κόρη, επίσης Μέλανι, το 1833 ένα γιο, τον Κλέμενς, που όμως πέθανε σε ηλικία δύο μηνών, τον Οκτώβριο του 1834 ένα δεύτερος γιο, τον Παύλο και το 1837 τον τρίτο του με τη Μέλανι, τον Λόταρ. Πολιτικά ο Μέττερνιχ είχε ένα νέο αντίπαλο, το [[Υποκόμης Πάλμερστον|Λόρδο Πάλμερστον]], που είχε αναλάβει το Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών το 1830. Στα τέλη του 1832 είχαν συγκρουστεί σχεδόν σε όλα τα θέματα. "Εν ολίγοις," έγραψε ο Μέττερνιχ, "ο Πάλμερστον κάνει λάθος για τα πάντα". <ref name="palmer255"/> Κυρίως ενοχλήθηκε από την επιμονή του ότι, σύμφωνα με τις συμφωνίες του 1815, η Βρετανία είχε το δικαίωμα να αντιταχθεί στην αυστηροποίηση από την Αυστρία του ελέγχου των πανεπιστημίων στη Γερμανία, όπως είχε κάνει πάλι ο Μέττερνιχ το 1832. Ανησυχούσε επίσης ότι αν πραγματοποιούντο μελλοντικά συνέδρια στη Βρετανία, όπως ήθελε ο Πάλμερστον, η δική του επιρροή θα μειωνόταν σημαντικά.
▲Η επανάσταση
Κάτω από αυτή την αντίληψη που στοίχισε ακόμα και στην Αυστριακή Αυτοκρατορία, τελευταία του ίσως επιτυχία ήταν στο [[Συνέδριο του Βερολίνου]]. Μετά όμως το θάνατο του Αυτοκράτορα Φραγκίσκου έχασε κάθε ισχύ θεωρούμενος γενικότερα ως αναχρονιστικός με συνέπεια το όνομά του να ταυτιστεί με τον [[Φεουδαρχισμός|φεουδαρχισμό]].
==Επανάσταση==
Δεν κατάφερε ακόμα να προβλέψει ούτε την επερχόμενη επανάσταση του 1848, παρά τις προσπάθειες άλλων διπλωματών «ν' ανοίξει τα αυτιά του και ν΄ αφουγκραστεί την κοινή γνώμη», βοηθώντας έτσι εκ των άνω την ειρηνική εξέλιξη της επανάστασης, ώσπου τελικά ξεσηκώθηκε εναντίον του ακόμα και ο λαός της Αυστρίας, που περικύκλωσε την καγκελαρία και χτυπώντας τις πόρτες ζητούσε την άμεση παραίτησή του, γεγονός που αποδέχθηκε ο Αυτοκράτορας με αποτέλεσμα να φυγαδευτεί την τελευταία στιγμή με την οικογένειά του στο [[Λονδίνο]], μόλις και διαφεύγοντας την έξαλλη οργή του κόσμου.
==Εξορία, επιστροφή και θάνατος==
Ο Κλήμης φον Μέττερνιχ παρέμεινε στην Αγγλία για ένα χρόνο. Το [[1849]] μετέβη στις [[Βρυξέλλες]]. Επέστρεψε στη Βιέννη τον Σεπτέμβριο του [[1851]] ως απλός ιδιώτης χωρίς καμία δημόσια εμφάνιση αν και λέγεται ότι υπήρξε μυστικοσύμβουλος του Αυτοκράτορα Φραγκίσκου Ιωσήφ. Πέθανε στη Βιέννη, οκτώ χρόνια μετά την επιστροφή του, σε ηλικία 86 ετών.
| |||