Πείραμα Miller-Urey: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 2 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0 |
Ακριβής επεξήγηση με παραπομπή |
||
Γραμμή 8:
Για το πείραμα χρησιμοποιήθηκε [[νερό]] (H<sub>''2''</sub>O), [[μεθάνιο]] (CH<sub>4</sub>), [[αμμωνία]] (NH<sub>3</sub>) και [[υδρογόνο]] (H<sub>2</sub>). Όλες οι ουσίες σφραγίστηκαν σε μια αποστειρωμένη διάταξη γυάλινων σωλήνων και φιαλίδιων συνδεδεμένων σε βρόχο, με το ένα φιαλίδιο να είναι μισογεμάτο με υγρό νερό και ένα άλλο να περιέχει ζεύγος ηλεκτροδίων. Το υγρό νερό θερμαίνονταν ώστε να προκληθεί εξάτμιση, ενώ πυροδοτούνταν σπινθήρες μεταξύ των ηλεκτροδίων ώστε να προσομοιωθούν οι αστραπές στην [[ατμόσφαιρα]] και τους υδρατμούς, ενώ μετά η ατμόσφαιρα κρύωνε ξανά ώστε το νερό να υγροποιηθεί και να διαρρεύσει πίσω στο αρχικό φιαλίδιο σε συνεχή κύκλο.
Μετά από μια μέρα, το διάλυμα που συλλέχθηκε στην παγίδα είχε γίνει ροζ χρώμα και μετά από μια εβδομάδα συνεχούς λειτουργίας το διάλυμα ήταν βαθύ κόκκινο και θολό. <ref>{{Cite journal|title=A production of amino acids under possible primitive earth conditions|url=https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/13056598|journal=Science (New York, N.Y.)|date=1953-05-15|issn=0036-8075|pmid=13056598|pages=528–529|volume=117|issue=3046|doi=10.1126/science.117.3046.528|first=S. L.|last=Miller}}</ref>Στη συνέχεια η φιάλη ζέσεως αφαιρέθηκε και προστέθηκε χλωριούχο υδράργυρο για να αποφευχθεί η μικροβιακή μόλυνση. Η αντίδραση διακόπηκε με προσθήκη υδροξειδίου του βαρίου και θειικού οξέος, και εξατμίστηκε για την απομάκρυνση των ακαθαρσιών. Χρησιμοποιώντας χρωματογραφία χαρτιού, ο Μίλερ αναγνώρισε πέντε αμινοξέα που υπάρχουν στο διάλυμα: γλυκίνη, α-αλανίνη και β-αλανίνη ταυτοποιήθηκαν θετικά, ενώ το ασπαρτικό οξύ και το α-αμινοβουτυρικό οξύ (ΑΑΒΑ) ήταν λιγότερο σίγουρα, εξαιτίας των κηλίδων που είναι λιπαρά
== Παραπομπές ==
| |||