Νικίτα Χρουστσόφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Νικίτα Σεργκιέγιεβιτς Χρουστσόφ '''(παλαιότερα λανθασμένα Κρούτσεφ, [[Ρώσικη γλώσσα|ρώσ.]] Никита Сергеевич Хрущёв, προφορά σύμφωνα με το [[ΔΦΑ]] [{{IPA|nʲɪˈkʲitə sʲɪˈrgʲejɪvʲɪtɕ xrʊˈɕːof}}] {{Audio|Ru-Nikita Sergeyevich Khrushchev.oga|ακούστε}}, [[15 Απριλίου]] [[1894]] – [[11 Σεπτεμβρίου]] [[1971]]) υπήρξε ο ηγέτης της [[Σοβιετική Ένωση|Σοβιετικής Ένωσης]] κατά το μεγαλύτερο μέρος του [[Ψυχρός Πόλεμος|Ψυχρού Πολέμου]]. Διατέλεσε γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης από το 1953 ωςέως το 1964 και πρόεδρος του Συμβουλίου των Υπουργών από το 1958 ως το 1964. Ο Χρουστσόφ έθεσε τις βάσεις για την [[αποσταλινοποίηση]] της χώρας, για το διαστημικό πρόγραμμα της Σοβιετικής Ένωσης όπως και για σειρά φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων στην εσωτερική πολιτική του κράτους. Απομακρύνθηκε από την ηγεσία της χώρας το 1964 και αντικαταστάθηκε από τον [[Λεονίντ Μπρέζνιεφ]].

Ο Νικίτα Χρουστσόφ γεννήθηκε στο χωριό Καλίνοβκα της [[Ρωσία]]ς το 1894. Εργάστηκε αρχικά στις σιδηροκατασκευές, όμως με τηντη βοήθεια του [[Λαζάρ Καγκάνοβιτς]], ανέβηκε στη σοβιετική ιεραρχία. Υποστήριξε τον [[Ιωσήφ Στάλιν]] και ηγήθηκε εκκαθαριστικών επιχειρήσεων πραγματοποιώντας σωρεία συλλήψεων αντιφρονούντων. Το 1939 ο Στάλιν τον τοποθέτησε κυβερνήτη της [[Ουκρανία]]ς, όπου και συνέχισε τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις υπέρ του σοβιετικού καθεστώτος. Κατά τη διάρκεια του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], στον πόλεμο με τη [[Ναζιστική Γερμανία]], ο οποίος από τους σοβιετικούς έλαβε την ονομασία ''[[Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος]]'', ο Χρουστσόφ υπήρξε επιθεωρητής και διαμεσολαβητής μεταξύ του Στάλιν και των στρατηγών του. Χαρακτηριστικά, είχε θεωρηθεί για ένα διάστημα ως αποθανών κατά τη [[Μάχη του Στάλινγκραντ]], γεγονός που του προσέδωσε μεγάλο κύρος στην μετέπειτα σταδιοδρομία του. Με το πέρας του πολέμου επανήλθε στη [[Μόσχα]] ως έμπιστος σύμβουλος του Στάλιν.

Με το θάνατο του Στάλιν, το [[1953]], οι πιθανοί διάδοχοί του αγωνίστηκαν για την εξουσία. Ο Χρουστσόφ, μετά από αρκετά χρόνια κατάφερε να επιβληθεί των πολιτικών αντιπάλων του και ανέλαβε την εξουσία στη [[Σοβιετική Ένωση]]: ο αγώνας εξουσίας μεταξύ του πρωθυπουργού [[Γκεόργκι Μαλενκόφ]] και του ηγέτη-και πρώτου γραμματέα του Κ.Κ.Σ.Ε.-Χρουστσόφ, έληξε τον [[Φεβρουάριος|Φεβρουάριο]] του [[1955]] με την επικράτηση του δεύτερου και την αντικατάσταση του πρώτου από τον [[Νικολάι Μπουλγκάνιν]]. Το [[1957]]-[[1958]] θα αποτρέψει νέα απόπειρα των αντιπάλων του να τον ανατρέψουν. Τελικά τον [[Μάρτιος|Μάρτιο]] του [[1958]] θα γίνει πρωθυπουργός. Η εσωτερική πολιτική που χάραξε στόχευε στηνστη βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης των απλών πολιτών, πολιτική που συχνά αποδείχτηκε αναποτελεσματική, ειδικά στον αγροτικό τομέα. Στον αμυντικό τομέα περιέκοψε σημαντικό τμήμα των πολεμικών δαπανών. Παρόλα αυτά η περίοδος της ηγεσίας του Χρουστσόφ συνοδεύτηκε με την έξαρση του Ψυχρού Πολέμου, που κορυφώθηκε με την [[Κρίση των πυραύλων της Κούβας]].