Σχέδιο θωρηκτών A-150: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 2 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.1 |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 47:
|}
Το '''Σχέδιο A-150''', γνωστό επίσης και ως '''κλάση Υπέρ Γιαμάτο''',<ref group=A>Παρότι ονομάστηκε «κλάση Υπέρ Γιαμάτο» από κάποιους, το Σχέδιο A-150 ήταν εντελώς νέος σχεδιασμός που είχε ελάχιστα πράγματα από την [[κλάση θωρηκτών Γιαμάτο|κλάση ''Γιαμάτο'']]. Δείτε: Garzke and Dulin, σ. 85</ref> ήταν [[Ιαπωνική Αυτοκρατορία|Ιαπωνικό]] σχέδιο για μία [[κλάση πλοίου|κλάση]] [[θωρηκτό|θωρηκτών]]. Άρχισε το [[1938]] - [[1939|39]], και κατά κύριο λόγο ο σχεδιασμός είχε τελειώσει το [[1941]]. Ωστόσο, λόγω της απαίτησης για άλλους τύπους πολεμικών πλοίων που έπρεπε να καλυφθεί, το έργο στο Σχέδιο A-150 πάγωσε και δεν ξεκίνησε η ναυπήγηση. Οι συγγραφείς William H. Garzke και Robert O. Dulin ισχυρίζονται ότι το Σχέδιο Α-150 θα ήταν τα «πιο ισχυρά θωρηκτά της ιστορίας»<ref name=Garzke85/> εξαιτίας του τεράστιου μεγέθους της κύριας συστοιχίας των έξι πυροβόλων 510 χιλιοστών καθώς και των πολυάριθμων πυροβόλων μικρότερων διαμετρημάτων.
== Σχεδιασμός ==
=== Υπόβαθρο ===
Τα αρχικά σχέδια για τα θωρηκτά A-150 προέβλεπαν οκτώ ή εννιά πυροβόλα 510 χιλιοστών σε τετραπλούς ή τριπλούς πύργους. Η επιτυχής κατασκευή του πυροβόλου 480 χιλιοστών το [[1920]] - [[1921]] έδωσε αυτοπεποίθηση στους Ιάπωνες ότι μπορούσε να κατασκευαστεί και 510 χιλιοστών. Επιπροσθέτως, ήταν επιθυμητή μέγιστη ταχύτητα 30 κόμβων, ώστε η κλάση να είναι ταχύτερη από την Αμερικανική [[κλάση θωρηκτών Βόρεια Καρολίνα|κλάση ''Βόρεια Καρολίνα'']] της οποίας τα πλοία έφταναν τους 27 κόμβους. Ωστόσο τα επιβλητικά χαρακτηριστικά αυτά περικόπηκαν όταν τέλειωσαν οι δοκιμές σε ένα πλοίο που είχε [[εκτόπισμα]] περί τους 90.000 τόνους, καθώς θεωρήθηκε ότι πλοία αυτού του μεγέθους θα ήταν «πολύ μεγάλα και πολύ ακριβά».<ref name=Garzke85>Garzke and Dulin (1985), σ. 85</ref>
=== Χαρακτηριστικά ===
Οι αρχικές σχεδιαστικές μελέτες ξεκίνησαν μετά την ολοκλήρωση των σχεδίων για την [[κλάση θωρηκτών Γιαμάτο|κλάση ''Γιαμάτο'']] (1938 - 39) και εστιάστηκαν σε πλοίο με εκτόπισμα πιο κοντά σε αυτό των ''Γιαμάτο''.<ref name=Garzke85-86>Garzke and Dulin (1985), σσ. 85–86</ref> Καθώς οι Ιάπωνες ανέμεναν ότι οι Αμερικανοί θα θα μπορούσαν να αποκτήσουν γνώση για τα πραγματικά χαρακτηριστικά του κύριου οπλισμού της κλάσης ''Γιαμάτο'' (πυροβόλα 460 χιλιοστών), η χρήση των πυροβόλων 510 χιλιοστών ήταν ζωτικής σημασίας στην διατήρηση της πολιτικής της Ιαπωνίας που ήθελε υπεροχή σε σχέση με τους Αμερικανούς στη βάση των μεμονωμένων πλοίων. Τα Α-150 επρόκειτο να αντισταθμίσουν την απάντηση των ΗΠΑ στα ''Γιαμάτο''.<ref name=Garzke85/>
Τα σχέδια είχαν «ουσιαστικά ολοκληρωθεί» κάποια στιγμή το [[1941]],<ref name=Garzke85-86/> ωστόσο, παρομοίως με την μοίρα των εγράφων που είχαν σχέση με την κλάση ''Γιαμάτο'',<ref>Muir (1990), σ. 485</ref><ref>Skulski (1989), σ. 8</ref> τα περισσότερα έγγραφα που είχαν σχέση με αυτή την κλάση καταστράφηκαν στο τέλος του πολέμου, με αποτέλεσμα τα πλήρη χαρακτηριστικά των να μην είναι γνωστά.<ref name=Garzke85/> Είναι γνωστό ότι θα είχαν πολύ μεγαλύτερη δύναμη πυρός από ότι τα αντίστοιχα της κλάσης ''Γιαμάτο'', κύρια συστοιχία έξι πυροβόλων των 510 χιλιοστών (20.1 ίντσες) εγκατεστημένα σε τρεις δίδυμους πύργους και δευτερεύων οπλισμός αποτελούμενος από «πολλά» πυροβόλα 100mm/65.<ref name=Garzke85-86/> Το εκτόπισμα τους επρόκειτο να είναι παρόμοιο με αυτό της κλάσης ''Γιαμάτο'', το οποίο ήταν περίπου 60.000 - 70.000 τόνους.<ref name=Garzke85-86/> Η πλευρική θωράκιση θα ήταν πιθανώς 460 χιλιοστών.<ref name="Conway's">Gardiner and Chesneau (1980), σ. 178</ref> Ήταν τόσο παχιά που τα χαλυβουργεία της Ιαπωνίας δεν μπορούσαν να την κατασκευάσουν, αντί για αυτό θα χρησιμοποιούνταν διπλές σειρές από πλάκες θωράκισης, το οποίο όμως θα ήταν πολύ λιγότερο αποτελεσματικό από μία ενιαία πλάκα.<ref name=Garzke85-86/>
=== Οπλισμός ===
Παρότι δεν δίνονται λεπτομέρειες στις πηγές για τον μικρότερο οπλισμό που επρόκειτο να τοποθετηθεί στα πλοία, η κύρια συστοιχία των έξι πυροβόλων 510 χιλιοστών/45 διαμετρημάτων σε διπλούς πύργους ήταν σίγουρα στα σχέδια. Αυτά επρόκειτο να είναι τα μεγαλύτερα πυροβόλα εγκατεστημένα σε πολεμικό πλοίο, ξεπερνώντας κατά πολύ τα πυροβόλα 460 χιλιοστών της κλάσης ''Γιαμάτο''.<ref>Garzke and Dulin (1985), σσ. 85 and 88</ref> Μέχρι το 1941, είχαν κατασκευαστεί ένα ή πιθανώς δύο πυροβόλα 510 χιλιοστών στο [[Ναυτικό Οπλοστάσιο του Κούρε]] ενώ είχαν σχεδιαστεί λεπτομερή σχέδια των πύργων οι οποίοι θα έφεραν τα πυροβόλα. Οι πύργοι θα ζύγιζαν 2780 τόνους ενώ θα στρέφονταν με ταχύτητα 2° το δευτερόλεπτο ένα εύρος 120° προς την δεξιά ή αριστερή πλευρά του πλοίου. Τα πυροβόλα θα μπορούσαν να βάλουν με μέγιστο ρυθμό 1 με 1.5 βολή ανά λεπτό και να στρέφονται κατακόρυφα από -5° έως 45° με ρυθμό 10° ανά δευτερόλεπτο. Επρόκειτο να ζυγίζουν 227 τόνους και να έχουν μήκος 23.56m. Τα διατρητικά βλήματα θα ζύγιζαν από 1900 έως 2000 κιλά ενώ τα υψηλά εκρηκτικά 1858 κιλά.<ref name=510mm>{{cite web | last=DiGiulian | first=Tony | title=51 cm/45 (20.1") "A" Type 98 (?) | url=http://navweaps.com/Weapons/WNJAP_20-45.htm | publisher=Navweaps | date=9 October 2006 | accessdate=5 Νοεμβρίου 2009 | archiveurl=https://web.archive.org/web/20100115082701/http://navweaps.com/Weapons/WNJAP_20-45.htm | archivedate=2010-01-15 | url-status=dead }}</ref>
Ο δευτερεύων οπλισμός από «πολλά» πυροβόλα 100 χιλιοστών/65 διαμετρημάτων ήταν υπό εξέταση, αλλά δεν ήταν τελικός. Αυτά ήταν τα καλύτερα αντιαεροπορικά πυροβόλα που είχαν παραχθεί στην Ιαπωνία κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.<ref name=10cm>{{cite web | last=DiGiulian | first=Tony | title=10 cm/65 (3.9") Type 98 | url=http://navweaps.com/Weapons/WNJAP_39-65_t98.htm | publisher=Navweaps | date=9 October 2006 | accessdate=5 November 2009 | archiveurl=https://web.archive.org/web/20101219123037/http://navweaps.com/Weapons/WNJAP_39-65_t98.htm | archivedate=2010-12-19 | url-status=dead }}</ref> Συνολικά, τα όπλα θα ήταν πολύ καλά συγκριτικά με άλλα αντίστοιχα της εποχής. Τα βασικά πλεονεκτήματα που τα έκαναν τόσο επιτυχημένα, δηλαδή η υψηλή ταχύτητα εξόδου και ο γρήγορος ρυθμός βολής, είχαν αποτέλεσμα την μικρή διάρκεια υπηρεσιακής ζωής, διάρκειας 350 - 400 βολών. Στην αντιαεροπορική άμυνα, το μέγιστο βεληνεκές σε κλίση 90° ήταν 13 χιλιόμετρα, ωστόσο το αποτελεσματικό βεληνεκές ήταν 11 χιλιόμετρα. Ήταν ικανά να βάλουν με ρυθμό 15 - 21 βολές ανά λεπτό.<ref name=10cm/>
Στο έργο ''Battleships: Axis and Neutral Battleships in World War II'', οι συγγραφείς William H. Garzke και Robert O. Dulin επιχειρηματολογούν ότι το Σχέδιο Α-150 επρόκειτο να είναι τα «πιο ισχυρά θωρηκτά της ιστορίας»<ref name=Garzke85/> εξαιτίας του τιτάνιου κύριου οπλισμού και της χρήσης διπλού σκοπού δευτερεύοντος οπλισμού.<ref name=Garzke85/>
== Κατασκευή ==
Με τον πόλεμο στον ορίζοντα στις αρχές του 1941, όλα τα σχέδια απέκλιναν από τα θωρηκτά, αν και το σχέδιο Α-150 είχε πρακτικά ολοκληρωθεί, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες για αεροπλανοφόρα, καταδρομικά και μικρότερα πλοία.<ref name=Garzke85/> Παρότι δεν είχε ξεκινήσει καμία διαδικασία κατασκευής, τα δύο πλοία του σχεδίου Α-150, ονομάστηκαν Πολεμικό Πλοίο 198 και 799 και εντάχθηκαν σε κατασκευαστικό πρόγραμμα στο [[1942]]. Το 798 επρόκειτο να κατασκευαστεί στην ίδια δεξαμενή με το [[Ιαπωνικό αεροπλανοφόρο Σινάνο|''Σινάνο'']], ενώ το 799 στο Κούρε, στην ίδια με το [[Ιαπωνικό θωρηκτό Γιαμάτο|''Γιαμάτο'']] αφότου καθελκύονταν το τέταρτο πλοίο της κλάσης ''Γιαμάτο'', Πολεμικό Πλοίο 111. Η ναυπήγηση αμφότερων των πλοίων επρόκειτο να ξεκινήσει στα τέλη του 1941 ή στις αρχές του 1942, η καθέλκυση θα γίνονταν το 1944/45 ενώ θα ολοκληρώνονταν το 1946/47. Ωστόσο, η πορεία του πολέμου ήταν ενάντια στην Ιαπωνία μετά την [[Ναυμαχία του Μίντγουεϊ]], πράγμα που σήμαινε ότι οι ανάγκες για άλλα πλοία, εκτός θωρηκτών, δεν περιορίστηκαν ποτέ.<ref name=Garzke85-86/>
== Σημειώσεις ==
| |||