Αριάδνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

}}Στην [[ελληνική μυθολογία]], η '''Αριάδνη''' ήταν κόρη του βασιλιά [[Μίνωας|Μίνωα]] της [[Κρήτη|Κρήτης]] και της [[Πασιφάη|Πασιφάης]]. Το όνομά της συνδέεται ιδιαίτερα με τον μύθο του [[Θησέας|Θησέα]], με τον [[Μινώταυρος|Μινώταυρο]], και με το θεό [[Διόνυσος|Διόνυσο]]. Η Αριάδνη όπως και η [[Ελένη (μυθολογία)|Ελένη]] είναι προελληνικές θεές της βλάστησης.<ref name=":0">{{Cite book|title=Η Μυκηναϊκή προέλευση της Ελληνικής μυθολογίας|first=Martin|last=Nilsson|publisher=Δωδώνη|isbn=9789605581510|year=2020|location=Αθήνα|page=177|quote=}}</ref>

Όταν ο [[Θησέας]], υιός τού [[Αιγέας|Αιγέα]], βασιλιά των [[Αρχαία Αθήνα|Αθηνών]], έφτασε στην [[Κρήτη]], για να προσφερθεί ως θύμα στον [[Μινώταυρος|Μινώταυρο]] , συνάντησε την κόρη του [[Μίνωας|Μίνωα]], Αριάδνη, και κέρδισε την εύνοιά της. Για να τον γλιτώσει από βέβαιο θανατοθάνατο, η ΑριαδνηΑριάδνη κατέφυγε σ΄ενασ' ένα τέχνασμα: του έδωσε ένα κουβάρι νήμα (ο περίφημος ''Μίτος της Αριάδνης''), χάριν τού οποίου μπόρεσε να βρει την έξοδο του [[Λαβύρινθος|Λαβύρινθου]] μετά την νικηφόρα πάλη του με τον [[Μινώταυρος|Μινώταυρο]]. Ο μύθος του Λαβύρινθου αποτελεί μια ανάμνηση του τεράστιου και δαιδαλώδους ανακτόρου της [[Κνωσός|Κνωσού]].<ref>{{Cite book|title=Η Μυκηναϊκή προέλευση της Ελληνικής μυθολογίας|first=Martin|last=Nilsson|publisher=Δωδώνη|isbn=9789605581510|year=2020|location=Αθήνα|page=180-181|quote=}}</ref> Στη φυγή του από την Κρήτη, ο Θησέας πήρε μαζί του την Αριάδνη και έπλευσαν προς την Αθήνα.

Η Αριάδνη έμεινε στη Νάξο και παντρεύτηκε το θεό [[Διόνυσος|Διόνυσο]] κι έτσι αναπτύχθηκε και η λατρεία της σαν θεότητα στο νησί. Ο Διόνυσος (ή η [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτη]] ή οι [[Ώρες (μυθολογία)|Ώρες]]) της χάρισε χρυσό στεφάνι, έργο του [[Ήφαιστος|Ηφαίστου]], και την έφερε μαζί του στον [[Όλυμπος|Όλυμπο]]. Η θνητή Αριάδνη έφθασε έτσι να γίνει αθάνατη σύζυγος θεού.<ref name=":0" />

Την Αριάδνη τιμούσαν ιδιαίτερα σε κάποιους τόπους, και μάλιστα νησιά: Στην Κρήτη, στη Νάξο, στη [[Δήλος|Δήλο]], στην [[Κύπρος|Κύπρο]], αλλά και στην [[Αττική]] και [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], πράγμα που υποδεικνύει ότι λατρευόταν ως θεότητα του [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίου]] και γενικότερα της Ανατολικής Μεσογείου (Αριάδνη < Αριάγνη = αγία).<ref>{{Cite book|title=Η Μυκηναϊκή προέλευση της Ελληνικής μυθολογίας|first=Martin|last=Nilsson|publisher=Δωδώνη|isbn=9789605581510|year=2020|location=Αθήνα|page=176-177|quote=}}</ref> Στο ναό του '''Κρήσιου Διονύσου''' (του Κρητικού δηλ. Διονύσου) στο [[Άργος]] αναφέρεται ότι υπήρχε πήλινη [[λάρνακα (σκεύος)|λάρνακα]] με τη στάχτη της Αριάδνης. Στη Δήλο πάλι, σε καθιερωμένη τελετή, νέοι και νέες χόρευαν σε ανάμνηση της σωτηρίας των Αθηναίων νέων από τον Μινώταυρο. Στο νησί αυτό ο Θησέας είχε αφιερώσει ένα δώρο που του είχε κάνει η Αριάδνη, ένα [[ξόανο]] της [[Αφροδίτη (μυθολογία)|Αφροδίτης]], έργο του [[Δαίδαλος|Δαιδάλου]], κατά τον [[Παυσανίας|Παυσανία]] (ΙΧ 40, 3-4): το είχε αφιερώσει στον [[Απόλλων|Απόλλωνα]] για να ξεχάσει τον έρωτά της. Στην Κύπρο, κατά την τοπική παράδοση, ο Θησέας είχε αποβιβάσει έγκυο την Αριάδνη και όταν μετά από θύελλα κατόρθωσε να επιστρέψει τη βρήκε νεκρή. Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος τελούνταν στην Κύπρο εορτές όπου ένας νέος ξαπλωμένος σε κρεβάτι θύμιζε με τις φωνές του γυναίκα που γεννούσε. Εκεί κοντά, σε δάσος, υπήρχε ιερό της '''Αριάδνης Αφροδισίας''' και, υποτίθεται, ο τάφος της Αριάδνης.