Τρεβωνιανός Γάλλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|όνομα = ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός

|λεζάντα = Προτομή του Αυτοκράτορααυτοκράτορα ΤρεβονιανούΤρεβωνιανού.

|τίτλος = [[Κατάλογος Ρωμαίων Αυτοκρατόρων|36ος]] [[Ρωμαίος Αυτοκράτορας|Αυτοκράτοραςαυτοκράτορας]] της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]

Ο Γάιος ΒίμπιοςΒίβιος Αφίνιος '''ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός Γάλλος''' (206 - Αύγουστος 253)<ref>Southern, Pat, ''The Roman Empire From Severus To Constantine'', Routledge, 2004, σ.75.</ref><ref>Στα [[λατινικά]] το όνομα του είναι GAIVS VIBIVS AFINIVS TREBONIANVS GALLVS AVGVSTVS.</ref>) ήταν [[Ρωμαίοι|Ρωμαίος]] [[αυτοκράτορας]] από το 251 μ.Χ. έως το 253 μ.Χ. Συν-αυτοκράτοραςΣυναυτοκράτοράας του ήταν ο [[Βολουσιανός]].

Ο ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός γεννήθηκε στην [[Ιταλία]], σε μια οικογένεια με καταγωγή από [[Ετρούσκοι|Ετρούσκους]] συγκλητικούς. Απέκτησε δύο παιδιά από τον γάμο του με την Αφινία Γεμίνα Βαιβιανή (Afinia Gemina Baebiana), τον Γάιο ΒίμπιοΒίβιο Βολουσιανό, αργότερα συν-αυτοκράτοραςσυναυτοκράτορα, και μια κόρη, τη BιμπίαBιβία Γάλλα. Η πρώιμη σταδιοδρομία του ήταν ένα τυπικό [[cursus honorum]] (θέσεις κρατικών λειτουργών που προορίζονταν για συγκλητικούς), με πολλές τοποθετήσεις σε αξιώματα, τόσο πολιτικά όσο και στρατιωτικά. Υπήρξε αναπληρωματικός [[ύπατος]] και το 250 διορίστηκε διοικητής της ρωμαϊκής επαρχίας της [[Μοισία]]ς, κάτι που δείχνει την εμπιστοσύνη του αυτοκράτορα [[Δέκιος|Δέκιου]] σ'σε αυτόν. Στη Μοισία ο ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός ήταν βασικός συντελεστής στην απόκρουση των συχνών εισβολών από τις γοτθικές φυλές του [[Δούναβης|Δούναβη]] και έγινε δημοφιλής στονστο στρατό, πράγμα που καταδεικνύεται κατά τη σύντομη βασιλεία του από την επίσημη εικόνα του: στρατιωτικό κούρεμα, σωματική διάπλαση [[Μονομάχος|μονομάχου]], εκφοβιστική στάση (εικόνα αριστερά).<ref>[http://www.metmuseum.org/toah/hd/ropo/ho_05.30_05.47.htm# Metropolitan Museum of Art: Λεπτομέρεια απο την υπερμεγέθη χάλκινη προτομή του ΤρεβονιανούΤρεβωνιανού, acc. no. 05.30]</ref>

Τον Ιούνιο του 251, ο αυτοκράτορας [[Δέκιος]] και ο γιος του συν-αυτοκράτοραςσυναυτοκράτορας [[Ερέννιος Ετρούσκος]] σκοτώθηκαν στη [[μάχη της Αβρίττου]] ([[λατ.]] Abritus) από τους Γότθους. Σύμφωνα με φήμες που υποστηρίζονται και από τον [[Δέξιππος|Δέξιππο]] (σύγχρονος Έλληνας ιστορικός) και τον δέκατο τρίτο [[Σιβυλλικοί χρησμοί|Σιβυλλικό]] χρησμό, η αποτυχία του Δέκιου οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στον ΤρεβονιανόΤρεβωνιανό ο οποίος είχε συνωμοτήσει με τους εισβολείς. Σε κάθε περίπτωση, όταν ο στρατός άκουσε την είδηση ανακήρυξε αυτοκράτορα τον ΤρεβονιανόΤρεβωονιανό, μαζί με τον [[Οστιλιανός|Οστιλιανό]], επιζώντα γιο του Δέκιου, που όδευε για τον αυτοκρατορικό θρόνο της Ρώμης. Η αντίδραση του στρατού, και το γεγονός ότι ο ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός φαίνεται να είχε καλές σχέσεις με την οικογένεια του Δέκιου, κάνει τον ισχυρισμό του Δέξιππου να φαίνεται απίθανος.<ref>Potter (2004), σσ.247–248.</ref> Ο ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός δεν υποχώρησε από την πρόθεσηπρόθεσή του να γίνει αυτοκράτορας, αλλά αποδέχθηκε τον Οστιλιανό ως συν-αυτοκράτορασυναυτοκράτορα, ίσως για να αποφύγει τον κίνδυνο ενός άλλου εμφύλιου πολέμου.

[[Αρχείο:MMA bronze 03.jpg|thumb|left|Χάλκινο άγαλμα του ΤρεβονιανούΤρεβωνιανού που χρονολογείται στα χρόνια της βασιλείας του, το μοναδικό ανέπαφο χάλκινο ρωμαϊκό άγαλμα του 3ου αιώνα([[Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης (Νέα Υόρκη)|Μητροπολιτικό]])<ref>[http://www.metmuseum.org/toah/hd/ropo/ho_05.30_05.47.htm# Bronze portrait of Trebonianus Gallus, 05.30 ]</ref>]]

Στην προσπάθειά του να διασφαλίσει τη θέση του στη Ρώμη και να σταθεροποιήσει την κατάσταση στα σύνορα του Δούναβη, ο ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός σύναψεσυνήψε ειρήνη με τους Γότθους. Σύμφωνα με τους όρους της ειρήνης, επετράπη στους Γότθους να εγκαταλείψουν τη ρωμαϊκή επικράτεια, διατηρώντας παράλληλα τους αιχμαλώτους και τα λάφυρά τους. Επιπλέον, συμφωνήθηκε να τους καταβάλλεται ετήσια επιχορήγηση.<ref>The Cambridge Ancient History, σσ.39–40.</ref> Φτάνοντας στη Ρώμη, η διακήρυξηανακήρυξη του ΤρεβονιανούΤρεβωνιανού επικυρώθηκε επισήμως από τη Σύγκλητο, με το γιο του Βολουσιανό να ορίζεται Καίσαρας. Στις 24 Ιουνίου το 251 ο Δέκιος θεοποιήθηκε αλλά, από τις 15 Ιουλίου, ο Οστιλιανός εξαφανίζεται από την ιστορία. Είναι πιθανό ότι ο τελευταίος πέθανε κατά τη διάρκεια της επιδημίας πανώλης που έπληττε τη Ρώμη εκείνη την εποχή.<ref>Potter (2004), σ.248.</ref> Πρόθυμος να εμφανίσει τον εαυτό του κατάλληλο για τηντη θέση και να κερδίσει τηντη δημοτικότητα των πολιτών, ο ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός γρήγορα αντιμετώπισε την επιδημία παρέχοντας ταφή για τα θύματαθύματά της, ακόμη και στους φτωχούς.<ref>Brauer, The Age of the Soldier Emperors, 61.</ref>

Ο ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός ίσως επίσης διέταξε ασυντόνιστους τοπικούς διωγμούς κατά των Χριστιανών,<ref name="ReferenceA">The Cambridge Ancient History, σ.40.</ref> η μόνη ένδειξη αυτού του ισχυρισμού είναι η φυλάκιση του Πάπα Κορνήλιου το 252.

ΌπωςΗ βασιλεία του Τρεβωνιανού, όπως και των προκάτοχων του, η βασιλεία του Τρεβονιανού δεν ήταν εύκολη. Στην Ανατολή, ένας ευγενής της Αντιόχειας, ο [[Μαριάδης]], επαναστάτησε και άρχισε να λεηλατεί την Συρία και την Καππαδοκία, στηνστη συνέχεια κατέφυγε στους Πέρσες. Ο ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός διέταξε τα στρατεύματά του να επιτεθούν στους Πέρσες, αλλά ο Πέρσης αυτοκράτορας [[Σαπώρης Α΄ της Περσίας|ΣαπούρΣαπώρης Α']] εισέβαλε στην [[Αρμενία]] και την κατέστρεψε, νικώντας ένα μεγάλο ρωμαϊκό στρατό στην Βαρβαλισσό το 252. Στη συνέχεια εισέβαλε στις ανυπεράσπιστες επαρχίες της Συρίας, καταλαμβάνοντας το σύνολο των φρουρίων και λεηλατώντας τις πόλεις της, συμπεριλαμβανομένης της Αντιοχείας, χωρίς καμία απάντηση.<ref>Potter (2004), σσ.248–249.</ref> Οι Περσικέςπερσικές εισβολές επαναλήφθηκαν κατά το επόμενο έτος, αλλά ο Ουράνιος Αντωνίνος (ένας ιερέας που αρχικά ονομαζόταν Σαμψιγέραμος), απόγονος του [[Σαμψιγέραμος|ομώνυμου βασιλικού οίκου]] της [[Έμεσα]]ς, αντιμετώπισε τον Σαπώρη Α΄ της Περσίας και τον ανάγκασε να υποχωρήσει. Ωστόσο, ο ίδιος αυτοανακηρύχθηκε αυτοκράτορας<ref name="ReferenceA"/> και έκοψε νομίσματα με την εικόνα του πάνω τους.<ref name="Potter 2004, σσ.249–250">Potter (2004), σσ.249–250.</ref><ref name="Potter 2004, σσ.249–250"/> Στον Δούναβη, οι "σκυθικές" φυλές ήταν για άλλη μια φορά σε αναβρασμό, παρά τη συνθήκη ειρήνης που υπογράφηκε το 251. Εισέβαλαν στη Μικρά Ασία από τη θάλασσα, έκαψαν το μεγάλο ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο και επέστρεψαν στις εστίες τους με τα λάφυρα. Επίσης εισέβαλαν στην Κάτω Μοισία, στις αρχές του 253,<ref name="Potter 2004, σ.252">Potter (2004), σ.252.</ref> όπου ο Αιμιλιανός, κυβερνήτης της Μοισίας και της [[Παννονία]]ς, πήρε την πρωτοβουλία της μάχης και νίκησε τους εισβολείς.

[[File:Radiate of Trebonianus Gallus (YORYM 2001 775) obverse.jpg|thumb|right|200px|Ο ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός Γάλλος σε αντωνινιανό με την επιγραφή: IMP. CAIO VIB. TREB. GALLVS AVG.]]

Δεδομένου ότι ο στρατός δεν ήταν πια ευχαριστημένος με τον Αυτοκράτορααυτοκράτορα, οι στρατιώτες ανακήρυξαν αυτοκράτορα τον Αιμιλιανό. Με έναν σφετεριστή να απειλεί τον θρόνο του, ο ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός προετοιμάστηκε για πόλεμο. Ανακάλεσε διάφορες λεγεώνες και διέταξε οι ενισχύσεις να επιστρέψουν στη Ρώμη από τηντη Γαλατία, κάτω από τις εντολές του μελλοντικού αυτοκράτορα [[Βαλεριανός|Βαλεριανού]]. Παρά τις διευθετήσεις αυτές, ο Αιμιλιανός εκστράτευσε δια μέσου της Ιταλίας και συνάντησε τον ΤρεβονιανόΤρεβωνιανό στην Ιντέραμνα (σύγχρονο Τέρνι), πριν από την άφιξη του Βαλεριανού. Δεν είναι ξεκάθαρο τι ακριβώς συνέβη.<ref>Βλ. Bray (1997), σ.38, και για τις εκδοχές της ιστορίας και για τις πηγές της.</ref> Μεταγενέστερες πηγές υποστηρίζουν ότι μετά την πρώτη ήττα, ο ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός και ο Βολουσιανός δολοφονήθηκαν από τα στρατεύματά τους<ref name="Potter 2004, σ.252"/> ή πως ο ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός δεν πρόλαβε νααντιμετωπίσεινα αντιμετωπίσει τον Αιμιλιανό γιατί ο στρατός του προσχώρησε στον σφετεριστή.<ref>''The Cambridge Ancient History'', σ.41.</ref> Σε κάθε περίπτωση, ο ίδιος και ο Βολουσιανός σκοτώθηκαν τον Αύγουστο του 253.<ref>Bray (1997), σ.38.</ref>

[[File:Trébonien Galle.jpg|thumb|left|300px|Ο ΤρεβονιανόςΤρεβωνιανός Γάλλος σε αντωνινιανό· στην άλλη όψη αετός με στεφάνι στο ράμφος. Επιγραφή: ΑΥΤΟΚ[ΡΑΤΩΡ] Κ[ΑΙCAΡ] Γ[ΑΙ]Ο[C] VIB[ΙΑΝΟC] ΤΡΕΒ[ΩΝΙΑΝΟC] ΓΑΛΛΟC CΕΒ[ΑCΤΟC] / ΔΗΜΑΡΧ[ΙΚΗC] ΕΞΟΥCΙΑC ΥΠΑΤΟ[C] Α - S[ENATUS] C[ONSULTO] Γ]]