Βικιπαίδεια

Οι νύχτες της Καμπίρια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
 
==Πλοκή==
Ένα χαρούμενο ζευγάρι περπατά στις όχθες ενός ποταμού. Ξαφνικά, ο άνδρας αρπάζει την τσάντα της γυναίκας, καισπρώχνει τη σπρώχνειγυναίκα ρίχνοντάς τη μέσα στο ποτάμι και εξαφανίζεται τρέχοντας. Η γυναίκα δεν ξέρει κολύμπι και σχεδόν πνίγεται, όμως διασώζεται από μια ομάδα μικρών αγοριών και δέχεται τις πρώτες βοήθειες από ανθρώπους που ζουν κοντά στην όχθη. Παρά το γεγονός ότι μόλις της έσωσαν τη ζωή, τους αντιμετωπίζει με περιφρόνηση και αναζητά τον εραστή της, τον Τζιόρτζιο.
 
Η γυναίκα, που λέγεται Καμπίρια, γυρνά στο μικρό της σπίτι, όπου ζούσε με τον Τζιόρτζιο. Η καλύτερη φίλη και γειτόνισσά της, Γουάντα ([[Φράνκα Μάρζι]] προσπαθεί να τη βοηθήσει να ξεπεράσει τη συμπεριφορά του άντρα, χωρίς αποτέλεσμα. Η Καμπίρια εργάζεται ως [[πορνεία|πόρνη]]. Κάποια νύχτα τυχαίνει να βρίσκεται έξω από ένα πολυτελές κέντρο διασκέδασης, όπου γίνεται μάρτυρας του καυγά ανάμεσα στον διάσημο σταρ του κινηματογράφου Αλμπέρτο Λατσάρι (τον οποίο υποδύεται ο Αμεντέο Νατσάρι, ηθοποιός πολύ διάσημος, και στην πραγματικότητα, σταρ του σινεμά) και την κοπέλα του, που τον εγκαταλείπει. Παρόλο που η Καμπίρια είναι φτωχοντυμένη, σε αντίθεση με την κοπέλα του σταρ που φορούσε γούνα και πολυτελήακριβό φορέματαφόρεμα, Οο Λατσάρι, θιγμένος, της ζητά να τον συνοδεύσει αρχικά σε ένα άλλο νυχτερινό κέντρο και κατόπιν στο σπίτι του, από την πολυτέλεια του οποίου η Καμπίρια μένει έκπληκτη. Όταν αρχίζουν επιτέλους να πλησιάζουν ερωτικά, η κοπέλα του Λατσάρι επιστρέφει και ο σταρ κρύβει στο μπάνιο την Καμπίρια, που περνά εκεί τη νύχτα και τελικά δεν καταφέρνει να κάνει έρωτα με τον διάσημο ηθοποιό.
 
Αργότερα, μια εκκλησιαστική πομπή περνά από την πιάτσα όπου συχνάζουν οι πόρνες της πόλης. Παρόλο που οι άλλεςσυναδέλφισσές πόρνεςτης κοροϊδεύουν την εκκλησία, η Καμπίρια σκέφτεται να ακολουθήσει την πομπή, ωστόσο εκείνη την ώρα φθάνει ένας πελάτης και εκείνη μπαίνει στο φορτηγό του. Καθώς επιστρέφει σπίτι της εκείνηαργότερα την τηίδια νύχτα, βλέπει κάποιονέναν μυστηριώδη άνδρα να δίνει τρόφιμα στους φτωχούς που μένουν στις σπηλιές κοντά στο σπίτι της. Δεν τον έχει ξαναδεί ποτέ, όμως εντυπωσιάζεται από αυτήν την πράξη φιλανθρωπίας. Όταν, αργότερα, βρεθεί σε μια εκκλησία με φίλους, προσεύχεται με πάθος ζητώντας να της δοθεί η ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή.
 
Η Καμπίρια πηγαίνει σε μια μαγική παράσταση και ο μάγος την ανεβάζει στη σκηνή και την υπνωτίζει. Εκείνη, μπροστά στο ακροατήριο που ξεσπά σε γέλια, εξομολογείται την επιθυμία της να παντρευτεί και να ζήσει ευτυχισμένη, μπροστά στο ακροατήριο που ξεσπά σε γέλια. Η Καμπίρια φεύγει έξαλλη που την εκμεταλλεύτηκαν για νατη διασκεδάσειδιασκέδαση τοτου κοινόκοινού, όμως έξω από το θέατρο την πλησιάζει ένας άνδρας (Φρανσουά Περιέ) που θέλει να της μιλήσει: ήταν στο ακροατήριο και λέγεται Όσκαρ. Είναι το ίδιο όνομα που ανέφερε η υπνωτισμένη Καμπίρια υπνωτισμένη, και ο άνδρας λέει πως αυτό είναι σημάδι ότι η μοίρα τους θέλει μαζί. Βγαίνουν μερικές φορές και παρόλο που αρχικά η Καμπίρια είναι επιφυλακτική, τελικά τον ερωτεύεται με πάθος και, μέσα σε λίγες μόνο βδομάδες, αποφασίζουν να παντρευτούν. Η Καμπίρια είναι ενθουσιασμένη, πουλά το σπίτι της και αποσύρει όλες τις οικονομίες της από την τράπεζα. Προσφέρει ένα μέρος από το σημαντικό ποσό ως [[προίκα]] στον Όσκαρ, όμως αυτός αρνείται. Ωστόσο της προτείνει να κάνουν έναν περίπατο στο δάσος, όπου εκείνος αρχίζει να συμπεριφέρεται ψυχρά και νευρικά. Όταν φτάνουν σε έναν γκρεμό, η Καμπίρια συνειδητοποιεί ότι ο Όσκαρ σκοπεύει να κλέψει τατις χρήματάοικονομίες της και να τη σκοτώσει σπρώχνοντάς τη στο κενό. Κλαίγοντας με λυγμούς, πετά όλα της τα λεφτάχρήματα στα πόδια του και τον ικετεύει να τη σκοτώσει. Όπως έκανε και ο προηγούμενος εραστής της, ο άνδρας αρπάζει τα χρήματα και την εγκαταλείπει βάζοντάς το στα πόδια.
 
Η Καμπίρια αργότερα συνέρχεται και, κλαίγοντας και παραπατώντας, παίρνει τον μακρύ δρόμο της επιστροφής στην πόλη. Καθώς διασχίζει το δάσος συναντά μια ομάδα νέων που παίζουν μουσική και χορεύουν. Οι νέοι σχηματίζουν μια χαρούμενη, αυθόρμητη παρέλαση τριγύρω της, ώσπου κι εκείνη αρχίζει να χαμογελά μέσα από τα δάκρυά της.
Γραμμή 28:
 
Η ταινία γυρίστηκε στα στούντιο της [[Τσινετσιτά]] αλλά και σε πολλές ακόμη περιοχές της Ιταλίας, που περιλαμβάνουν τις πόλεις [[Ατσίλια]] και [[Καστέλ Γκαντόλφο]], το Ιερό της Παναγίας της Αγάπης του Θεού, αλλά και τον ποταμό [[Τίβερης|Τίβερη]].<ref name="imdblocations">{{cite web|title=Locations for Nights of Cabiria |publisher=Internet Movie Database |url=https://www.imdb.com/title/tt0050783/locations |accessdate=29 April 2012}}</ref>
 
==Υποδοχή==
Το 1957, όταν κυκλοφόρησε η ''Καμπίρια'', ο [[Φρανσουά Τριφό]] τη θεώρησε την καλύτερη ταινία του Φελίνι έως τότε.<ref>[https://books.google.com/books?id=VxFomoeKT74C&pg=PA270&dq=Cabiria+Fellini&as_brr=3&ie=ISO-8859-1&output=html&cd=5 Truffaut, ''The Films in My Life'']</ref>
 
Την εποχή που η ταινία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην Αμερική, ο κριτικός Μπόσλεϊ Κράουθερ των [[New York Times]] της έδωσε μεικτές κριτικές, αφενός θεωρώντας ότι πρόκειται για μια χαρακτηριστικά [[νεορεαλισμός|νεορεαλιστική]] ταινία, που όμως επικεντρώνεται στο θέμα και όχι στην πλοκή και εξετάζει το ανθρώπινο πάθος, αφετέρου βρίσκοντας την ατμόσφαιρα δυσάρεστη και την ανάπτυξη του χαρακτήρα της ηρωίδας ελλειματική.<ref>[https://movies.nytimes.com/movie/review?res=9C0CE6DD1138E133A2575AC2A9669D946692D6CF Crowther, Bosley]. ''[[The New York Times]],'' film review, 29 October 1957. Last accessed: 26 January 2008.</ref> Ωστόσο σαράντα χρόνια αργότερα, με αφορμή την κυκλοφορία της ταινίας σε αποκατεστημένη έκδοση, η διάδοχος του Κράουθερ στην εφημερίδα, Τζάνετ Μάσλιν, αποκάλεσε την ταινία "κινηματογραφικό αριστούργημα", προσθέτοντας ότι "το τελικό πλάνο της Καμπίρια αξίζει περισσότερο από όλα τα θεαματικά μπλοκ-μπάστερ που μπορεί να προσφέρει το Χόλιγουντ."<ref>[https://www.nytimes.com/1998/07/03/movies/critic-s-choice-film-resilience-and-spirituality-in-a-fellini-treasure.html ''Times'' 1998 review]</ref>
 
Ο κριτικός [[Ρότζερ Έμπερτ]] εξέτασε κυρίως την πλοκή, καθώς και το υπόβαθρο που καθόρισε τις επιλογές του Φελίνι: "Οι ρίζες του Φελίνι ως κινηματογραφιστή βρίσκονται στο μεταπολεμικό κίνημα του [[Ιταλικός νεορεαλισμός|Ιταλικού νεορεαλισμού]] (είχε εργαστεί για τον [[Ρομπέρτο Ροσελίνι|Ροσελίνι]] στην ταινία ''[[Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη]]'' το 1945), και οι πρώιμες ταινίες του χαρακτηρίζονται από μια τραχύτητα που βαθμιαία αντικαθίσταται από τα εκπληκτικά οράματα των μετέπειτα ταινιών του. Οι ''Νύχτες της Καμπίρια'' αποτελούν μεταβατικό σημείο: η ταινία προδικάζει την οπτική ελευθερία του ''[[Γλυκιά ζωή]]'', παραμένοντας ωστόσο προσηλωμένη στην πραγματικότητα της μεταπολεμικής Ρώμης. Η σκηνή του "καλού σαμαρείτη" παρέχει το κοινωνικό πλαίσιο απεικονίζοντας ανθρώπους που ζουν στις σπηλιές και γέφυρες της πόλης, όμως μια ακόμη πιο συγκινητική σκηνή είναι εκείνη στην οποία η Καμπίρια δίνει τα κλειδιά του σπιτιού της στην πολυμελή και απελπιστικά φτωχή οικογένεια που το αγόρασε."<ref>[http://rogerebert.suntimes.com/apps/pbcs.dll/article?AID=/19980816/REVIEWS08/401010343/1023 Ebert, Roger]. ''[[Chicago Sun-Times]],'' film review, 16 August 1998.</ref>
 
Το 1998 η ταινία επανακυκλοφόρησε σε νέα, αποκατεστημένη κόπια, που τώρα συμπεριελάμβανε μια κρίσιμη επτάλεπτη σεκάνς, εκείνη του άνδρα που μοιράζει τρόφιμα στους ανθρώπους που ζουν στις σπηλιές, και η οποία είχε κοπεί από τη λογοκρισία μετά την πρεμιέρα της ταινίας.<ref>[https://www.nytimes.com/1998/05/17/movies/film-restoring-what-time-and-editors-took-away.html Άρθρο των ''New York Times'']</ref>
 
Η σελίδα συγκεντρωτικής παρουσίασης κριτικών [[Rotten Tomatoes]] ανέφερε ότι 97% των συντακτών είχαν δώσει θετική αξιολόγηση για την ταινία, με βάση 36 κριτικές.<ref>{{rotten-tomatoes|nights_of_cabiria|Nights of Cabiria}} Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2020</ref>
 
==Παραπομπές==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Οι_νύχτες_της_Καμπίρια"