Λέσχη των Κορδελιέρων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η λέσχη πήρε το όνομά της από την συνοικία των Κορδελιέρων, περίφημη περιοχή του [[Παρίσι|Παρισιού]] για τον πολιτικό ριζοσπαστισμό της, και σύμφωνα με τον [[Καμίγ Ντεμουλέν|Ντεμουλέν]], ''"το μόνο καταφύγιο όπου η ελευθερία δεν έχει παραβιαστεί"''. Αυτή η συνοικία, υπό την ηγεσία του [[Ζωρζ Ζακ Νταντόν|Ζόρζ Νταντόν]], έπαιξε σημαντικό ρόλο στην [[Άλωση της Βαστίλης]], και ήταν σπίτιεστία πολλών αξιόλογων προσωπικοτήτων της Επανάστασης, συμπεριλαμβανομένου του Νταντόν, του Ντεμουλέν και του[[ Ζαν Πολ Μαρά]], εξαιτίας του οποίου η περιοχή βρέθηκε σε κατάσταση πολιτικής εξέγερσης, όταν, τον Ιανουάριο του 1790, αρνήθηκε να επιτρέψει την σύλληψή του από την Παρισινή [[Εθνική Φρουρά (Γαλλία)|Εθνοφρουρά]].

Έχοντας εκδώσει, τον Νοέμβριο του 1789, μια διακήρυξη, και επιβεβαιώνοντας την πρόθεσή της να «''"αντιταχθεί, όσο μπορεί, στις καταπατήσεις των δικαιωμάτων των ψηφορόρων της από τους εκπροσώπους της [[Κομμούνα του Παρισιού (Γαλλική επανάσταση)|Κομμούνας"]]»'', η συνοικία των Κορδελιέρων ήταν σε διαρκή σύγκρουση με την Παριζιάνικη κυβέρνηση όλο τον χειμώνα και την άνοιξη του 1790. Τον Μάιο και τον Ιούνιο του 1790, οι προηγούμενες εξήντα συνοικίες του Παρισιού με διάταγμα της [[Εθνική Συντακτική Συνέλευση (1789)|Εθνοσυνέλευσης]] <nowiki/>αντικαταστάθηκαν σε σαράντα οκτώ τομείς. Αυτή η αναδιάρθρωση κατάργησε την συνοικία των Κορδελιέρων.

Οι τιμές της συνδρομής για την λέσχη ήταν σταθερά χαμηλές και έτσι ήταν προσιτή σε ένα πιο ευρύ φάσμα πολιτών σε αντίθεση με άλλες πολιτικές λέσχες, συμπεριλαμβανομένης και της [[Λέσχη των Ιακωβίνων|Λέσχης των Ιακωβίνων]]. Δεν υπήρχαν περιορισμοί στην ένταξη. Οι Κορδελιέροι παρουσίαζαν τους εαυτούς τους ως φίλους του λαού και υπερηφανευόταν για την παρουσία εργαζόμενων ανδρών και γυναικών στην λέσχη τους. Μια ιστορική αναφορά περιγράφει μια συνάντηση της λέσχης:<blockquote>Περίπου τριακόσια άτομα και των δύο φύλων γεμίζουν το χώρο, τα ρούχα τους ήταν τόσο απεριποίητα και τόσο βρώμικα που μοιάζουν με ρούχα επαιτών. Η [[Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη|Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου]] είναι κολλημένη στον τοίχο, στεφανωμένη με σταυρωτά μαχαίρια. Προτομές του [[Μάρκος Ιούνιος Βρούτος|Βρούτου]] και του [[Γουλιέλμος Τέλλος|Γουλιέλμου Τέλλου]] έχουν τοποθετηθεί σε κάθε πλευρά, για να προστατεύουν την Διακήρυξη. Πίσω από το βήμα του ομιλητή, τοποθετημένες σε υποστηρικτικές βάσεις, ξεπροβάλλουν οι προτομές του [[ΜιραμπόΟνορέ-Γκαμπριέλ Ρικετί ντε Μιραμπώ|Μιραμπώ]] και του [[Κλοντ Αντριέν Ελβέτιος|Ελβέτιου]], με τον [[Ζαν-Ζακ Ρουσσώ]] στη μέση.</blockquote>Ωστόσο, η πλειοψηφία των Κορδελιέρων ήταν μέλη της αστικής τάξης, και η ηγεσία των, σε μεγάλο βαθμό προέρχονταν από την μορφωμένη μεσαία τάξη.

Στις 21 Ιουνίου 1791, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια της βασιλικής οικογένειας να εγκαταλείψει το Παρίσι, οι Κορδελιέροι προώθησαν ένα αίτημα στην [[Εθνική Συντακτική Συνέλευση (1789)|Εθνοσυνέλευση]] με θέμα την εκθρόνιση του βασιλιά [[Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου ΙΣΤ΄]] ή την διενέργεια εθνικού δημοψηφίσματος για το μέλλον της μοναρχίας. Μεγάλες διαδηλώσεις υπέρ του αιτήματος αυτού αλλά και γενικότερα υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας, οδήγησαν σε εμφύλιες ταραχές, οι οποίες κορυφώθηκαν με την [[Σφαγή του Πεδίου του Άρεως|Σφαγή στο Πεδίο του Άρεως]] στις 17 Ιουλίου. Η [[Εθνική Φρουρά (Γαλλία)|Εθνική Φρουρά]], με επικεφαλής τον [[Ζιλμπέρ ντυ Μοτιέ ντε Λα Φαγιέτ|Μαρκήσιο Ντε Λαφαγιέτ]], πυροβόλησαν τους διαδηλωτές, με αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 12 ατόμων. Τα επακόλουθα αντίποινα κατά της λέσχης περιλάμβαναν το κλείσιμο της λέσχης και την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης για τον Νταντόν και τον Ντεμουλέν. Παρά τα μέτρα αυτά, η επιρροή της λέσχη παρέμεινε σημαντική στην Παρισινή πολιτική.

Οι Κορδελιέροι συμμετείχαν ενεργά στο σχεδιασμό και στην εκτέλεση της [[Ημέρα της 10ης Αυγούστου 1792|εξέγερσης της 10ης Αυγούστου του 1792]]. Ο Νταντόν, εκείνη την στιγμή, ήταν ίσως το πιο ισχυρό πρόσωπο στην Λέσχη των Κορδελιέρων και ενεργώντας, σύμφωνα με τα λόγια του ιστορικού [[Ιλάρι Μπελόκ]], ως ''"ο οργανωτής και αρχηγός της εξέγερσης"'', διορίστηκε Υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση που προέκυψε, με τον Ντεμουλέν και τον [[Φαμπρ ντ' Εγκλατίν|Φαμπρ ντ΄ Εγκλατίν]] - δύο εξέχοντα μέλη της λέσχης - ως γραμματείς του.

Μετά από αυτή την εξέγερση και τις [[Σφαγές του Σεπτεμβρίου|Σφαγές του Σεπτέμβρη]] που ακολούθησαν, η λέσχη έγινε όλο και περισσότερο ριζοσπαστική, ιδιαίτερα με τους [[Εμπερτιστές]], που υποστήριξαν ακραία μέτρα για να εντείνουν τον [[Τρομοκρατία (Γαλλική Επανάσταση)|Τρόμο]].

** [[Ζακ Ρενέ Εμπέρ|Ζαν Ρενέ Εμπέρ]] 

** Ζαν Μπατίστ Noελ ΜπαοσέτΜπουσότ