Ζορίς-Καρλ Υσμάν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το αποκορύφωμα αυτής της πρώιμης περιόδου είναι η νουβέλα ''À vau-l'eau'', η ιστορία ενός καταπιεσμένου υπαλλήλου, του ''monsieur Folantin'' και η ηρωική μα και ανώφελη αναζήτησή του για ένα καλό γεύμα. Ακολουθεί το γνωστότερο μυθιστόρημα του Υισμάν, το ''À rebours'' ([[1884]]), που έχει σαν πρωταγωνιστή τον εστέτ ''des Esseintes'', με το οποίο ξεκόβει αποφασιστικά από το νατουραλισμό και γίνεται ο πιο ακραίος εκπρόσωπος της τότε "παρακμιακής" λογοτεχνίας. Το ''À rebours'' κέρδισε την περαιτέρω κακή φήμη ως έκθεμα στις δίκες τού [[Όσκαρ Ουάιλντ]] το [[1895]], κατά τη διάρκεια των οποίων ο κατήγορος αναφέρθηκε στο μυθιστόρημα ως "σοδομιστικό" βιβλίο. Το βιβλίο άρεσε επίσης στο Ζολά, που ένιωσε ότι το ''À rebours'' είχε καταφέρει ένα "φοβερό χτύπημα" στο νατουραλισμό. Ο Ίσμανς άρχισε να απομακρύνεται από τους νατουραλιστές και βρίσκει νέους φίλους μεταξύ των [[συμβολιστών]] και [[καθολικών]] συγγραφέων, τα έργα των οποίων είχε εγκωμιάσει στο ''À rebours'', συμπεριλαμβανομένων των [[Ζυλ Μπαρμπέι ντ'Ορεβιγύ]], [[Βιλλιέρ ντε Λ'Ιλ Αντάμ]] και [[Λεόν Μπλουά]]. Ο [[Στεφάν Μαλλαρμέ]] ήταν τόσο ευτυχής με τη δημοσιότητα που είχαν λάβει οι στίχοι του εξαιτίας του μυθιστορήματος, που αφιέρωσε ένα από τα διασημότερα (και περισσότερο σκοτεινά) ποιήματά του, το ''Prose pour des Esseintes'' στον ήρωα του βιβλίου.

 

 

Τα πιο πρόσφατα μυθιστορήματα που έχουν ως ήρωα των ''Durtal'' (''En Route'' ([[1895]]), ''La Cathédrale'' ([[1898]]) and ''L'Oblat'' ([[1903]])), περιγράφουν τη στροφή του ήρωα Durtal/Ίσμανς στον ρωμαιοκαθολικισμό. To ''En Route'' απεικονίζει τον πνευματικό αγώνα του ''Durtal'' κατά τη διάρκεια της παραμονής του σ' ένα μοναστήρι τραππιστών. Στο ''La Cathédrale'' βρίσκουμε τον πρωταγωνιστή στην πόλη [[Σαρτρ (πόλη)|Σάρτρ]], όπου κάνει μια έντονη μελέτη του καθεδρικού και του συμβολισμού του. Στο ''L'Oblat'', ο Durtal γίνεται βενεδικτίνος μοναχός, φθάνοντας τελικά σε μια αποδοχή του πόνου στον κόσμο.

Του απονεμήθηκε ο τίτλος τού ''Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής'' (''Chevalier de la Légion d'honneur'') το [[1892]], αλλά μόνο για την εργασία του με τη δημόσια υπηρεσία. Το [[1905]], οι θαυμαστές του έπεισαν τη γαλλική κυβέρνηση να τον προαγάγουν σε ''Officier de La Légion d'honneur'' λαμβάνοντας υπόψη τα λογοτεχνικά επιτεύγματά του. Τον ίδιο χρόνο, ο Υισμάν διαγνώστηκε με καρκίνο του στόματος. Στις 12 Μαΐου του [[1907]] τάφηκε στο νεκροταφείο του [[Μονπαρνάς]] στο [[Παρίσι]].

 

 

== Έργα ==