Άτταλος Β΄ της Περγάμου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αδελφού του [[Ευμένης Β΄ της Περγάμου|Ευμένη Β΄ του Σωτήρος]], από το 197 π.Χ. έως το 158 π.Χ., ο Άτταλος υπήρξε σημαντικός του σύμβουλος και ουσιαστικά συνδιοικητής του σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο. Μαζί, ασκώντας έντονα φιλορωμαϊκή πολιτική, κατάφεραν να μετατρέψουν την πατρίδα τους σε ελάχιστο χρόνο από ένα σχετικά ασήμαντο βασίλειο σε μια ισχυρότατη μοναρχία. Ο Άτταλος έδωσε το παρόν σε αξιοσημείωτα πολλές από τις μάχες που διαμόρφωσαν το πρόσωπο της ελληνιστικής Ανατολής κατά το [[2ος αιώνας π.Χ.|2ο αιώνα π.Χ.]], ενώ διεξήγαγε πολυάριθμους πολέμους ως σύμμαχος ή εχθρός σχεδόν όλων των ελληνιστικών κρατών. Αξιοσημείωτα κατά τη διάρκεια της ζωής του έλαβαν χώρα και οι τέσσερις [[Μακεδονικοί Πόλεμοι]], ενώ ο ίδιος έλαβε επίσης ενεργά μέρος στην καθοριστική [[Μάχη της Μαγνησίας]] το 190 π.Χ., στη ρωμαϊκή εκστρατεία κατά των [[Γαλατία (Μικρά Ασία)|Γαλατών]] το 189 π.Χ., καθώς και σε πολέμους ενάντια στη [[Βιθυνία]], τους [[Δυναστεία των Σελευκιδών|Σελευκίδες]], τον [[Πόντος|Πόντο]], την [[Καππαδοκία]] (επί του σφετεριστή Οροφέρνη) και τη [[Θράκη]].

 

 

Όπως και οι προκάτοχοί του, άφησε επίσης αξιόλογο πολιτιστικό έργο, ανάμεσα στο οποίο ξεχωρίζει η [[Στοά του Αττάλου]] στην πόλη των [[Αρχαία Αθήνα|Αθηνών]]. Απεβίωσε σε ηλικία 82 ετών κληροδοτώντας το θρόνο του στον ανιψιό του, [[Άτταλος Γ΄ της Περγάμου|Άτταλο Γ΄ το Φιλομήτορα]].

Ο βασιλιάς του [[Πόντος|Πόντου]], [[Φαρνάκης Α' του Πόντου|Φαρνάκης Α΄]] (α' μισό 2ου αιώνα π.Χ.) άσκησε έντονη [[επεκτατική πολιτική]] επιθυμώντας να επεκτείνει το κράτος του σε βάρος της [[Πέργαμος|Περγάμου]], της [[Βιθυνία]]ς και της [[Καππαδοκία]]ς, γειτονικών βασιλείων που βρίσκονταν υπό την «εποπτεία» της [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμης]]. Όπως ήταν λογικό, αυτό δυσαρέστησε έντονα τους βασιλείς των κρατών αυτών που ήρθαν σε πόλεμο μαζί του ([[183 π.Χ.|183]] – [[179 π.Χ.]]).<ref>Διόδωρος Σικελιώτης, «Ιστορική Βιβλιοθήκη», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Diodorus_Siculus/29*.html#23 29.23]{{Dead link|date=Ιουλίου 2020 }}</ref>

 

 

Ο Φαρνάκης αψηφώντας τους Ρωμαίους, έστειλε το στρατηγό του, [[Λεώκριτος|Λεώκριτο]], να λεηλατήσει τη μικρασιατική [[Γαλατία]] με 10.000 άνδρες. Την επόμενη [[άνοιξη]] ηγήθηκε ο ίδιος ενός στρατού που εισέβαλε στην Καππαδοκία, την επικράτεια των [[Δυναστεία των Αριαραθιδών|Αριαραθιδών]]. Ο Ευμένης Β΄ και ο Άτταλος, ο οποίος μόλις είχε επιστρέψει από τη Ρώμη, έσπευσαν με στρατό στη Γαλατία, μόνο για να ανακαλύψουν πως ο Λεώκριτος είχε πλεόν αποχωρήσει. Στον Παρνασσό ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον πεθερό του Ευμένη, [[Αριαράθης Δ' της Καππαδοκίας|Αριαράθη Δ΄ της Καππαδοκίας]]. Είχαν πλέον φτάσει στον [[Μόκισσος|Μόκισσο]], όταν έλαβαν νέα πως οι Ρωμαίοι είχαν καταφθάσει ώστε να αξιολογήσουν την κατάσταση. Οι Ρωμαίοι δέχτηκαν το αίτημα των βασιλέων να μεσολαβήσουν ώστε να διεξαχθούν δίκαιες διαπραγματεύσεις, συνιστώντας ωστόσο στον Ευμένη και τον Αριαράθη να αποσύρουν τα στρατεύματά τους ώστε να μην γίνει η συνάντηση υπό την απειλή όπλων. Αρχικά ο Φαρνάκης αρνήθηκε να διαπραγματευτεί κάτι που δημιούργησε στους Ρωμαίους την εντύπωση πως δεν είχε να παρουσιάσει ισχυρά επιχειρήματα υπέρ της θέσης του. Τελικά δέχτηκε να συναντηθεί με τον Ευμένη στην Πέργαμο. Παρόλο που τόσο η μία όσο και η άλλη πλευρά παρουσιάστηκε διατεθειμένη να σταματήσει τον πόλεμο, δεν κατάφεραν τελικά να συμφωνήσουν σε τίποτα προβάλλοντας συνεχώς νέες απαιτήσεις. Οι Ρωμαίοι αντιλήφθηκαν πως οι διαπραγματεύσεις οδηγούνταν σε ναυάγιο και αποχώρησαν. Ομοίως και οι απεσταλμένοι του Φαρνάκη, κι έτσι ο πόλεμος μονιμοποιήθηκε.<ref>Πολύβιος, «Ιστορίες», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Polybius/24*.html#14 24.14]</ref>

Στην επιστροφή του Ευμένη προς την πατρίδα έγινε γνωστό ότι θα περνούσε από τους [[Δελφοί|Δελφούς]] για να προσφέρει λατρευτικές τιμές στο θεό [[Απόλλων]]α. Εκεί έπεσε θύμα ενέδρας όπου και τραυματίστηκε σοβαρά. Σύμφωνα με τον Λίβιο, κατά τη διάρκεια της επίθεσης εγκαταλείφθηκε από την ακολουθία του, με εξαίρεση έναν άνδρα με το όνομα [[Παντολέων]].<ref>Τίτος Λίβιος, «Ρωμαϊκή Ιστορία», [http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Liv.42.15 42.15]</ref><ref>Αππιανός, «Μακεδονικά», [http://www.livius.org/ap-ark/appian/appian_macedonia3.html §20]</ref> Η βιασύνη των δολοφόνων – που κατά πάσα πιθανότητα υπηρετούσαν τα μακεδονικά συμφέροντα – να διαφύγουν του έσωσε τη ζωή. Επειδή όμως η κατάσταση της υγείας του βασιλιά, ο οποίος ανάρρωσε με δυσκολία στην [[Αίγινα]], διατηρήθηκε μυστική, διαδόθηκε ότι είχε πεθάνει. Η είδηση έφτασε μέχρι τη Ρώμη. Πίσω στην πατρίδα, ο αδελφός του Άτταλος, μίλησε στη βασίλισσα [[Στρατονίκη της Περγάμου|Στρατονίκη]] ζητώντας το χέρι της, αναλαμβάνοντας ουσιαστικά την βασιλική εξουσία. Εντούτοις μετά την επιστροφή του Ευμένη παρέδωσε αναίμακτα το θρόνο και με τη σειρά του ο Ευμένης δεν ζήτησε την ατίμωση ούτε του αδελφού του, ούτε της Στρατονίκης. Εντούτοις ο Ευμένης δεν κρατήθηκε από το να επιπλήξει τον αδελφό του για το πόσο γρήγορα έσπευσε να μιλήσει στη σύζυγό του.<ref>Τίτος Λίβιος, «Ρωμαϊκή Ιστορία», [http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Liv.42.16 42.16]</ref><ref>Διόδωρος Σικελιώτης, «Ιστορική Βιβλιοθήκη», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Diodorus_Siculus/29*.html#34 29.34]{{Dead link|date=Ιουλίου 2020 }}</ref><ref>Πλούταρχος, «Ηθικά: Περί αδελφικής αγάπης», [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Plutarch/Moralia/De_fraterno_amore*.html#T489d 489 D-E]</ref> Ακολούθως ξεκίνησε προετοιμασίες για πόλεμο, καθώς οι Ρωμαίοι, που είχαν βεβαιωθεί από τους κατασκόπους τους για διάφορες κινήσεις του Περσία εναντίον τους, έλαβαν την απόφαση να επέμβουν στρατιωτικά στην [[Ιλλυρία]]. Ζήτησαν μάλιστα από τους Μακεδόνες πολίτες να εγκαταλείψουν το συντομότερο την [[Ιταλία|ιταλική χερσόνησο]]. Στο ρωμαϊκό στρατόπεδο συντάχθηκε και ο πεθερός του Ευμένη, [[Αριαράθης Δ' της Καππαδοκίας]]. Ο [[Προυσίας Β' της Βιθυνίας]] με τη σειρά του, όντας γαμπρός του Περσέα, τήρησε ουδέτερη στάση. Οι δε [[Δυναστεία των Πτολεμαίων|Πτολεμαίοι]] και [[Δυναστεία των Σελευκιδών|Σελευκίδες]] ήταν απασχολημένοι σε πόλεμο μεταξύ τους για το αιώνιο ζήτημα της [[Κοίλη Συρία|Κοίλης Συρίας]]. Μόνος σύμμαχος του Περσέα στάθηκε ο [[Κότυς Β']], βασιλιάς των [[Οδρύσαι|Οδρυσών]] της Θράκης.

 

 

=== Εύνοια των Ρωμαίων ===