Αμπντουλάχ Οτζαλάν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Κούρδοι φεμινιστές (με το HotCat) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Αμπντουλάχ Οτζαλάν''' ή '''Οτσαλάν''' και σπάνια '''Ότζαλαν''' (''Abdullah Öcalan'', {{προφορά|ød͡ʒaɫan}}, [[4 Απριλίου]] [[1949]]), λεγόμενος από τους οπαδούς του «'''Άπο'''», είναι ο ιδρυτής ηγέτης του [[Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν|Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν]], γνωστού ως Ρ.Κ.Κ. (προφέρεται: ΠεΚεΚέ ή ΠεΚαΚά), του οποίου σκοπός είναι η εγκαθίδρυση ενός ανεξάρτητου [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστικού]] [[Κούρδοι|κουρδικού]] κράτους στο [[Κουρδιστάν]]. Ο Οτζαλάν, με την εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών (CIA) και της ελληνικής πρεσβείας στην [[Κένυα]], συνελήφθη από προδοσία και παραδόθηκε στις [[Τουρκία|Τουρκικές]] αρχές και βρίσκεται φυλακισμένος στο νησί [[Ιμραλί]]
== Βίος ==
Γεννήθηκε στις [[4 Απριλίου]] [[1949]], από μία φτωχή [[οικογένεια]] χωρικών, στο Ομερλί της επαρχίας Ουρφ (της αρχαίας Έδεσσας), κοντά στον Ευφράτη. Έχει δύο αδελφούς, ο ένας εκ των οποίων, ο Μεχμέτ, συνελήφθη επανειλημμένα από τις τουρκικές αρχές και βασανίστηκε άγρια, με αποτέλεσμα να χάσει τελικά τα λογικά του. Ο νεαρός Αμπντουλάχ αποφοίτησε από το ''Επαγγελματικό Λύκειο Κτηματολόγιου'' και εργάστηκε για ένα διάστημα σε αυτόν τον κλάδο στην επαρχία του [[Ντιγιάρμπακιρ]]. Στη συνέχεια, το ενδιαφέρον του για τα πολιτικά πράγματα τον οδήγησε στην [[Άγκυρα]], όπου σπούδασε και αποφοίτησε από τη Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Ρίχτηκε ένθερμα στην πολιτική αρένα στις αρχές της δεκαετίας του '70. Μελέτησε βαθιά τον [[Σοσιαλισμός|σοσιαλισμό]], ιδιαίτερα τον [[Μάο Ζεντόνγκ|Μάο]], και προβληματίστηκε πολύ για τη θέση του κουρδικού λαού στο τουρκικό κράτος. Σχετίστηκε με το αριστερό κίνημα και πήρε ενεργό μέρος στο φοιτητικό κίνημα, στο οποίο σύντομα αναδείχτηκε σε ηγετικό στέλεχος. Ωστόσο, μέσα από τις πολιτικές συζητήσεις και τις ιδεολογικές ζυμώσεις σύντομα συνειδητοποίησε τη [[σωβινισμός|
To 1973 ο Οτζαλάν, κατά τη διάρκεια μίας διάλεξής του, δήλωσε ότι «''στην Τουρκία υπάρχουν δύο έθνη, οι Τούρκοι και οι Κούρδοι''». Επρόκειτο για μια ιστορική παρέμβαση καθώς παραβίασε ένα ζήτημα ταμπού για την τουρκική κοινωνία. Την ίδια χρονιά οι τουρκικές αρχές τον συνέλαβαν για τη δράση του και κρατήθηκε 7 μήνες στη φυλακή βασανιζόμενος. Ο ίδιος λέει σχετικά: «''Είναι γνωστό ότι πριν ανακοινώσουμε το όνομα του Ρ.Κ.Κ. (Πε-Κα-Κα), δρούσαμε στην Άγκυρα για πολύ καιρό. Είχαμε διασυνδέσεις στην [[Κωνσταντινούπολη]] με την οργάνωση Επαναστατικό Κέντρο Ανατολικού Πολιτισμού (D.D.K.O.) και στην Άγκυρα με την τουρκική Αριστερά…Ύστερα από το θάνατο 10 ανθρώπων αρχίσαμε αποχή από τα μαθήματά μας στο [[Πανεπιστήμιο]]. Αυτό συνέβη το Μάρτη του '72. Κατόπιν άρχισαν οι συλλήψεις. Έμεινα στη φυλακή περίπου 7 μήνες. Εκεί μας έγινε έμμονη ιδέα ότι πρέπει να συγκροτηθεί μία μακρόπνοη οργάνωση με [[Έθνος (κοινωνιολογία)|εθνικό]] χαρακτήρα''».
Γραμμή 28:
Το [[1987]], με την επιβολή στρατιωτικού νόμου σε ολόκληρο το τουρκικό Κουρδιστάν, ξεκίνησε η ανάπτυξη «ειδικού πολέμου» από την Τουρκία, που είχε ως συνέπεια την εκκένωση 900 περίπου πόλεων και 3.000 χωριών του τουρκικού Κουρδιστάν. Η Τουρκία εστίασε όλη την προσοχή της στον Αμπντουλάχ Οτζαλάν. Τον βάπτισε τρομοκράτη, αφαιρώντας το επαναστατικό ιδεολογικό του υπόβαθρο και τρομοκρατική οργάνωση το P.K.K. Σε αυτή την άποψη συνηγόρησαν οι Η.Π.Α., η Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλές άλλες χώρες.
Μετά από 8 χρόνια επιχειρήσεων ένθεν και ένθεν στις [[15 Δεκεμβρίου]] [[1995]], το P.K.K. κήρυξε μονομερή κατάπαυση πυρός στο Κουρδιστάν. Ο Οτζαλάν κάλεσε το τουρκικό κράτος σε διάλογο προκειμένου να εξευρεθεί ειρηνική πολιτική λύση. Όμως δεν έλαβε απάντηση, αντίθετα η Τουρκία κατέστρωσε σχέδια για τη σύλληψή του. Διαθέτοντας στρατιωτική υπεροπλία απείλησε τη Συρία, όπου βρισκόταν ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν, με τη διπλωματική υποστήριξη των [[Η.Π.Α.]] και του [[Ισραήλ]]. Η Συρία αρχικά αντέδρασε αλλά
== Η Οδύσσεια της περιπλάνησης ==
Στις [[21 Σεπτεμβρίου]] [[1998]] ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν εγκατέλειψε τη [[Συρία]] προς άγνωστη κατεύθυνση, μετά τις πιέσεις που άσκησαν Αμερικανοί και Τούρκοι στη [[Δαμασκός|Δαμασκό]] για να σταματήσει να παρέχει υποστήριξη στο Ρ.Κ.Κ. και τον ηγέτη του. Από εκεί αρχίζει μια περιπλάνηση, η οποία καταλήγει, σχεδόν πέντε μήνες μετά,
Στις [[9 Οκτωβρίου]] [[1998]] [[αεροσκάφος]] των Συριακών Αερογραμμών προσγειώνεται στο Ελληνικό προερχόμενο από τη Δαμασκό. Οι επιβάτες του, και κυρίως ο ένας από αυτούς, ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν προκαλούν αναστάτωση στην ελληνική κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός της [[Ελλάδα|Ελλάδας]] αρνείται κατηγορηματικά να τον δεχτεί. Έτσι,
Στις [[12 Οκτωβρίου]] [[1998]] ο ηγέτης του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος αναχωρεί από τη [[Μόσχα]] για τη Ρώμη, αφού προηγουμένως έχουν γίνει πολλές μυστικές διαπραγματεύσεις με πολλές ευρωπαϊκές χώρες που αρνούνται να τον δεχτούν. Τελικά δεν παραμένει στη Ρώμη, αλλά τα ίχνη του χάνονται για σχεδόν ένα μήνα. Οι ενδείξεις, σύμφωνα με τον τύπο, συγκλίνουν στο συμπέρασμα πως εξακολουθεί να παραμένει κρυμμένος στη [[Ρωσία]] και τη [[Λευκορωσία]].
Γραμμή 39:
Στις [[12 Νοεμβρίου]] του ίδιου έτους ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν προσγειώνεται στο Φιουμιτσίνο της Ρώμης και συλλαμβάνεται, από την ιταλική Αστυνομία. Αρχικά ανακοινώνεται η σύλληψή του από τον υπουργό Εξωτερικών Λαμπέρτο Ντίνι, ως καταζητούμενου για παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου, ενώ την ίδια στιγμή στη [[Ρώμη]] και άλλες πόλεις χιλιάδες Κούρδοι διαδηλώνουν υπέρ του ηγέτη τους. Η Τουρκία απειλεί ευθέως πλέον την [[Ιταλία]] με διπλωματικό επεισόδιο και ζητά την έκδοσή του, κατηγορώντας τον για θάνατο 30.000 αμάχων.
Στις [[20 Νοεμβρίου]] ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν, που μέχρι τότε βρίσκεται σε κατ' οίκον περιορισμό στη Ρώμη, μπορεί πλέον να κυκλοφορεί ελεύθερος, καθώς οι ιταλικές αρχές απέρριψαν το αίτημα της Τουρκίας για έκδοση, με την αιτιολογία ότι το ιταλικό Σύνταγμα απαγορεύει την έκδοση ατόμων σε χώρα που εφαρμόζει ακόμη τη θανατική ποινή.
Γραμμή 47:
Ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής [[Ζακ Σαντέρ]] αντιδρά στις τουρκικές δηλώσεις και στις [[24 Νοεμβρίου]] [[1998]] απειλεί με αντίποινα τους Τούρκους, αν υπάρξει μποϊκοτάζ στα ιταλικά προϊόντα. Η [[Γερμανία]] κάνει έκκληση για ενότητα. Τελικά η ένταση εκτονώνεται, ο Οτζαλάν δίνει κάποιες συνεντεύξεις, στις οποίες αφήνει αιχμές για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης. Από εκεί και έπειτα τις κινήσεις του Κούρδου πολιτικού καλύπτει ένα πέπλο μυστηρίου. Κανείς δεν ξέρει πού βρίσκεται ή αν παραμένει στην Ιταλία, ως τις 15 Ιανουαρίου, ημέρα που αναχωρεί αιφνιδιαστικά από την ιταλική [[πρωτεύουσα]] προς άγνωστη κατεύθυνση. Ακούγονται πολλά για την επίσκεψη του στη Ρωσία, την [[Εσθονία]], την [[Αρμενία]] και αλλού.
Στις [[29 Ιανουαρίου]] ο απόστρατος πλοίαρχος Π.Ν. [[Αντώνης Ναξάκης]], σύμφωνα με δική του ομολογία, αναλαμβάνει από μόνος του, χωρίς να έχει
Στις [[31 Ιανουαρίου]] μια νέα οδύσσεια ξεκινά για τον Κούρδο ηγέτη. To αεροπλάνο που τον μεταφέρει περιφέρεται και πάλι στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ζητώντας άδεια προσγείωσης από διάφορες χώρες, την οποία δεν παίρνει. Η [[Ολλανδία]] τον διώχνει, το ίδιο και η [[Ελβετία]]. Από το Μινσκ ξαναγυρίζει στην Ελλάδα για να οδηγηθεί τελικά στην [[Κένυα]].
Στις [[2 Φεβρουαρίου]] [[1999]] ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν βρίσκεται στην Κένυα και κρύβεται στην κατοικία του Έλληνα πρέσβη μαζί με τους συντρόφους του. Τον συνοδεύει και ο Έλληνας ταγματάρχης της [[Ε.Υ.Π.]] [[Σάββας Καλεντερίδης]] ως σωματοφύλακάς του. Την ίδια μέρα η κυβέρνηση της Άγκυρας καλεί τους πρεσβευτές της [[Σερβία|Σερβίας]], της [[Νορβηγία|Νορβηγίας]] και του [[Βέλγιο|Βελγίου]] και τους ζητά να μη δεχτούν τον Οτζαλάν, ο οποίος εκείνη τη χρονική στιγμή είναι άγνωστο πού βρίσκεται. Στις [[13 Φεβρουαρίου]] στην Κένυα φτάνει ο
=== Φυλάκιση και δίκη ===
Γραμμή 57:
Από τη σύλληψή του και εντεύθεν ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν είναι ο μοναδικός κρατούμενος στη νησίδα [[Ιμραλί]] στη [[Θάλασσα του Μαρμαρά]], σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Στο νησί παραμένει μονάδα στρατιωτικού προσωπικού -1000 άτομα- για τη φύλαξή του. Το αποτέλεσμα της δίκης ήταν καταδίκη σε θάνατο, αλλά μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη, οπότε η θανατική ποινή απαγορεύτηκε στην Τουρκία τον Αύγουστο του 2002<ref name="bbcnews-verdict">{{cite web|url=http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/monitoring/380845.stm|title=Text of the Ocalan verdict|author=|publisher=[[BBC News]]|date=1999-06-29|accessdate=2008-01-11}}</ref>.
Από τη φυλάκισή του και μετά υπήρξαν σημαντικές αντιδράσεις από εξόριστους Κούρδους οι οποίοι ζητούσαν την απελευθέρωσή του, κάτι που θεωρείται απίθανο στο εγγύς μέλλον εξ αιτίας της δεδομένης στάσης της τουρκικής δικαιοσύνης απέναντί του και της πίεσης που ασκεί η τουρκική κοινή γνώμη. Η απόφαση μη επιβολής της θανατικής ποινής ξεσήκωσε διαμαρτυρίες στην Τουρκία, στις οποίες πρωτοστάτησαν τουρκικές εθνικιστικές ομάδες. Το 2007, δικηγόροι του Οτζαλάν διαμαρτυρήθηκαν πως ειδικά τεστ που έγιναν σε τρίχες από το κεφάλι του αποκάλυπταν πως δηλητηριαζόταν επίμονα. Η τουρκική κυβέρνηση απάντησε στην κατηγορία με τη δημιουργία μιας ιατρικής ομάδας η οποία διενήργησε σχετικά τεστ που αποδείκνυαν το αντίθετο, δηλαδή
Στις 21 Μαρτίου του 2013 ο Οτζαλάν κάλεσε από την φυλακή τους Κούρδους αντάρτες σε αποχώρηση από το έδαφος της Τουρκίας και σε υπογραφή εκεχειρίας με τη χώρα.<ref>{{cite news|title=Έκκληση Οτσαλάν για εκεχειρία και παράδοση των όπλων|url=http://www.naftemporiki.gr/story/629749/ekklisi-otsalan-gia-ekexeiria-kai-paradosi-ton-oplon|accessdate=10 Οκτωβρίου 2014|newspaper=Ναυτεμπορική|date=21 Μαρτίου 2013}}</ref> Λίγες μέρες αργότερα το PKK κήρυξε επίσημα κατάπαυση του πυρός, υποστηρίζοντας την πρόταση Οτζαλάν.<ref>{{cite news|title=Επίσημη κατάπαυση πυρός με την Άγκυρα κήρυξε το PKK|url=http://news.in.gr/world/article/?aid=1231240781|accessdate=10 Οκτωβρίου 2014|newspaper=ΔΟΛ μέσω in.gr|date=23 Μαρτίου 2013}}</ref> Η διαδικασία αποχώρησης ξεκίνησε τον Απρίλιο του ίδιου έτους και συνεχίστηκε για τους επόμενους μήνες, παρουσιάζοντας ωστόσο διάφορα προβλήματα που προέκυπταν και από τις δύο πλευρές.
Η άνοδος του [[Ισλαμικό Κράτος|ΙSIS]] στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ, η σύγκρουση των τζιχαντιστών μαχητών της οργάνωσης με τους Κούρδους των περιοχών αυτών και η μετριοπαθής στάση της Τουρκίας κατά
== Εργογραφία ==
| |||