Στους [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|βυζαντινούς]] χρόνους και κατά τον [[14ος αιώνας|14ο αιώνα]] τοο ΛάλαΛάλας οικίστηκε και κατοικήθηκε από [[Αλβανοί|Αλβανούς]] που είχαν έρθει από την [[Ήπειρος|Ήπειρο]], μετά την ερήμωση της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]]. Οι κάτοικοί του πλήθυναν κατά τον [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1768-1774)|Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1769]], όταν στίφη ολόκληραμουσουλμάνων Αλβανών πλημμύρισαν την Πελοπόννησο. Τους κάλεσαν οι [[Οθωμανοί|Τούρκοι]] για να τιμωρήσουν τους [[Έλληνες]] για τα [[Ορλωφικά]], αλλά η ανεξέλεγκτα ληστρική δράση τους προκάλεσε την αντίδραση της Υψηλής Πύλης. Στάλθηκε στον Μοριά ο πασάς Χασάν Τζεσαερλής, ο οποίος, με τη βοήθεια και Ελλήνων κλεφτών, τους έδιωξε από την ύπαιθρο. Όσοι γλίτωσαν κατέφυγαν στον Λάλα και συνέβαλλαν στην παντοδυναμία των μουσουλμάνων Αλβανών (κοινώς «τουρκαλβανών») στην περιοχή μέχρι την ήττα τους από τους επαναστατημένους Ελληνες τον Ιούνιο του 1821 και την εγκατάλειψη του πλούσιου χωριού τους. Τις παραμονές της επανάστασης υπολογίζεται ότι ζούσαν στο Λάλα περίπου 1.000 οικογένειες μουσουλμάνων «Λαλαίων».
Οι εύποροι Λαλαίοι ΤούρκοιΑλβανοί καιήταν Αλβανοίδιάσημοι έγιναν γνωστοίκαι για τηντις γενναιότητάπολεμικές τους ικανότητες. Πολλές φορές φάνηκαν χρήσιμοι στην πάταξη και δίωξη των κλεφτών, κυρίως της Βορείουβορειοδυτικής Πελοποννήσου. Αλλά και οι Έλληνες δεν υστέρησαν. Πολλοί από αυτούς διακρίθηκαν κατά την [[Ελληνική επανάσταση του 1821]].
