Σπυρίδων Μαρκεζίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Σπύρος Μαρκεζίνης''' ([[Αθήνα]], [[9 Απριλίου]] [[1909]] - [[4 Ιανουαρίου]] [[2000]]) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] νομομαθής, [[πολιτικός]] και [[ιστορικός]]. Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας εξελέγη πολλάκις [[βουλευτής]], διετέλεσε [[υπουργός]] σε σημαντικά χαρτοφυλάκια τηντη δεκαετία του 1950 ενώ τον Οκτώβριο του 1973 σχημάτισε βραχύβια κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντας]], η οποία και ανατράπηκε με το πραξικόπημα του [[Χούντα του Ιωαννίδη|Ιωαννίδη]].

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 1946 στις Κυκλάδες, συνεργαζόμενος με την ''«[[Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων]]»''. Το 1947 ίδρυσε το ''«[[Νέον Κόμμα]]»'' στο οποίο προσχώρησαν 18 βουλευτές του [[Λαϊκόν Κόμμα|Λαϊκού Κόμματος]]. Το 1949 (20 Ιανουαρίου έως 14 Απριλίου) διατέλεσε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην [[Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη Ιανουάριος 1949|κυβέρνηση]] [[Θεμιστοκλής Σοφούλης|Θεμιστοκλή Σοφούλη]],<ref>{{Cite web|url=http://www.ggk.gov.gr/?p=1092|title=Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης {{!}} Κυβέρνηση ΣΟΦΟΥΛΗ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ (Ιανουάριος 1949)|last=|first=|date=|website=www.ggk.gov.gr|publisher=|accessdate=2016-07-15}}</ref> . Κατά τηντη διάρκεια της θητείας του, το όνομά του αναμίχθηκε στο περίφημο εκείνη την εποχή σκάνδαλο λαθρεμπορίου συναλλάγματος, ανάμιξη που τον οδήγησε στο εδώλιο του κατηγορουμένου (αργότερα απαλλάχθηκε από τις σχετικές κατηγορίες), και στην αποπομπή του από την κυβέρνηση. Συμμετείχε με το ''Νέον Κόμμα'' στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1950|εκλογές του 1950]] αλλά δεν εκλέχθηκε βουλευτής.

Την 1η Ιουνίου 1973 ο [[Γεώργιος Παπαδόπουλος]] καταργεί τηντη [[Μοναρχία|Βασιλεία]] και αποφασίζει να «[[Φιλελευθερισμός|φιλελευθεροποιήσει]]»{{παραπομπή}} το [[Χούντα των Συνταγματαρχών|δικτατορικό καθεστώς]]. Μετά το [[δημοψήφισμα του 1973]], στις 8 Οκτωβρίου 1973, ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, έδωσε εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως στον Μαρκεζίνη, με σκοπό να «εκδημοκρατικοποιήσει»{{παραπομπή}} το καθεστώς, και να διεξαγάγει βουλευτικές εκλογές στις 10 Φεβρουαρίου 1974 για τις οποίες οι [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος]] και [[Γεώργιος Μαύρος]] έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν θα συμμετάσχουν, ενώ ο [[Ηλίας Ηλιού]] διαφοροποιήθηκε. Τότε ακριβώς ο [[Γεώργιος Ράλλης]] αρθρογραφεί στην εφημερίδα ''«[[Βραδυνή (εφημερίδα)|Βραδυνή]]»'', (με υπόδειξη [[Κωνσταντίνος Καραμανλής|Κωνσταντίνου Καραμανλή]] από το [[Παρίσι]]), όπου και τάσσεται υπέρ της συμμετοχής εφόσον παρέχονταν επαρκείς εγγυήσεις για το αδιάβλητο αυτών.

Μεταξύ των προσώπων που συμπεριέλαβε [[Κυβέρνηση Σπύρου Μαρκεζίνη 1973|στην κυβέρνησή του]] ήταν και οι [[Νικόλαος Μομφεράτος]] και [[Λάμπρος Ευταξίας]]<ref>{{Cite web|url=http://www.ggk.gov.gr/?p=1264|title=Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης {{!}} Κυβέρνηση ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (1973)|last=|first=|date=|website=www.ggk.gov.gr|publisher=|accessdate=2016-07-15|archiveurl=https://web.archive.org/web/20160314225240/http://www.ggk.gov.gr/?p=1264|archivedate=2016-03-14|url-status=dead}}</ref> που όπως ο ίδιος αναφέρει στο έργο του ''«Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος»'' (1936-1975) τους επέλεξε ως συνδέσμους με τον «αυτοεξόριστο» Κ. Καραμανλή στο Παρίσι. Ειδικότερα για τον δεύτερο, όπως σημειώνει, έχοντας υπόψη τηντη φιλία των δύο ανδρών θα μπορούσε να επισκέπτονταν τον Καραμανλή χωρίς να κινούσε καμία υποψία. Η αρχή της πρωθυπουργίας του συνέπεσε με το ξέσπασμα του [[Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ|πολέμου του Γιομ Κιπούρ]]. Προσπάθησε να λάβει μέτρα φιλελευθεροποίησης. Σημαντικότερα εξ αυτών ήταν η κατάργηση του στρατιωτικού νόμου, η χορήγηση αμνηστίας σε πολιτικούς κρατούμενους, η κατάργηση της λογοκρισίας, η κατάργηση του διατάγματος 1347, που προέβλεπε τηντη διακοπή αναβολής και άμεσης στράτευσης φοιτητών - σπουδαστών που απείχαν των μαθημάτων τους για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις και βεβαίως η εξαγγελία των εκλογών. Όμως λόγω των ραγδαίων κοινωνικών εντάσεων που ακολούθησαν, δεν κατάφερε να διεκπεραιώσει την αποστολή του.