Φυλακή Πάβιακ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Więzienie Pawiak przed 1939.jpg|μικρογραφία|286x286εσ|Η φυλακή Πάβιακ το 1939]]
Η '''φυλακή Πάβιακ''' ήταν μια φυλακή που χτίστηκε το 1835 στη Βαρσοβία , στο '''[[Βασίλειο της Πολωνίας (1815-1915)|Βασίλειο της Πολωνίας]].'''
 
Κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β 'Παγκοσμίου Πολέμου]], στην υπό γερμανική κατοχή Πολωνία , χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς και το 1944 καταστράφηκε στη διάρκεια της εξέγερση[[Εξέγερση της Βαρσοβίας|εξέγερσης της Βαρσοβίας]].
 
== Ιστορικό ==
Η φυλακή Πάβιακ πήρε το όνομά της από εκείνη του δρόμου στον οποίο βρισκόταν, ''ulica Pawia'' .
[[Αρχείο:Poles, inmates of Pawiak prison, hanged by Germans in Leszno Street , Warsaw February 11th 1944.jpg|μικρογραφία|281x281εσ|Πολωνοί κρατούμενοι της φυλακής Pawiak, απαγχονισμένοι από Γερμανούς στην οδό Leszno, Βαρσοβία, 11 Φεβρουαρίου 1944]]
Η φυλακή χτίστηκε το 1829–35 με το σχεδιασμό του Enrico Marconi και του Fryderyk Florian Skarbek , μεταρρυθμιστή φυλακών και νονόςνονό του συνθέτη Φρεντερίκ Σοπέν . Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ήταν υπό τσαρικό έλεγχο, καθώς η Βαρσοβία ήταν μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας . Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ήταν η κύρια φυλακή της κεντρικής Πολωνίας, όπου φυλακίστηκαν και πολιτικοί κρατούμενοι και εγκληματίες.<ref>Hirshaut, Julien (1982). ''Jewish Martyrs Of Pawiak'' (1 ed.).New York: Holocaust Publications, Inc. p. 25. ISBN <bdi>0-89604-041-0</bdi>.</ref>
 
Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Ιανουαρίου 1863 , η φυλακή χρησίμευσε ως στρατόπεδο μεταφοράς για τους Πολωνούς που καταδικάστηκε από την Αυτοκρατορική Ρωσία σε απέλαση στη [[Σιβηρία ]].
 
Μετά την ανεξαρτησία της Πολωνίας το 1918, η φυλακή PawiakΠάβιακ έγινε η κύρια φυλακή της Βαρσοβίας για άντρεςάνδρες εγκληματίες. (Οι γυναίκες κρατήθηκαν στη γειτονική [[φυλακή της Σερβίας]] .)
 
Μετά τη [[Γερμανική εισβολή στην Πολωνία|γερμανική εισβολή του 1939 στην Πολωνία ]], η φυλακή Πάβιακ έγινε γερμανική φυλακή υπό τη διοίκηση της ''[[Γκεστάπο]]'' . Περίπου 100.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν σε όλη τη διάρκεια λειτουργίας της φυλακής, περίπου 37.000 πέθαναν σε εγκαταστάσεις ( εκτελέστηκαν , ή βασανίστηκαν κατά τη διάρκεια της κράτησης τους ) και 60.000 μεταφέρθηκαν σε [[Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης|στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί ]]. Μεγάλος αριθμός [[Εβραίοι|Εβραίων]] πέρασε από τις φυλακές Πάβιακ - Σερβία μετά το κλείσιμο του [[Γκέτο της Βαρσοβίας]] το Νοέμβριο του 1940 και κατά τη διάρκεια της πρώτης απέλασης τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο του 1942.  <ref>2010-04-27 at the Wayback Machine - official website of the museum<nowiki/>http://www.muzeumniepodleglosci.art.pl/pawiak_-_historia_wiezienia.php<nowiki/>,https://web.archive.org/web/20100427032939/http://www.muzeumniepodleglosci.art.pl/pawiak_-_historia_wiezienia.php</ref>Ακριβείς αριθμοί είναι άγνωστοι, καθώς δεν βρέθηκαν ποτέ τα αρχεία των φυλακών.
 
Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στο Γκέτο της Βαρσοβίας , η φυλακή Πάβιακ έγινε γερμανική βάση επίθεσης. Οι φυλακισμένοι ,υπό διοίκηση του [[Φραντς Μπουρκλ]] , τέθηκαν εθελοντικά να κυνηγήσουν τους Εβραίους .
[[Αρχείο:Makieta Pawiak 05.JPG|μικρογραφία|224x224εσ|Μοντέλο της φυλακής Πάβιακ στο Μουσείο Πάβιακ στη Βαρσοβία]]
[[Αρχείο:Pawiak 0013.JPG|μικρογραφία|Η φυλακής όπως φαίνεται από την οδό Dzielna]]
Στις 19 Ιουλίου 1944 ουκρανική ''Wachmeister'' (φρουρά) Πετρένκο και ορισμένοι κρατούμενοι επιχείρησαν μια μαζική απόδραση , που υποστηρίκτηκε από μια επίθεση από το εξωτερικό, αλλά απέτυχε. Ο Πετρένκο και αρκετοί άλλοι αυτοκτόνησαν. Την επόμενη μέρα, σε αντίποινα, οι Γερμανοί εκτέλεσαν πάνω από 380 κρατούμενους. Όπως υποστηρίζει πειστικά η Julien Hirshaut στους ''Εβραίους μάρτυρες της φυλακής Πάβιακ'' , είναι αδιανόητο ότι η απόπειρα απόδρασης από τη φυλακή ήταν μια πρόκληση που ξεκίνησε από τη Γκεστάπο. Η Πολωνική αντίσταση είχε εγκρίνει το σχέδιο, αλλά τελικά το ματαίωσε χωρίς να μπορέσει να ειδοποιήσει εκείνους στη φυλακή .
 
Η τελική μεταφορά κρατουμένων πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιουλίου 1944, δύο ημέρες πριν από το ξέσπασμα της [[Εξέγερση της Βαρσοβίας|εξέγερσης της Βαρσοβίας]] την 1η Αυγούστου . Δύο χιλιάδες άνδρες και οι υπόλοιπες 400 γυναίκες στάλθηκαν στο Gross-Rosen και το Ράβενσμπρικ . Στη συνέχεια, οι Πολωνοί αντάρτες κατέλαβαν την περιοχή αλλά την έχασαν από τις γερμανικές δυνάμεις. Στις 21 Αυγούστου 1944 οι Γερμανοί πυροβόλησαν έναν άγνωστο αριθμό εναπομείναντων κρατουμένων , έκαψαν και ανατίναξαν τα κτίρια.<ref>https://web.archive.org/web/20100427032939/http://www.muzeumniepodleglosci.art.pl/pawiak_-_historia_wiezienia.php</ref>
 
Μετά τον ΒΒ΄ 'Παγκόσμιο Πόλεμο, τα κτίρια δεν ξαναχτίστηκαν. Το ήμισυ της πύλης και τρία κελιά κράτησης παρέμειναν. <ref>https://www.lonelyplanet.com/poland/warsaw/attractions/a/poi-sig/360342 ''www.lonelyplanet.com''.</ref> Από το 1990 ένα εναπομείνοντα υπόγειο στεγάζει ένα μουσείο το οποίο, με το Μαυσωλείο του Αγώνα και του Μαρτυρίου , αποτελούν το Μουσείο Ανεξαρτησίας .
 
== Δείτε επίσης ==
 
* [[Επιχείρηση Μπουρκλ]]
 
== Παραπομπές ==
<references />
 
[[Κατηγορία:Ιστορία της Πολωνίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]]