Διώξεις κατά Χριστιανών έως τον 4ο αιώνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Προσθήκη 2 βιβλίων για Επαληθευσιμότητα) #IABot (v2.0.7) (GreenC bot |
|||
Γραμμή 56:
Επί αυτοκράτορα Δεκίου εκδόθηκε διάταγμα που απαιτούσε την τέλεση δημόσιων θυσιών, μια τυπική διαδικασία που ισοδυναμούσε με μαρτυρία πίστης στον Αυτοκράτορα και την καθεστηκυία τάξη. Ο Δέκιος όρισε περιοδεύουσες επιτροπές που επισκέπτονταν τις πόλεις και τα χωριά για να εποπτεύουν την εκτέλεση των θυσιών και να δίνουν γραπτά πιστοποιητικά σε όλους τους πολίτες που τις τελούσαν. Οι χριστιανοί συχνά είχαν την ευκαιρία να αποφύγουν την τιμωρία τελώντας δημόσια προσφορά θυσιών ή καίοντας θυμίαμα για τους θεούς της Ρώμης, και κατηγορούνταν από τους Ρωμαίους ως ασεβείς όταν αρνούνταν. Η άρνηση ετιμωρείτο με φυλάκιση, βασανιστήρια και εκτελέσεις. Οι χριστιανοί κατέφευγαν σε ασφαλή μέρη στην ύπαιθρο και κάποιοι εξαγόραζαν τα πιστοποιητικά τους, που ονομάζονταν ''libelli''. Η Χριστιανική εκκλησία, ενώ δεν υπάρχει καμία ένδειξη στην σωζόμενα κείμενα ότι το διάταγμα στόχευε κάποια συγκεκριμένη ομάδα, ποτέ δεν ξέχασε τη περίοδο της βασιλείας του Δεκίου τον οποίο χαρακτηρίζει ως "σκληρό τύραννο".<ref name="Scarre170">Scarre 1995, p.170</ref> Μετά το θάνατο του Δεκίου το 251 δεν υπάρχουν ενδείξεις για έκδοση πιστοποιητικών για θυσίες, αλλά η υποχρέωση θυσιών επανήλθε επί Μαξιμίνου το 306 και 309. Στο μέτρο αυτό φαίνεται να συμμορφώθηκαν αρκετοί Χριστιανοί, άλλοι πλήρωσαν για να το αποφύγουν ενώ άλλοι αρνήθηκαν να το εφαρμόσουν, θυσιάζοντας τους εαυτούς τους, οδηγώντας μάλλον σε θαυμασμό πέραν από την χριστιανική κοινότητα. Τα μέτρα δεν πέτυχαν αυτό που επιδίωκε η κυβέρνηση.<ref>[https://research.avondale.edu.au/cgi/viewcontent.cgi?referer=https://www.google.gr/&httpsredir=1&article=1007&context=npc Alanna M. Nobbs, "Christians in a Pluralistic Society: Papyrus Evidence from the Roman Empire". ''International Journal of New Perspectives in Christianity'', Volume 1, Issue 1, 2009, σ. 53, 54 However, in spite of the pains with which the edict of Decius was applied, as demonstrated by the extant libelli, the effort failed to achieve its goal. Many Christians did conform, and thus created long-term dissension within the churches. Some paid to avoid it (Cyprian, Epistles, 55.14.1). The fact that many refused to do so, and willingly sacrificed themselves, did not help the government’s case, but rather engendered admiration beyond their own Christian communities. ]</ref>
Υποστηρίζεται ότι κάποιοι Χριστιανοί αναζήτησαν και καλοδέχτηκαν το μαρτύριο. Οι ρωμαϊκές αρχές προσπάθησαν πολύ για να αποφύγουν τους Χριστιανούς, επειδή φέρονται ότι προκαλούσαν τα πλήθη και ζητούσαν το θάνατό τους."<ref>{{cite book|title=Martyrdom of Women: A Study of Death Psychology in the Early Christian Church to 301 CE|url=https://archive.org/details/martyrdomofwomen0000idea|first1=Arthur Frederick|last1=Ide|authorlink1=Arthur F. Ide|first2=John Paul|last2=Smith|authorlink2=John Paul Smith|publisher=Tangelwuld|isbn=978-0-930383-49-7|year=1985|location=Garland|page=[https://archive.org/details/martyrdomofwomen0000idea/page/21 21]}} apud {{cite book|title=The Emotional Life of Nations|first1=Lloyd|last1=deMause|authorlink1=Lloyd deMause|publisher=Karnac|isbn=1-892746-98-0|year=2002|chapter=Ch. 9. The Evolution of Psyche and Society. Part III.|location=New York|chapterurl=http://primal-page.com/ps3.htm|quote=Both Christians and Jews "engaged in a contest and reflection about the new-fangled practice of martyrdom,"<sup>191</sup> even unto suicide. Jesus, too, says John, really committed suicide, and Augustine spoke of "the mania for self-destruction" of early Christians.<sup>192</sup> Roman authorities tried hard to avoid Christians because they "goaded, chided, belittled and insulted the crowds until they demanded their death."<sup>193</sup> One man shouted to the Roman officials: "I want to die! I am a Christian," leading the officials to respond: "If they wanted to kill themselves, there was plenty of cliffs they could jump off."<sup>194</sup> But the Christians, following Tertullian's dicta that "martyrdom is required by God," forced their own martyrdom so they could die in an ecstatic trance: "Although their tortures were gruesome, the martyrs did not suffer, enjoying their analgesic state."<sup>195</sup><br>191. Daniel Boyarin, Dying for God: Martyrdom and the Making of Christianity and Judaism. Stanford: Stanford University Press, 1999, p. 40.<br>192. Arthur J. Droge and James D. Tabor, A Noble Death: Suicide and Martyrdom Among Christians and Jews in Antiquity. San Francisco: HarperSanFrancisco, 1992, p. 5.<br>193. Arthur F. Ide, Martyrdom of Women: A Study of Death Psychology in the Early Christian Church to 301 CE. Garland: Tangelwuld, 1985, p. 21.<br>194. Ibid., p. 136.<br>195. Ibid., pp. 146, 138.}}</ref> Σύμφωνα με τους Droge και Tabor, "''το 185 ο ανθύπατος της Ασίας, Άρριος Αντωνίνος, προσεγγίστηκε από μια ομάδα Χριστιανών που απαιτούσε να εκτελεστεί. Ο ανθύπατος έκανε τη χάρη σε μερικούς από αυτούς και στη συνέχεια έδιωξε τους υπόλοιπους, λέγοντας ότι αν ήθελαν να σκοτωθούν υπήρχε αρκετό σχοινί ή βράχια απ' όπου θα μπορούσαν να πηδήσουν.''"<ref>{{cite book|title=A Noble Death: Suicide and Martyrdom Among Christians and Jews in Antiquity|first1=Arthur J.|last1=Droge|authorlink1=Arthur J. Droge|first2=James D.|last2=Tabor|authorlink2=James D. Tabor|publisher=HarperSanFrancisco|isbn=978-0-06-062095-0|date=November 1992|location=San Francisco|page=[https://archive.org/details/nobledeathsuicid00drog/page/136 136]|url=https://archive.org/details/nobledeathsuicid00drog/page/136}} Misquoted as Groge and Tabor (1992:136) by C. Douzinas in {{cite book|title=Terrorism and the Politics of Response|first1=Angharad|last1=Closs Stephens|authorlink1=Angharad Closs Stephens|first2=Nick|last2=Vaughan-Williams|authorlink2=Nick Vaughan-Williams|publisher=Routledge|isbn=978-0-415-45506-0|year=2009|location=Oxon and New York|page=198|url=https://books.google.com/books?id=C2cAF2OQ7RkC&pg=PA198&dq=groge+and+tabor+1992+cliffs+jump+off&cd=1#v=onepage&q=groge%20and%20tabor%201992%20cliffs%20jump%20off&f=false|author3=C. Douzinas}}</ref> Τέτοια αναζήτηση του θανάτου βρίσκεται στο Scorpiace του [[Τερτυλλιανός|Τερτυλλιανού]] και στις επιστολές του [[Ιγνάτιος Αντιοχείας|Αγίου Ιγνατίου Αντιοχείας]], αλλά δεν ήταν η μόνη περίπτωση μαρτυρίου στην πρώιμη Χριστιανική εκκλησίας. Το κείμενο ''Μαρτύριο του Πολύκαρπου'' του 2ου αιώνα αναφέρει την ιστορία του Πολύκαρπου, επισκόπου Σμύρνης, ο οποίος δεν επιθυμούσε το θάνατο, αλλά πέθανε σαν μάρτυρας στην πυρά, και στη συνέχεια μαχαιρώθηκε αφού η φωτιά ως εκ θαύματος δεν τον άγγιξε.
Σύμφωνα με δύο διαφορετικές Χριστιανικές παραδόσεις, ο Σίμων Μπαρ Κοκμπά, ο ηγέτης της [[Τρίτος Ιουδαϊκός Πόλεμος|δεύτερης Εβραϊκής εξέγερσης κατά της Ρώμης]] (132 έως 136 μΧ), ο οποίος ανακηρύχθηκε Μεσσίας, εδίωξε τους Χριστιανούς: Ο Μάρτυρας Ιουστίνος ισχυρίζεται ότι οι Χριστιανοί τιμωρούνταν αν δεν αρνούνταν και βλασφημούσαν τον Χριστό, ενώ ο Ευσέβιος βεβαιώνει ότι ο Μπαρ Κοκμπά τους παρενοχλούσε επειδή αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην εξέγερση εναντίον των Ρωμαίων.<ref>Justin, I ''Apology'' 31, 6; Eusebius, ''Chronicle'', seventeenth year of the Emperor Hadrian. See: Bourgel, Jonathan, ″The Jewish-Christians in the storm of the Bar Kokhba Revolt″, in: ''From One Identity to Another: The Mother Church of Jerusalem Between the Two Jewish Revolts Against Rome (66-135/6 EC)''. Paris: Éditions du Cerf, collection Judaïsme ancien et Christianisme primitif, (French), pp. 127-175.</ref> Το τελευταίος είναι πιθανό, και η άρνηση των Χριστιανών να λάβουν μέρος στην εξέγερση κατά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ήταν ένα κομβικό γεγονός στο σχίσμα μεταξύ του πρώιμου Χριστιανισμού και του Ιουδαϊσμού.
Γραμμή 106:
* Thaler, Anne T (2013)'' The Myth of Persecution: How Early Christians Invented a Story of Martyrdom by Candida Moss'' Vol 68, Issue 1, pp. 81 – 83 https://doi.org/10.1177/0020964313505984b
* Shaw, B. (2015). The Myth of the Neronian Persecution. Journal of Roman Studies, 105, 73-100. doi:10.1017/S0075435815000982
* {{cite book | ref = harv | last = Dando-Collins| first = Stephen | year = 2010 | title = The Great Fire of Rome | url = https://archive.org/details/greatfireofromef0000dand |publisher = Da Capo Press |location = ... |ISBN = 978-0-306-81890-5}}
* {{cite journal | last=Praet | first=Danny | title=Explaining the Christianization of the Roman Empire. Older theories and recent developments | journal=Sacris Erudiri | publisher=Brepols Publishers NV | volume=33 | year=1992 | issn=0771-7776 | doi=10.1484/j.se.2.303776 | pages=5–119 | ref=harv}}
| |||