Κανάριες Νήσοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Κατά συνέπεια, τα μεμονωμένα νησιά στο αρχιπέλαγος των Καναρίων τείνουν να έχουν ξεχωριστά [[μικροκλίμα]]τα. Τα νησιά [[Ελ Ιέρρο|Ελ Ιέρο]], [[Λα Πάλμα]] και [[Λα Γκομέρα]], που βρίσκονται στα δυτικά του αρχιπελάγους, έχουν ένα κλίμα που επηρεάζεται από το υγρό [[Κανάριο Ρεύμα]]. Διαθέτουν έντονη βλάστηση, ακόμα και στα χαμηλά υψόμετρα, και έχουν εκτεταμένες εκτάσεις υποτροπικών δαφνοειδών δασών. Ανατολικότερα προς την αφρικανική ακτή, όμως, η επιρροή του ρεύματος μειώνεται και τα νησιά γίνονται όλο και πιο ξηρά. Η Φουερτεβεντούρα και η [[Λανθαρότε]], νησιά που βρίσκονται πιο κοντά στην αφρικανική ακτή, είναι ουσιαστικά [[ερημικό κλίμα|ερημικού]] ή ημιερημικού κλίματος. Η Μεγάλη Κανάρια έχει το προσωνύμιο «μινιατούρα ήπειρος» για τα διαφορετικά τοπία της, όπως το [[Μασπαλόμας]] και το [[Ρόκε Νούμπλο]]. Όσον αφορά το κλίμα, η Τενερίφη παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το βόρειο τμήμα του νησιού βρίσκεται υπό την επήρεια των υγρών ανέμων του Ατλαντικού και διαθέτει έντονη βλάστηση, ενώ το νότιο τμήμα του νησιού, γύρω από τα τουριστικά θέρετρα [[Πλάγια ντε λας Αμέρικας]] και [[Λος Κριστιάνος]], είναι άνυδρο. Το νησί διαθέτει μέγιστο υψόμετρο περίπου 4.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, δροσερό και σχετικά υγρό κλίμα, με δάση ενδημικού [[πεύκο|πεύκου]] (''[[Κανάριος πεύκη|Κανάρια Πεύκη]]''). Πολλά από τα είδη φυτών των Καναρίων Νήσων, όπως τα πεύκη και η [[Δράκαινα (φυτό)|δράκαινα]], είναι ενδημικά, όπως σημειώνουν οι [[Σάμπιν Μπέρτελοτ]] και [[Φίλιπ Μπάρκερ Γουέμπ]] στο έργο τους «Η Φυσική Ιστορία των Καναρίων Νήσων» (1835–50).

 

== Πληθυσμός των Νησιών ==