Μιχάλης Κουνελάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Μιχάλης Κουνελάκης''' του Αντωνίου (Κωνσταντινούπολη, 1898 – Αθήνα, 25/01/1966) ήταν Έλληνας σκηνοθέτης, συγγραφέας και κριτικός θεάτρου. Υπήρξε από τους πρώτους Έλληνες θεατρικούς σκηνοθέτες με αντίστοιχες σπουδές και για πολλά χρόνια σταδιοδρόμησε ως καθηγητής σε δραματικές σχολές. Μέσα από την πολυσχιδή παρουσία του στο ελληνικό θέατρο του Μεσοπολέμου συνέβαλλεσυνέβαλε σημαντικά στην αναγνώριση του ρόλου του σκηνοθέτη στο θέατρο και στην ανανέωση της θεατρικής κριτικής.

Ο Μιχάλης Κουνελάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1898<ref>{{Cite journal|url=|title=Εκείνοι που έφυγαν: Μιχάλης Κουνελάκης|last=|first=|date=1966|journal=Θέατρο: έκδοση θεάτρου, μουσικής, χορού και κινηματογράφου|accessdate=|doi=|quote=|page=373}}</ref>{{efn|Ως έτος γέννησής του αναφέρεται σε κάποιες άλλες πηγές το έτος 1900.}} και για μεγάλο χρονικό διάστημα έζησε στη Ρουμανία. Φοίτησε στο [[Ζωγράφειο Λύκειο]] και έπειτα σπούδασε στο Βερολίνο (1922–1925) ιστορία της τέχνης,{{efn|Σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες υποστηρίζεται .—μάλλον λανθεσμένα—ότι σπούδασε φιλολογία.}} αλλά και σκηνοθεσία<ref>{{Cite book|title=Η σκηνοθετική τέχνη στην Ελλάδα: η ανάδυση και η εδραίωση της τέχνης του σκηνοθέτη στο νεοελληνικό θέατρο|first=Αντώνης|last=Γλυτζουρής|publisher=Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης|isbn=978-960-524-330-2|year=2014|edition=2η|location=Ηράκλειο|page=163|quote=}}</ref> στο θεατρικόΘεατρικό Εργαστήριο του [[Μαξ Ράινχαρντ]]. Είχε προηγηθεί η μαθητεία του στη Δραματική Σχολή Κωνσταντινουπόλεως και η συμμετοχή του ως μέλοςμέλους του χορού στην παράσταση του ''Οιδίποδα Τυράννου,'' που ππου δόθηκε από τον θίασο Βεάκη – Νέζερ στην Κωνσταντινούπολη (1921). Το 1925 προσπάθησε χωρίς—χωρίς ιδιαίτερη επιτυχίαεπιτυχία— να εργαστεί ως επαγγελματίας σκηνοθέτης στην Αθήνα. Εργάστηκε το 1925 στον θίασο Βεάκη–Νέζερ, σκηνοθετώντας λίγες παραστάσεις, και έπειτα αποχώρησε.<ref>Γλυτζουρής, Αντώνης., ''ό''.''π''., σ. 164-166.</ref> Η αποτυχία αυτή σχετίζεται κυρίως με το γεγονός ότι το επάγγελμα του σκηνοθέτη δεν είχε ακόμα καθιερωθεί ως θεσμός στην Ελλάδα εκείνη την εποχή και έπρεπε να υπάρξουν ισορροπίες με την ελληνική θεατρική παράδοση της διδασκαλίας των θεατρικών έργων –και παραστάσεων από τους θιασάρχες ή τους λογίους – συγγραφείς. Στη συνέχεια, ο Μ. Κουνελάκης στράφηκε στην εκπαίδευση νέων ηθοποιών σε διάφορες δραματικές σχολές (Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, Δραματική Σχολή Ελληνικού Ωδείου κ.αά.). Παράλληλα, ασχολήθηκε και με τη θεατρική κριτική, την οποία άσκησε συστηματικά ως ένας από τους πρώτους επαγγελματίες κριτικούς θεάτρου και ανανεωτές της θεατρικής κριτικής στην Ελλάδα.<ref>{{Cite book|title=Η θεατρική κριτική στην Αθήνα του Μεσοπολέμου, Α΄ τόμος|first=Βαρβάρα|last=Γεωργοπούλου|publisher=Αιγόκερως|isbn=978-960-322-360-3|year=2008|location=Αθήνα|page=54|quote=}}</ref> Μέσα στη δεκαετία του '30, δημιούργησε κάποιους βραχύβιους θιάσους, μεστους οποίους οι ηθοποιοί ήταν ηθοποιούςσυχνά μαθητές του (Μίμης Φωτόπουλος, Αδαμάντιος Λεμός κ.ά.) και παρουσίασε παραστάσεις σε διάφορα θέατρα και περιοχές της Αθήνας και της υπόλοιπης Ελλάδας. Μεταπολεμικά σκηνοθέτησε περιστασιακά για θιάσους του ελεύθερου θεάτρου (θίασος Αδ. Λεμού, θίασος Α. Λώρη, θίασος Λ. Καλλέργη – Δ. Σκύρα κ.ά.).{{efn|Στην υπάρχουσα βιβλιογραφία έχει επικρατήσει η άποψη ότι ο Μ. Κουνελάκης σταμάτησε να σκηνοθετεί επαγγελματικά με το τέλος του Μεσοπολέμου. Πιο πρόσφατες όμως, μελέτες τεκμηριώνουν τη σκηνοθετική του παρουσία μέχρι και λίγα χρόνια πριν το θάνατο του, το 1966.}}