Πύργος του Ρολογιού (Άρτα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 0 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.1
Γραμμή 54:
Ιστορικά η πρώτη πηγή που μας γνωστοποιεί την ύπαρξη του ρολογιού είναι το «Βιβλίο των ταξιδιών» του Εβλιγιά Τσελεμπή, ο οποίος μας αναφέρει ότι το ρολόι έκανε μία πλήρη περιστροφή κάθε 24 ώρες και είχε μία μεγάλη καμπάνα, της οποίας ο ήχος μπορούσε να γίνει αντιληπτός σε απόσταση μίας ώρας από την Άρτα ενώ ταυτόχρονα τονίζει ότι δεν υπήρχε σε κανένα άλλο τόπο, ρολόι ανάλογης τεχνικής αρτιότητας.<ref>''«Yolun kenarında, Hânın girişinin karşısında uzunca bir saat kulesi vardır ki çanları gayet büyüktür. Sesi bir saat öteden duyulur. Çarkı bir defa çevrilince yirmi dört saat çalışır. Hiçbir diyarda benzeri olmayan muazzam bir çarklı saattir.»'', Evliya Çelebi'nin Ayak İzlerinde, Heath W. Lowry, p.55.[http://www.academia.edu/9463503/]</ref><ref>[http://www.islamansiklopedisi.info/dia/pdf/c32/c320267.pdf Narda, Yunanistan’ın Epir bölgesinde günümüzde Arta adıyla bilinen tarihî bir şehir, İdris Bostan, İslâm Ansiklopedisi.]</ref>
 
Ο Γάλλος ιστορικός και διπλωμάτης [[Φρανσουά Πουκεβίλ]] στο έργο του «Ιστορία της αναγέννησης της Ελλάδας» κάνει αναφορά στο ρολόι με αφορμή ένα περιστατικό που συνέβει στην Άρτα το 1805. Ο Βελή πασάς, γιος του [[Αλή πασάς|Αλή πασά]] των Ιωαννίνων, κάλεσε στην Άρτα έναν πλούσιο Αιτωλό και τον γιο του, ως ένδειξη συγχώρεσης για την αμέλεια να προσφέρει δώρα στον πασά όταν εκείνος πέρασε από τα μέρη του. Ο Αιτωλός με τη συνοδεία του γιου του, έφτασε στη [[Σαλαώρα]] και από εκεί κατευθήνθηκεκατευθύνθηκε προς την Άρτα. Σύμφωνα με τον Πουκεβίλ, ο Αιτωλός εισήλθε στην Άρτα τη στιγμή που το ρολόι της πόλης χτυπούσε την ενδεκάτη πρωινή Οθωμανική ώρα, η οποία αντιστοιχούσε περίπου στην πέμπτη απογευματινή ευρωπαική ώρα. Ο Γάλλος διπλωμάτης μας πληροφορεί επίσης ότι εκείνη την εποχή, παρόλο που οι καμπάνες ήταν απαγορευμένες σε όλη την Οθωμανική αυτοκρατορία, υπήρχαν αρκετά ρολόγια με καμπάνες, κυρίως στις σημαντικές πόλεις.<ref>[https://books.google.it/books?id=soEDAAAAQAAJ&pg=RA1-PA14&dq=Finalmente+l%27orizzonte+si+rischiara,+l%27orologio+della+citt%C3%A0+batte+le+undici+ore+Turchia+sia+proibito+l%27uso+delle+campane&hl=it&sa=X&ved=0ahUKEwj4vtScsaTQAhVKI8AKHfWHCAYQ6AEIHTAA#v=onepage&q=Finalmente%20l%27orizzonte%20si%20rischiara%2C%20l%27orologio%20della%20citt%C3%A0%20batte%20le%20undici%20ore%20Turchia%20sia%20proibito%20l%27uso%20delle%20campane&f=false Storia della rigenerazione della Grecia, tr. ed. illustr. da S. Ticozzi, François Charles H.L. Pouqueville, 1825, p.14.]</ref><ref>Το γεγονός ότι υπήρχαν καμπάνες στην περιοχή της Άρτας, το επιβεβαιώνει και ο Ουίλλιαμ Τέρνερ, βρετανός διπλωμάτης και συγγραφέας, ο οποίος πέρασε από τους Κωστακιούς Άρτας το 1813 και άκουσε την καμπάνα της εκκλησίας να χτυπάει, παρόλο που υπήρχε απαγόρευση., ''«After riding two miles
on this, we came to another village named Kustakyuse. The church was pretty, and as the bells were ringing, (a rare sound
in Turkey where they are forbidden) when I passed through, every thing seemed to conspire to give me ideas of cheerfiilness.»'', Journal of a Tour in the Levant, William Turner, 1820, p.112.[https://books.google.it/books?id=xZtjAAAAcAAJ&pg=PA160&dq=william+turner+arta&hl=el&sa=X&redir_esc=y#v=snippet&q=ARTA&f=false]</ref>