Χημική ρίζα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η πρώτη οργανική ελεύθερη ρίζα που ταυτοποιήθηκε ήταν η ρίζα τριφαινυλομεθυλίου (Ph₃C^•). Αυτό το χημικό είδος ανακαλύφθηκε το [[1900]] από τον [[Μόουζες Γκόμπεργκ]] (''Moses Gomberg'') στο [[πανεπιστήμιο]] του [[Μίτσιγκαν]] των [[ΗΠΑ]]. Ο όρος «(χημική) ρίζα» ήταν ήδη σε χρήση και η θεωρία (χημικών) ριζών ήταν υπό εξέλιξη. Ο [[Λουΐς - Μπερντάρντ Γκαϋτόν ντε Μορβεώ|Λουΐ-Μπερνάρ Γκυτόν ντε Μορβώ]] (''Louis-Bernard Guyton de Morveau'') εισήγαγε τη φράση «ρίζα» (''radical'') το [[1785]] και η φράση αυτή χρησιμοποιήθηκε από τον [[Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ]] (''Antoine Lavoisier'') το [[1789]] στο έργο του ''Traité Élémentaire de Chimie'' (ελλ. μτφ.: «Στοιχειώδης πραγματεία της Χημείας»). Η ρίζα ταυτοποιούνταν ως βασική ρίζα συγκεκριμένων οξέων (η χρησιμοποιούμενη αγγλόφωνη λέξη ''radical'' είναι [[λατινική γλώσσα|λατινογενής]], και συγκεκριμένα προέρχεται από τη λατινική λέξη ''radix'', που στα ελληνικά σημαίνει «ρίζα», που υιοθετήθηκε ως αντίστοιχος ελληνικός όρος). Ιστορικά, ο όρος «ρίζα», στη θεωρία ριζών χρησιμοποιούνταν για διάφορα τμήματα μορίων (ή πολυατομικών ιόντων), ιδιαίτερα όταν αυτό παρέμενε αναλλοίωτο κατά τη διάρκεια χημικών αντιδράσεων. Αυτά τα τμήματα (πλέον) ονομάζονται «λειτουργικές ομάδες» (''functional groups'', που στην ελλ. βιβλιογραφία αποδίδονται επίσης και με τον όρο «χαρακτηριστικές ομάδες»). Για παράδειγμα, η [[μεθανόλη]] περιγράφονταν αποτελούμενη από μια ρίζα μεθυλίου (CH₃-) και μια ρίζα υδροξυλίου (-OH). Καμιά από αυτές τις ομάδες δεν θεωρούνται «ρίζες» με τη σύγχρονη έννοια του όρου, γιατί είναι μόνιμα συνδεμένα μεταξύ τους στο μόριο της μεθανόλης, και δεν διαθέτουν μονήρη ηλεκτρόνια για (άμεση) αντίδραση. Ωστόσο, μπορούν να παρατηρηθούν ως ρίζες στη [[φασματοσκοπία μάζας]] της μεθανόλης, όπου το μόριο της τελευταίας διασπάται σε ρίζες με τη χρήση ακτινοβολίας με ενεργά ηλεκτρόνια.