Απαγωγή παιδιών από τη ναζιστική Γερμανία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], 20.000-50.000<ref>Zahra, Tara. ''The Lost Children''. Harvard University Press. p. 11. ISBN <bdi>978-0-674-04824-9</bdi>. <q>20,000–50,000 East European children had been deliberately kidnapped for Germanization during the war</q></ref> παιδιά, ως επί το πλείστον από την [[Πολωνία]] και τη [[ΕΣΣΔ|Σοβιετική Ένωση]] απήχθησαν από τα σπίτια τους και μετακινήθηκαν βίαια στη [[ναζιστική Γερμανία]] με σκοπό τη γερμανοποίηση τους. Σύμφωνα με την εκτίμηση του [[Ντιρκ Μόουζες]], 20.000 παιδιά απήχθησαν για τέτοιους σκοπούς από την [[Πολωνία]], 20.000 από τη Σοβιετική Ένωση και 10.000 από τη δυτική και νοτιοανατολική Ευρώπη.<ref>Limited preview. Google Books.. ''Genocide and Settler Society: Frontier Violence and Stolen Indigenous Children in Australian History''. New York and Oxford: Berghahn Books, 2004. p. 247. ISBN <bdi>978-1-57181-410-4</bdi>. Retrieved 2008-09-16</ref> Ο στόχος του έργου ήταν να αποκτήσει και να «γερμανοποιήσει» παιδιά με δήθεν Άρια - Σκανδιναβικά χαρακτηριστικά, τα οποία θεωρούνταν από τους Ναζί ως απόγονοι Γερμανών εποίκων, που είχαν μεταναστεύσει στην Πολωνία. Εκείνοι με την ένδειξη «φυλετικά πολύτιμοι» γερμανοποιήθηκαν βίαια σε κέντρα και στη συνέχεια στάλθηκαν σε γερμανικές οικογένειες και σπίτια που ανήκαν στα [[Σούτσσταφφελ|Ες-Ες]].<ref>[[Ντιρκ Μόουζες|A. Dirk Moses]] (2004). ''Genocide and Settler Society: Frontier Violence and Stolen Indigenous Children in Australian History''.New York and Oxford: Berghahn Books. p. 255. ISBN <bdi>978-1-57181-410-4</bdi>. Retrieved 2008-09-16.</ref>

Στις 25 Νοεμβρίου 1939, στον Χίμλερ στάλθηκε ένα έγγραφο 40 σελίδων με τίτλο «Το ζήτημα της μεταχείρισης του πληθυσμού σε πρώην πολωνικές περιοχές από φυλετική-πολιτική άποψη». Το τελευταίο κεφάλαιο του εγγράφου αφορά «φυλετικά πολύτιμα» παιδιά από την Πολωνία που σκοπεύεισκόπευε να τα αποκτήσει βίαια.

«Πρέπει να αποκλείσουμε από τις εκτοπίσεις φυλετικά πολύτιμα παιδιά και να τα μεγαλώνουμεμεγαλώσουμε στο Ράιχ σε κατάλληλες εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις ή σε γερμανικές οικογένειες. Τα παιδιά δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερα από οκτώ ή δέκα χρονών γιατί μόνο μέχρι αυτήν την ηλικία μπορούμε πραγματικά να αλλάξουμε την εθνική τους ταυτότητα, δηλαδή να καταφέρουμε την «τελική γερμανοποίηση». Προϋπόθεση για αυτό είναι ο πλήρης διαχωρισμός από οποιονδήποτε Πολωνό συγγενή. Στα παιδιά θα δοθούν γερμανικά ονόματα, ηκαι τα θέματα που αφορούν την καταγωγή τους θα διευθύνεται απόδιαχειρίζεται ειδικό γραφείο.»<ref>Roman Zbigniew Hrabar (1960). ''Hitlerowski rabunek dzieci polskich: Uprowadzanie i germanizowanie dzieci polskich w latach 1939-1945'' (in Polish). Śląski Instytut Naukowy w Katowicach, Katowice: Wydawnictwo Śląsk. p. 28.</ref>

Στις 15 Μαΐου 1940, σε ένα έγγραφο με τίτλο (στα γερμανικά) ''Einige Gedanken über die Behandlung der Fremdenvölker im Osten'' (»«Λίγες σκέψεις για τη μεταχείριση των ξένων λαών στην Ανατολή»), και σε ένα άλλο «μυστικό σημείωμα, με ημερομηνία 25 Μαΐου 1940 «, με τίτλο «Η μεταχείριση των αλλοδαπών φυλών στην Ανατολή», ο Χίμλερ καθόρισε ειδικές οδηγίες για την απαγωγή παιδιών από την Πολωνία. Σκιαγράφησε επίσης τη διοίκηση της ενσωματωμένης Πολωνίας και της Γενικής Κυβέρνησης, όπου οι Πολωνοί επρόκειτο να υποχρεωθούν σε υποχρεωτική εργασία, και τα φυλετικά επιλεγμένα παιδιά «θα πρέπει να απαχθούν και να γερμανοποιηθούν.»<ref>Sybil Milton (1997). "Non-Jewish Children in the Camps". ''Multimedia Learning Center Online (Annual 5, Chapter 2)''. The Simon Wiesenthal Center. Archived from the original on 2010-12-15. Retrieved 2008-09-25.</ref>

* Στην επικράτεια της Πολωνίας, θα παρέμεναν μόνο τέσσερα σχολεία τάξηςπρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, στα οποία η εκπαίδευση θα ήταν αυστηρά περιορισμένη. Τα παιδιά θα διδάσκονταν να μετράνε μόνο μέχρι το 500, να γράφουν το όνομά τους και ότι ο Θεός διέταξε τους Πολωνούς να υπηρετούν τους Γερμανούς. Το γράψιμο ήταν περιττό για τον πολωνικό πληθυσμό.

* Οι γονείς που επιθυμούσαν καλύτερη εκπαίδευση για τα παιδιά τους θα έπρεπε να υποβάλουν αίτηση στα SS και στην αστυνομία για ειδική άδεια. Η άδεια θα είχε απονεμηθεί μόνο σε παιδιά που θεωρούνταιθεωρούνταν «φυλετικά πολύτιμα». Αυτά τα παιδιά θα μεταφέρονταν στη Γερμανία για να γερμανοποιηθούν. Ακόμα και τότε, η τύχη κάθε παιδιού θα καθοριζόταν από την πίστη και την υπακοή των γονιών του στο γερμανικό κράτος. Ένα παιδί που θα ήταν «μικρής φυλετικής αξίας» δεν θα λάβαινε περαιτέρω εκπαίδευση.

Στις 20 Ιουνίου 1940, ο Χίτλερ ενέκρινε τις οδηγίες του Χίμλερ, διατάσσοντας την αποστολή αντιγράφων στα επικεφαλής όργανα των [[SS]], στους [[Γκάουλαϊτερ|Γκαουλάιτερ]] στα κατεχόμενα γερμανικά εδάφη στην Κεντρική Ευρώπη, και στον κυβερνήτη του [[Γενικό Κυβερνείο|Γενικού Κυβερνείου]], και διατάσσοντας ότι η επιχείρηση απαγωγής παιδιών από την Πολωνία να αποτελέσει προτεραιότητα σε αυτά τα εδάφη.<ref>Czesław Madajczyk (1961). ''Generalna Gubernia w planach hitlerowskich. Studia'' (in Polish). Warsaw: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. p. 49.</ref>

Ο Χίμλερ ασχολήθηκε με την έναρξη παρόμοιων έργων στη κατεχόμενη από τη Γερμανία [[Γαλλία]]. Οι «Επιτραπέζιοι Λόγοι του Χίτλερ» τον καταγράφουν να εκφράζει την πεποίθησή του ότι το «γαλλικό πρόβλημα» θα μπορούσε να λυθεί καλύτερα με ετήσιες εξαγωγές ορισμένων φυλετικά υγιών παιδιών, που επιλέγονταιθα επιλέγονταν από τον «γερμανικό πληθυσμό της Γαλλίας». ΠροτίμησεΠρότεινε να τοποθετηθούν σε γερμανικά οικοτροφεία, προκειμένου να τους χωρίσει από τη «παρεπόμενη» γαλλική ιθαγένεια και να τους ενημερώσει για το «γερμανικό αίμα» τους. Ο Χίτλερ απάντησε ότι οι «θρησκευτικές μικροαστικές τάσεις του γαλλικού λαού» θα καθιστούσαν σχεδόν αδύνατο να «σώσει τα γερμανικά στοιχεία από τα νύχια της άρχουσας τάξης αυτής της χώρας». Ο [[Μάρτιν Μπόρμαν]] πίστευε ότι ήταν μια ευρηματική πολιτική η υλοποίηση τέτοιου σχεδίου.<ref>Hitler, Adolf; Weinberg, Gerhard L. (2007). ''Hitler's table talk, 1941-1944: his private conversations'', p. 303. Enigma Books.</ref>

Οι συνθήκες μεταφοράς ήταν πολύ σκληρές, καθώς τα παιδιά δεν λάμβαναν τροφή ή νερό για πολλές ημέρες.<ref>Richard C. Lukas, ''Forgotten Holocaust'' p. 22, ISBN 0-7818-0528-7</ref> Πολλά παιδιά πέθαναν ως αποτέλεσμα ασφυξίας το καλοκαίρι και κρύου το χειμώνα. Πολωνοί εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους, συχνά διακινδυνεύοντας τη ζωή τους, προσπάθησαν να ταΐσουν τα φυλακισμένα παιδιά ή να τους δώσουν ζεστά ρούχα. Μερικές φορές οι Γερμανοί φρουροί θα μπορούσαν να δωροδοκηθούν με κοσμήματα ή χρυσό για να επιτρέψουν τη διέλευση των προμηθειών, και σε άλλες περιπτώσεις πώλησαν μερικά από τα παιδιά σε Πολωνούς. <ref>Richard C. Lukas, ''Forgotten Holocaust'' p. 22, <nowiki>ISBN 0-7818-0528-7</nowiki>.</ref> Στο Μπίντγκοστς και στην [[Γκντίνια|Γκντύνια]], Πολωνοί αγόραζαν παιδιά για 40 Reichsmark. Σε ορισμένα μέρη η γερμανική τιμή για ένα παιδί ήταν 25 ζλότι.<ref>Lukas, Richard C (2001). "2, 3". ''Germanization''. ''Did the Children Cry? Hitler's War against Jewish and Polish Children, 1939–1945''. New York: Hippocrene Books. Retrieved September 15, 2008.</ref>

Τα παιδιά απήχθησαν με τη βία, συχνά αφού οι γονείς τους δολοφονήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή πυροβολήθηκαν μαζικά ,συμπεριλαμβανομένης μιας χούφτας παιδιών του Λίντιτσε.<ref>Lynn H. Nicholas, ''Cruel World: The Children of Europe in the Nazi Web'' p 253-4 ISBN 0-679-77663-X</ref> Αυτά τα παιδιά δεν θα μπορούσαν να παραμείνουν ακόμη και με άλλους συγγενείς που ζουνζούσαν.<ref>Richard C. Lukas, ''Forgotten Holocaust'' p. 27, <nowiki>ISBN 0-7818-0528-7</nowiki>.</ref> Πολλά παιδιά ανακηρύχθηκαν από τους Ναζί <nowiki>''</nowiki>Γερμανάκια<nowiki>''</nowiki> που παράνομα μεγάλωναν με ξένους γονείς. Αυτό ήταν κομμάτι του σχεδίου να αφανιστεί η Πολωνική ταυτότητα τους.<ref>Lynn H. Nicholas, Cruel World: The Children of Europe in the Nazi Web p 244-5 ISBN 0-679-77663-X</ref>

Τα παιδιά τοποθετήθηκαν σε ειδικούς προσωρινούς καταυλισμούς του τμήματος υγείας, ή [[Λέμπενσμπορν|Lebensborn]] eV, ή σε «στρατόπεδα παιδικής εκπαίδευσης». Στη συνέχεια πέρασαν από ειδική «φυλετική επιλογή» - ,μια λεπτομερή φυλετική εξέταση, σε συνδυασμό με ψυχολογικές εξετάσεις και ιατρικές εξετάσεις από εμπειρογνώμονες από τη [[RuSHA]] ή ειδικούς γιατρούς. Η «φυλετική αξία» ενός παιδιού θα καθόριζε σε ποιον από τους 11 φυλετικούς τύπους έχει εκχωρηθεί, συμπεριλαμβανομένων 62 σημείων που αξιολογούσαν τις αναλογίες του σώματος, το χρώμα των ματιών, το χρώμα των μαλλιών και το σχήμα του κρανίου.

Ο εντοπισμός αυτών των παιδιών εμφάνισεαποκάλυψε τις ιστορίες τους για βίαιη διδασκαλία της γερμανικής γλώσσας και πώς πολλά παιδιά που αρνήθηκαν να μιλήσουν γερμανικά θανατώθηκαν.

Παιδιά τηςαπό Ρωσίαςτη Ρωσία και τηςτην ΟυκρανίαςΟυκρανία είχαν ακόμη διδαχθεί να μισούν τις πατρίδες τους και δεν ήθελαν να επιστρέψουν πίσω σε αυτές.

Ενώ πολλοί ανάδοχοι γονείς φρόντιζαν καλά τα παιδιά, άλλα παιδιά υπέστησαν κακομεταχείριση ή χρησιμοποιήθηκαν για καταναγκαστική εργασία .Σε άλλες περιπτώσεις ,οι καιανάδοχοι άλλοιγονείς προσπάθησαν να τα κρύψουν.<ref>Lynn H. Nicholas, ''Cruel World: The Children of Europe in the Nazi Web'' p 508-9 ISBN 0-679-77663-X</ref>