Γιόζεφ Κράμερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Κράμερ ορίστηκε Διοικητήςδιοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης Στρούτχοφ τον Απρίλιο του 1941. Το Νατζβάιλερ-Στρούτχοφ ήταν το μοναδικό στρατόπεδο συγκέντρωσης που ιδρύθηκε από τους Ναζί στη σημερινή γαλλική επικράτεια, αν και υπήρχαν γαλλικά στρατόπεδα διέλευσης όπως αυτό στο Ντρανσί. Εκείνη την εποχή, η περιοχή της Αλσατίας-Λωρραίνης στην οποία ιδρύθηκε είχε προσαρτηθεί από τη [[ναζιστική Γερμανία]].<ref>Karin Orth: ''Die Konzentrationslager-SS'', München 2004, S. 214.</ref>

Tον Αύγουστο του 1943 86 κρατούμενοι από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο Στρούτχοφ όπου και θανατώθηκαν για να ολοκληρωθεί η διαβόητη «συλλογή κρανίων και σκελετών» του καθηγητή ανατομίας Άουγκουστ Χιρττο στο [[Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου]].<ref>https://www.nytimes.com/1945/10/10/archives/kramer-persists-in-denying-guilt-belsen-ruler-says-he-pon-dered.html ''The New York Times''</ref> 46 από αυτά τα άτομα προέρχονταν αρχικά από τη [[Θεσσαλονίκη]]. Οι θάνατοι των 86 κρατουμένων, σύμφωνα με τα λόγια του Χιρτ, «προκλήθηκαν» σε αυτοσχέδια εγκατάσταση αερίου στο Νατζβάιλερ-Στρούτχοφ και τα πτώματά τους, 57 ανδρών και 29 γυναικών, στάλθηκαν στο Στρασβούργο. Ένα αρσενικό θύμα πυροβολήθηκε καθώς αγωνίστηκε για να αποφύγει την ασφυξία από το αέριο.<ref>Ernst Klee: ''Auschwitz. Täter, Gehilfen und Opfer und was aus ihnen wurde. Ein Personenlexikon'', Frankfurt am Main 2013, S. 233f</ref>

Ο Κράμερ προήχθη στην τάξη του SS Hauptsturmführer το 1942 και, τον Μάιο του 1944, μετατέθηκε στο Άουσβιτς όπου περέμεινε από τις 8 Μαΐου 1944 έως τις 25 Νοεμβρίου 1944.<ref>http://www.holocaustresearchproject.org/othercamps/chainofcommand.html ''holocaustresearchproject.org''. Holocaust Education & Archive Research Team. Retrieved 19 October 2015.</ref> ΜεταφέρθηκεΜετατέθηκε εκεί για να διαχειριστεί τις αφίξεις των νέων κρατουμένων και την επιλογή θυμάτων για τους θαλάμους αερίων. Εκπαιδεύτηκε από τον Ες ως νεοδιορισμένος μαζί με τον [[Ρίχαρντ Μπερ]]<ref>Karin Orth: ''Die Konzentrationslager-SS'', München 2004, S. 247</ref>. Σύμφωνα με τον εισαγγελέα του δικαστηρίου που τον καταδίκασε, ο Κράμερ ήταν υπεύθυνος για τις δολοφονίες που διαπράχθηκαν στο Άουσβιτς όσο διάστημα βρισκόταν εκεί.<ref>Law Reports of Trials of War Criminals, Vol. II (1947). ''The Belsen Trial'' (PDF). London: The United Nations War Crimes Commission. p. 112 et. seq. Retrieved 16 July 2019.</ref> Στο Άουσβιτς, ο Κράμερ έγινε σύντομα γνωστός στους υφισταμένους του ως σκληρός προϊστάμενος. Ένας από τους κατηγορούμενους στη δίκη της Φρανκφούρτης, ο δόκτωρ Φραντς Λούκας, κατέθεσε ότι προσπάθησε να αποφύγει τις αναθέσεις που του έδωσε ο Κράμερ, επικαλούμενος στομαχικές και εντερικές διαταραχές. Όταν ο Λούκας είδε ότι το όνομά του είχε προστεθεί στη λίστα των ιατρών που θα αναλάμβαναν να μεταχειριστούν μια μεγάλη ομάδα κρατουμένων από την Ουγγαρία, αντιτάχθηκε έντονα. Ο Κράμερ αντέδρασε: «Ξέρω ότι βρίσκεσαι υπό έρευνα για βοήθειαπαροχή βοήθειας σε κρατούμενους. Τώρα σε διατάζω να πας στη ράμπα, και αν δε συμμορφωθείς με την εντολή, θα ζητήσω να συλληφθείς επιτόπου.» Η επιζήσασα του Άουσβιτς Όλγα Λένγκιελ είδε τον Κράμερ κατά τη διάρκεια μιας επιλογής γυναικών στο ιατρείο του γυναικείου στρατοπέδου. «Ενώ φόρτωνε τα σώματα στο φορτηγό έσπασε το κρανίο μιας γυναίκας με ένα χτύπημα».<ref>Hermann Langbein: ''Menschen in Auschwitz'', Frankfurt 1980, S. 363.</ref>

Τον Δεκέμβριο του 1944, ο SS-Hauptsturmführer Κράμερ μετατέθηκε από το Μπίρκεναου στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν]], κοντά στο χωριό Μπέργκεν. Το Μπέλζεν αρχικά χρησίμευσελειτουργούσε ως προσωρινό στρατόπεδο για όσους εγκατέλειπαν τη Γερμανία, αλλά κατά τη διάρκεια του πολέμου επεκτάθηκε για να χρησιμεύσειχρησιμοποιήθηκε ως μέρος στέγασης αρρώστων και εκτοπισμένων από όλη τη βορειοδυτική Ευρώπη. Αν και δεν είχε θαλάμους αερίου, η κυριαρχία του Κράμερ ήταν τόσο σκληρή που έγινε γνωστός ως το «τέρας του Μπέλζεν».<ref>Celinscak, Mark (2015). ''Distance from the Belsen Heap: Allied Forces and the Liberation of a Concentration Camp''. Toronto: University of Toronto Press.</ref>

Με την κατάρρευση της διοίκησης πολλοί φρουροί δραπέτευσαν και οι τρόφιμοι αφέθηκαν στη μοίρα τους. Τα πτώματα σάπιζαν παντού και οι αρουραίοι επιτίθονταν στους ζωντανούς, οι οποίοι ήταν πολύ αδύναμοι.<ref>Kemp, Paul (1997). "The British Army and the Liberation of Bergen-Belsen 1945". In Reilly, Jo; Cesarani, David; Kushner, Tony; Richmond, Colin (eds.). ''Belsen in History and Memory''. Taylor & Francis. pp. 134–148</ref>

Ο Κράμερ παρέμεινε ακόμη και όταν οι Βρετανοί έφτασαν για να απελευθερώσουν το στρατόπεδο. ΣωροίΥπήρχαν σωροί από πτώματα απλώνονταν σε όλο το στρατόπεδο, καθώς και μαζικοί τάφοι, και οι καλύβες ήταν γεμάτες με φυλακισμένους σε κατάσταση απίσχνανσης.

Ένας Βρετανός αξιωματικός έδειξε το πιστόλι του στον Κράμερ και τον ανάγκασε να μεταφέρει έναν τραυματισμένο κρατούμενο στο νοσοκομείο. Στις 17 Απριλίου 1945, ο Κράμερ συνελήφθη, τέθηκε υπό κράτηση και μεταφέρθηκε μέσα από το στρατόπεδο δεμένος. Μετά από αρκετές ανακρίσεις, μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου στο [[Τσελε|Τσέλε]] στις 18 Απριλίου 1945.<ref>Karin Orth: ''Die Konzentrationslager-SS'', München 2004, S. 266.</ref> Κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων, ο Κράμερ έδωσε εύκολα πληροφορίες. Περιέγραψε το βιογραφικό του και σχολίασε επίσης τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν:. Για παράδειγμα, παραδέχτηκε την δολοφονία 86 Εβραίων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης [[Νατζβάιλερ-Στρούτχοφ]]. Είπε πως απλά εκτελούσε εντολές χωρίς να αισθάνεται τίποτα.<ref>''Josef Kramer – Er hat nichts gefühlt''. In: Der Spiegel, </ref>