Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

== Ιστορικό ==

 

== Δίκτυο και άλλες υποδομές ==

Κατά τη διάρκεια της ύπαρξης της εταιρείας, ελάχιστες επεκτάσεις δικτύου έλαβαν χώρα, με τις πιο αξιοσημείωτες να είναι οι εξής:

 

Νέα κτήρια σιδηροδρομικών σταθμών κατασκευάστηκαν σε [[Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός Θεσσαλονίκης|Θεσσαλονίκη]] (γνωστός ως ''Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός Θεσσαλονίκης'', ''ΝΕΣΘ'') το [[1952]], [[Σιδηροδρομικός σταθμός Λαρίσης|Λάρισα]] το [[1962]], [[Σιδηροδρομικός Σταθμός Λειανοκλαδίου|Λειανοκλάδι]] το [[1950]], [[Σιδηροδρομικός σταθμός Σίνδου|Σίνδο]], [[Σιδηροδρομικός σταθμός Αιγινίου|Αιγίνιο]], [[Πλαταμώνας Πιερίας|Πλαταμώνα]], [[Σιδηροδρομικός σταθμός Φλωρίνης|Φλώρινα]], [[Σιδηροδρομικός Σταθμός Εδέσσης|Έδεσσα]], Άγρα, [[Σιδηροδρομικός Σταθμός Άρνισσας|Άρνισσα]], [[Σιδηροδρομικός Σταθμός Πολυκάστρου (παλαιός)|Πολύκαστρο]], [[Πτολεμαΐδα]] και [[Κοζάνη]].

 

Μέχρι το [[1962]], οι Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους, χρησιμοποιούσαν πληθώρα [[Ατμομηχανή|ατμομηχανών]] από διάφορους κατασκευαστές. Μερικές από αυτές ανήκαν στα δίκτυα πριν το [[1920]], ενώ ένα μέρος τους αποκτήθηκε ως τμήμα διεθνών προγραμμάτων βοήθειας μετά τον πόλεμο και ένας μικρός αριθμός προμηθεύτηκε από την εταιρεία

 

 

Οι πετρελαιοκίνητες πολλαπλές μονάδες (DMU) εισήχθησαν για πρώτη φορά το [[1936]] και άρχισαν να χρησιμοποιούνται περισσότερο κατά τις δεκαετίες [[1950]] και [[1960]]. Οι ατμομηχανές καταργήθηκαν σταδιακά, αλλά βρισκόταν σε περιορισμένη χρήση έως το Δεκέμβριο [[1970]].

|}

 

{| style="text-align:center" class="wikitable"

 

|}

 

 

{| style="text-align:center" class="wikitable"

|}

 

 

Οι Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους αγόρασαν τις πρώτες τους Πετρελαιοκίνητες Πολλαπλές Μονάδες το [[1936]], και απέκτησαν ένα μεγαλύτερο αριθμό τη [[Δεκαετία 1950|δεκαετία του 1950]]. Επιπλέον μηχανές αυτού του είδους αποκτήθηκαν με την απορρόφηση άλλων δικτύων από τους Σ.Ε.Κ..