Στυλιανός Αλεξίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Στυλιανός Αλεξίου γεννήθηκε το 1921 στο [[Ηράκλειο]] της [[Κρήτη|Κρήτης]]ς. Καταγόταν από οικογένεια λογίων: ο πατέρας του ήταν ο [[Λευτέρης Αλεξίου]] (1890-1964), λογοτέχνης και φιλόλογος και θείες του είχε την [[Έλλη Αλεξίου]] και τη [[Γαλάτεια Καζαντζάκη]].<ref>δες λήμματα ''Αλεξίου Λευτέρης'' και ''Αλεξίου Έλλη'' σε Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκδοτική Αθηνών, τομ.1 (1983),σελ167-168</ref> Παππούς του ήταν ο ομώνυμος [[Στυλιανός Αλεξίου (εκδότης)|Στυλιανός Αλεξίου]], λόγιος και εκδότης εφημερίδων του Ηρακλείου. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1939-1946) από όπου πήρε το Διδακτορικό του δίπλωμα το 1959. Έλαβε υποτροφία από το Centre National de la Recherche Scientntifique και έμεινε κατά το ακαδημαϊκό έτος 1951-1952 στην Ecole Normale Superieure στο Παρίσι, και στα 1961-1962 με υποτροφία του Ιδρύματος Humboldt στη Χαϊδελβέργη. Από το 1947 εργάστηκε ως Επιμελητής Αρχαιοτήτων Ρόδου και από το 1950 τοποθετήθηκε στο [[Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου|Μουσείου Ηρακλείου]]. Στα 1960-1961 υπηρέτησε ως Έφορος Αρχαιοτήτων Δυτικής Κρήτης με έδρα τα [[Χανιά]], στα 1962 ανέλαβε τη διεύθυνση του [[Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου|Μουσείου Ηρακλείου]] μέχρι το 1977 <ref name=Panagiotakis>Νικόλαος Παναγιωτάκης, «Για το έργο του Στυλιανού Αλεξίου» , ''Νέα Εστία'', τομ. 150, τχ.1739,(Νοέμβριος 2001),σσ 639-644</ref> οπότε παραιτήθηκε από Γενικός Έφορος Αρχαιοτήτων. Στα 1973 με 1977 υπήρξε μέλος του Αρχαιολογικού Συμβουλίου του υπουργείου Πολιτισμού.<ref name=Panagiotakis/> Το 1977 άρχισε να διδάσκει στη Φιλοσοφική Σχολή του [[Πανεπιστήμιο Κρήτης|Πανεπιστημίου της Κρήτης]]<ref name=Panagiotakis/> και το 1982 εξελέγη ως πρώτος στη σχολή αυτή καθηγητής της μεσαιωνικής και νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας.<ref name=Panagiotakis/>

Το 1992 τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Πάδοβας για τις συμβολές του στη μινωική αρχαιολογία και της βυζαντινής και νεοελληνικής φιλολογίας. Tο 1993 η κριτική επιτροπή των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων τον τίμησε για το σύνολο της πνευματικής προσφοράς του, με το Ειδικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας [1993]<ref>{{cite web|url=httphttps://www.biblionet.gr/author/προσωπο?personid=6931/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AF%CE%BF%CF%85,_%CE%A3%CF%84%CF%85%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82,_1921-2013 |title=Αλεξίου, Στυλιανός, 1921-2013|publisher=BiblioNet|accessdate=24 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref> ενώ τον Νοέμβριο του 2000 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών.<ref name=manousakis>Γιώργης Μανουσάκης, (2002), «Το φιλολογικό έργο του Στυλιανού Αλεξίου», ''Κρητική Εστία'', τομ. 9, σσ. 219-223.</ref>

Επίσης εξέδωσε κριτικά την ''Βοσκοπούλα'', τον ''Απόκοπο'' -του οποίου δεν δέχεται τον διδακτικό, ηθοπλαστικό κι εσχατολογικό χαρακτήρα όπως οι πιο πολλοί ερευνητές αφού δεν αναφέρεται στις ανθρώπινες αμαρτίες-<ref name=manousakis/> και την [[Ερωφίλη|Ερωφίλη.]]. Δημοσίευσε πλήθος διορθώσεων,νέων ερμηνειών, και παρατηρήσεων σε εκδόσεις παλαιότερων και νεότερων κειμένων της κρητικής λογοτεχνίας και του κρητικού θεάτρου.<ref name=Panagiotakis/>