Εμίλ Ζολά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 32:
Στο τέλος ένας φίλος του πατέρα του φρόντισε να μπει κλητήρας σ' ένα εκδοτικό οίκο. Αν και ο μισθός του ήταν μικρός, μπόρεσε να νοικιάσει ένα μικρό διαμέρισμα και να εγκατασταθεί εκεί με τη μητέρα του και αργότερα με τη γυναίκα του. Κατόπιν άρχισε να αρθρογραφεί σε εφημερίδες σχετικά με τη [[λογοτεχνία]], την [[τέχνη]] και την [[πολιτική]]. Χαρακτηριστικές υπήρξαν οι θέσεις του κατά του [[Ναπολέων Γ΄|Ναπολέοντα Γ΄]] και του ιερατείου. Έτσι, μέσα σ' ένα χρόνο, τα έσοδά του αυξήθηκαν χάρη στα άρθρα που έστελνε σε εφημερίδες και στο πρώτο του βιβλίο.
Το πρώτο του έργο δημοσιεύτηκε πριν κλείσει τα 24 του χρόνια. Τρία χρόνια αργότερα παρουσίασε ένα δεύτερο μυθιστόρημα. Η επιτυχία του αυτή τον ενθάρρυνε και αποφάσισε στα 27 του χρόνια να εγκαταλείψει τη δουλειά του κλητήρα και να κερδίσει το ψωμί του μόνο από την πέννα του. Την επόμενη χρονιά, ο άσημος ακόμα νεαρός συγγραφέας πρότεινε σε έναν πλούσιο εκδότη να του δώσει μία προκαταβολή για να μπορέσει να βγάλει μία σειρά 20 μυθιστορημάτων που αφορούσαν τη γαλλική ζωή. Έτσι, μετά το πρώτο σημαντικό μυθιστόρημά του, ''[[Τερέζ Ρακέν]]'' ([[1867]]), ξεκίνησε μία σειρά έργων με τίτλο «[[Οι Ρουγκόν-Μακάρ]]. Φυσική και κοινωνική ιστορία μιας οικογένειας υπό την Β΄ Αυτοκρατορία» (Les Rougon-Macquart. Histoire naturelle et sociale d'une famille sous le Second Empire), όπου περιλαμβάνονται περισσότερα από τα μισά μυθιστορήματά του, θέλοντας να αναλύσει με διεισδυτική κριτική ματιά τις πτυχές της τότε [[Γαλλία|γαλλικής]] κοινωνίας. Σε αυτή τη σειρά συγκαταλέγεται ''[[Η ταβέρνα]]'' ([[1877]]), ένα αριστούργημα το οποίο εμβαθύνει στο φαινόμενο του [[Αλκοολισμός|αλκοολισμού]] και της φτώχειας στην εργατική τάξη. Επίσης, η ''[[Νανά]]'' ([[1880]]), που με τη συμβολική μορφή μιας πόρνης η οποία διαφθείρει την [[Παρίσι|παριζιάνικη]] ελίτ, δηλώνεται η κατάπτωση της [[Δεύτερη Γαλλική Αυτοκρατορία|Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας]]. Επιπλέον, με το ''[[Ζερμινάλ (μυθιστόρημα)|Ζερμινάλ]]'' ([[1885]]) —το καλύτερο ίσως έργο του— έστρεψε τον προβολέα στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των ανθρακωρύχων. Η ''Πτώση'' είναι το προτελευταίο μυθιστόρημα αυτής της σειράς, η οποία ολοκληρώθηκε το [[1893]].
Τον ίδιο καιρό είχε δημιουργηθεί μία ομάδα νεαρών λογοτεχνών που αυτοαποκαλούνταν "νατουραλιστές" και θεωρούσαν τον Ζολά δάσκαλό τους, γιατί πρώτος εκείνος είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη "νατουραλισμός" για να εξηγήσει τη ρεαλιστική μορφή που έδινε στα έργα του. Το [[1880]] ο Εμίλ Ζολά ήταν πλέον μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της λογοτεχνικής αστικής τάξης και διοργάνωνε πολιτιστικά δείπνα με τον [[Γκυ ντε Μωπασσάν]], τον [[Ζορίς-Καρλ Υσμάν]] και άλλους συγγραφείς στην πολυτελή βίλα του (αξίας 300.000 φράγκων<ref>[http://archive.org/stream/weekcanadianjour01toro#page/n30/mode/1up Literary Gossip] The Week : a Canadian journal of politics, literature, science and arts (27 Δεκεμβρίου 1883)</ref>) στο Μεντάν κοντά στο Παρίσι.
Γραμμή 73:
* ''La mort d'Olivier Bécaille'' (Ο θάνατος του Ολιβιέ Μπεκάιγ), 1884
'''''Les Rougon-Macquart'' ([[Οι Ρουγκόν-Μακάρ]])'''
* ''La fortune des Rougon'' (Η τύχη των Ρουγκόν), 1871
* ''La curée'' (Η αμοιβή των σκύλων), 1871–72
Γραμμή 82:
::—μτφ. Πέτρος Πικρός (Γκοβόστης, 1940)
* ''Son Excellence Eugène Rougon'' (Η Εξοχότης του ο Ευγένιος Ρουγκόν), 1876
* ''L'assommoir'' ([[Η ταβέρνα]]), 1877
::—μτφ. Χ. Νεοκλέους (Φέξης, 1897)
::—μτφ. Γιάννης Κότσικας (Ζηκάκης, 1925)
| |||