Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 24:
Το μυθιστόρημα παρουσιάζει ήδη τα χαρακτηριστικά του [[Νατουραλισμός (λογοτεχνία)|νατουραλισμού]] που αναπτύχθηκε αργότερα στον μυθιστορηματικό κύκλο του ''[[Οι Ρουγκόν-Μακάρ]].'' Ο ίδιος συγγραφέας δημιούργησε το 1873 ένα θεατρικό έργο με τίτλο ''Τερέζ Ρακέν: δράμα σε 4 πράξεις''.
== Υπόθεση ==
[[Αρχείο:Giacinta Pezzana in Zola's Teresa Raquin, Teatro dei Fiorentini 1879.jpg|μικρογραφία|363x363εσ|Από θεατρική παράσταση του 1879]]
Η Τερέζ Ρακέν, γεννημένη στο [[Οράν]] της [[Αλγερία|Αλγερίας]], είναι κόρη ενός
Όταν η Τερέζ
Περνούν τρία χρόνια στο Παρίσι και η μονότονη ζωή τους διακόπτεται μόνο από τις επισκέψεις, κάθε Πέμπτη απόγευμα, τεσσάρων καλεσμένων: ο ηλικιωμένος Μισώ, συνταξιούχος αστυνομικός και φίλος της μαντάμ Ρακέν, ο γιος του Ολιβιέ, επίσης αστυνομικός, η σύζυγός του Σουζάν και ο Γκριβέ, υπάλληλος των σιδηροδρόμων της Ορλεάνης που γνώρισε ο Καμίγ στη δουλειά του. Σ' αυτές τις συναντήσεις πίνουν τσάι και παίζουν ντόμινο. Η Τερέζ πλήτει αφόρητα αυτά τα βράδια.
[[Αρχείο:ThereseRaquin.jpg|μικρογραφία|326x326εσ]]
Μια μέρα ο Καμίγ συναντά τον Λωράν, υπάλληλο των σιδηροδρόμων επίσης, ζωγράφο, που εργάζεται γιατί δεν κατάφερε να αποκομίσει τα προς το ζην από τους πίνακές του. Οι δύο άντρες γνωρίζονταν από παιδιά, αλλά είχαν χαθεί. Τον προσκαλεί να έρθει την Πέμπτη το απόγευμα και κατά τη συνάντηση ο Λωράν προτείνει στον Καμίγ να ζωγραφίσει το πορτρέτο του. ▼
Καθώς τον ζωγραφίζει, η Τερέζ, γοητευμένη, τον παρατηρεί συνεχώς και σύντομα οι δυο τους δημιουργούν μια παράνομη σχέση. Οι εραστές συναντιούνται τακτικά για τους επόμενους οκτώ μήνες, βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες. Ο Λωράν εγκαταλείπει τη δουλειά του κατά τη διάρκεια της ημέρας και η Τερέζ λέει στη θεία της ότι πρέπει να πάρει λίγο καθαρό αέρα επειδή αισθάνεται άσχημα. Συναντιούνται στο δωμάτιο της Τερέζ,
▲Μια μέρα ο Καμίγ συναντά τον Λωράν, υπάλληλο των σιδηροδρόμων επίσης, ζωγράφο που εργάζεται γιατί δεν κατάφερε να αποκομίσει τα προς το ζην από τους πίνακές του. Οι δύο άντρες γνωρίζονταν από παιδιά, αλλά είχαν χαθεί. Τον προσκαλεί να έρθει την Πέμπτη το απόγευμα και κατά τη συνάντηση ο Λωράν προτείνει στον Καμίγ να ζωγραφίσει το πορτρέτο του.
▲Καθώς τον ζωγραφίζει, η Τερέζ, γοητευμένη, τον παρατηρεί συνεχώς και σύντομα οι δυο τους δημιουργούν μια παράνομη σχέση. Οι εραστές συναντιούνται τακτικά για τους επόμενους οκτώ μήνες, βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες. Ο Λωράν εγκαταλείπει τη δουλειά του κατά τη διάρκεια της ημέρας και η Τερέζ λέει στη θεία της ότι πρέπει να πάρει λίγο καθαρό αέρα επειδή αισθάνεται άσχημα. Συναντιούνται στο δωμάτιο της Τερέζ κάτω από τα μάτια της γάτας Φρανσουά.
▲Στο τέλος αυτών των οκτώ μηνών, το αφεντικό του Λωράν του απαγορεύει να αφήνει τη δουλειά του και για δύο εβδομάδες οι εραστές δεν μπορούν πλέον να συναντηθούν. Ωστόσο, η Τερέζ καταφέρνει να φύγει από το σπίτι της οικογένειας ένα βράδυ. Με τον εραστή της, αποφασίζουν να σκοτώσουν τον Καμίγ, έτσι ώστε να βιώσουν ελεύθερα τον έρωτά τους.
Μια Πέμπτη απόγευμα, λίγες εβδομάδες αργότερα, ακούνε τον Μισώ να διηγείται την ιστορία μιας δολοφονίας που δεν εξιχνιάστηκε ποτέ.
Ένας μήνας περνά. Οι Λωράν, Τερέζ και Καμίγ κάνουν μια βόλτα στο [[Σαιντ-Ουέν (Σεν-Σαιν-Ντενί)|Σαιντ-Ουέν]], στα περίχωρα του Παρισιού. Πριν το δείπνο, ο Λωράν έχει την ιδέα να πάνε για βαρκάδα
Όταν έφτασαν στη μέση του ποταμού και εκτός ορατότητας, ο Λωράν σπρώχνει τον Καμίγ στο νερό, αλλά ο τελευταίος καθώς αγωνίζεται για τη ζωή του τον δαγκώνει στο λαιμό πριν πέσει στο νερό. Όταν ο Λωράν
Ο Λωράν ανακοινώνει το
Ο
Αργότερα, ο
Τη νύχτα του γάμου τους,
Λίγους μήνες αργότερα, ο
Η κυρία
Η ζωή
Μετά από έξι μήνες γάμου, η
Η κυρία
== Κριτική ==
Η κριτική της εποχής επιτέθηκε βίαια στον Εμίλ Ζολά, ιδιαίτερα η εφημερίδα [[Le Figaro]], που δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Σάπια Λογοτεχνία». Η μοιχεία και η δολοφονία στο μυθιστόρημα θεωρήθηκαν σκανδαλώδη για τα ήθη της εποχής. Άλλοι κριτικοί κατηγόρησαν τον συγγραφέα για πορνογραφία λόγω της απεικόνισης του γυναικείου ερωτισμού, κάτι που τον έκανε να απολογηθεί στον πρόλογο της δεύτερης έκδοσης.
«Στο μυθιστόρημα Τερέζ Ρακέν, θέλησα να μελετήσω ιδιοσυγκρασίες και όχι χαρακτήρες. Εκεί βασίζεται ολόκληρο το βιβλίο. Επέλεξα χαρακτήρες που κυριαρχούνται από τα νεύρα και το αίμα τους, χωρίς ελεύθερη βούληση, παρασυρμένοι σε κάθε πράξη της ζωής τους από τα θανάσιμη έλξη της σάρκας τους. Η Τερέζ και ο Λωράν είναι ακατέργαστοι άνθρωποι, τίποτα περισσότερο».<ref>{{Cite web|url=https://fr.wikisource.org/wiki/Th%C3%A9r%C3%A8se_Raquin/Pr%C3%A9face_de_la_deuxi%C3%A8me_%C3%A9dition|title=Préface de la deuxième édition|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref><ref>Απόσπασμα από τον πρόλογο της δεύτερης έκδοσης</ref>
Λόγω αυτής της ανεξάρτητης και επιστημονικής προσέγγισης, της επιστημονικής ανάλυσης της ανθρώπινης λειτουργίας, όπως ανέφερε ο συγγραφέας, το έργο θεωρείται πρόδρομος του [[Νατουραλισμός (λογοτεχνία)|νατουραλισμού]].
== Θέατρο - Κινηματογράφος ==
Το μυθιστόρημα Τερέζ Ρακέν μεταφέρθηκε για πρώτη φορά στη σκηνή ως έργο του 1873 που γράφτηκε από τον ίδιο τον Ζολά με τίτλο ''Τερέζ Ρακέν: δράμα σε 4 πράξεις''. <ref>{{Cite web|url=https://www.elculture.gr/blog/%ce%b7-%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%ad%ce%b6-%cf%81%ce%b1%ce%ba%ce%ad%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%bc%ce%af%ce%bb-%ce%b6%ce%bf%ce%bb%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b8%ce%ad%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%bf-%cf%81/|title=Η «ΤΕΡΕΖ ΡΑΚΕΝ» του Εμίλ Ζολά στο θέατρο Ροές|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref> Έκτοτε έχει εμπνεύσει πολλές φορές ταινίες, τηλεοπτικές μίνι σειρές, μιούζικαλ και μια όπερα, μεταξύ άλλων.<ref>{{Cite web|url=https://www.theguardian.com/stage/2015/oct/29/therese-raquin-keira-knightley-languishes-lugubrious-dud|title=theguardian.com/stage/2015/oct/29/therese-raquin-keira-knightley-languishes-lugubrious-dud|last=.|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>
Δύο από τις πιο αξιοσημείωτες προσαρμογές σε ταινία είναι
* η «βωβή» Τερέζ Ρακέν του Ζακ Φέιντερ (1928)
* η Γαλλική Τερέζ Ρακέν το 1953 (ελληνικός τίτλος ''[[Οι Εραστές της Σάρκας]])'' από τον διάσημο σκηνοθέτη [[Μαρσέλ Καρνέ]], που μετέφερε τη δράση στη σύγχρονη εποχή με πρωταγωνιστές τη [[Σιμόν Σινιορέ]] και τον [[Ραφ Βαλόνε]].
* και η αμερικανική ταινία In Secret το 2013, με τις αξιοσημείωτες ερμηνείες της [[Ελίζαμπεθ Όλσεν]] ως Τερέζ και της [[Τζέσικα Λανγκ]] ως μαντάμ Ρακέν. Ο [[Όσκαρ Άιζακ]] και ο [[Τομ Φέλτον]] εμφανίστηκαν ως Λωράν και Καμίγ αντίστοιχα.
== Ελληνικές μεταφράσεις ==
:* Τερέζ Ρακέν, μτφ. Λεωνίδας Παυλίδης (Γεωργίου Ι. Βασιλείου, 1922)
:* Τερέζ Ρακέν, μτφ. Τάκης Κοντός (Γκοβόστης, 1943)
:* Τερέζ Ρακέν, μτφ. Δημ. Κωστελένος (Δαμιανός, χ.χ.)
:* Τερέζ Ρακέν, μτφ. Κλαίρη Μιτσοτάκη (Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, 1996)
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
* (γαλλικά)
* (γαλλικά)
== Παραπομπές ==
| |||