Αμυγδαλέα Λάρισας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 1 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.1
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 12:
| ιστοσελίδα =
| πρώην όνομα = Γούνιτσα
|εικόνα=ΑΜΥΓΔΑΛΕΑ.jpg}}
}}
Η '''Αμυγδαλέα''' (μέχρι το 1957,πρώην ''Γούνιτσα''<ref>[http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/10442/170073 ΙΝΕ - Πανδέκτης - Μετονομασίες οικισμών της Ελλάδας]</ref>) είναι ένα χωριό του [[νομός Λάρισας|νομού Λάρισας]] και Τοπική Κοινότητα της [[Δήμος Κοιλάδας (πρόγραμμα Καποδίστριας)|Δημοτικής Ενότητας Κοιλάδας]] του διευρυμένου [[Δήμος Λαρισαίων|Δήμου Λαρισαίων]].
[[Αρχείο:ΑΜΥΓΔΑΛΕΑ.jpg|thumb|left|200px|Η Κάτω Αμυγδαλέα]]
Η '''Αμυγδαλέα''' (μέχρι το 1957, ''Γούνιτσα''<ref>[http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/10442/170073 ΙΝΕ - Πανδέκτης - Μετονομασίες οικισμών της Ελλάδας]</ref>) είναι ένα χωριό του [[νομός Λάρισας|νομού Λάρισας]] και Τοπική Κοινότητα της [[Δήμος Κοιλάδας (πρόγραμμα Καποδίστριας)|Δημοτικής Ενότητας Κοιλάδας]] του διευρυμένου [[Δήμος Λαρισαίων|Δήμου Λαρισαίων]].
 
Αποτελείται από δύο οικισμούς, την Αμυγδαλέα και το Συνοικισμό προσφύγων, με [[Καππαδόκες]] πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν εκεί το [[1924]] με την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ [[Ελλάδα]]ς και [[Τουρκία]]ς.
Γραμμή 20 ⟶ 19 :
Έχει 336 μόνιμους κατοίκους, σύμφωνα με την [[Ελληνική απογραφή 2011|Απογραφή του 2011]], κατά τους χειμερινούς μήνες (από τους οποίους 220 στην κάτω Αμυγδαλέα και 116 στον συνοικισμό), ενώ το καλοκαίρι οι κάτοικοι ανέρχονται σε 350 περίπου. Οι εγγεγραμμένοι κάτοικοι ανέρχονται περίπου στους 500.
 
Οι μόνιμοι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη [[γεωργίαΓεωργία (απασχόλησηδραστηριότητα)|γεωργία]] και την [[κτηνοτροφία]].
 
Βρίσκεται 15 χλμ. ΒΔ από τη [[Λάρισα]] στις όχθες του Πηνειού ποταμού. Σημαντικά αξιοθέατα αποτελούν το πέτρινο γεφύρι από την εποχή της τουρκοκρατίας, η εκκλησία του Αγ. Νικολάου με
αποτελούν το πέτρινο γεφύρι από την εποχή της τουρκοκρατίας, η εκκλησία του Αγ. Νικολάου με
τοιχογραφίες του 19ου αιώνα και ο [[Πηνειός (Θεσσαλικός)|Πηνειός]] με πλούσια χλωρίδα.
 
[[Αρχείο:ΠΗΝΕΙΟΣ ΑΜΥΓΔΑΛΕΑΣ.jpg|thumb|right|200px|Ο Πηνειοςποταμός Πηνειός.]]
 
Γειτονικά χωριά στην Αμυγδαλέα, είναι : προς τα νότια, ΝΔ, η Μάνδρα, το [[Κουτσόχερο Λάρισας|Κουτσόχερο]] και η Ραχούλα, που άλλωστε ανήκουν και στον ίδιο δήμο. Επίσης Ανατολικά - ΝΑ, βρίσκεται η Τερψιθέα, που ανήκει στο δήμο Λάρισας. Στα βόρεια και στην απέναντι όχθη του Πηνειού, βρίσκεται το χωριό Πλατανούλια και βόρεια, ΒΔ, ο οικισμός της Περαχώρας.
 
[[Αρχείο:ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 2.jpg|thumb|right|200px|Ο ναός του αγίου Νικολάου]]
Γραμμή 35 ⟶ 31 :
== Ιστορία ==
 
Μνεία στην Αμυγδαλέα γίνεται σε χειρόγραφο της μονής του [[Μεγάλο Μετέωρο|Μεγάλου Μετεώρου]] που χρονολογείται μεταξύ των ετών 1520-1540 και στο οποίο το χωριό αναφέρεται ως ''Γούνιτζα''<ref>{{Cite journal|url=http://www.thessaliko.gr/pages/043-tomos.pdf|title=Οι θεσσαλικοί οικισμοί και τα ονόματα των αφιερωτών τους στην πρόθεση 401 του Μεγ. Μετεώρου (1520-1540)|last=Σπανός|first=Κώστας|date=2003|journal=Θεσσαλικό Ημερολόγιο|accessdate=|doi=|quote=|page=102|volume=43ος|location=Λάρισα}}</ref>.
Η Αμυγδαλέα από μαρτυρίες προκύπτει πως κατοικήθηκε (στα νεότερα χρόνια) από το τέλος του 19ου αιώνα, όταν συνέρρεαν εδώ εργάτες γης από γειτονικά χωριά, οι οποίοι μετατράπηκαν σε [[κολλήγοι|κολλήγους]] στα μεγάλα [[τσιφλίκι]]α της περιοχής. Οι γνώσεις του γράφοντα για την ιστορία της κάτω Αμυγδαλέας, σταματούν στην εποχή της απελευθέρωσης της [[Θεσσαλία]]ς από τους Τούρκους, το 1881. Πάντως το πέτρινο γεφύρι (τοπικό ιδίωμα : ''τούρκικη γέφυρα''), δείχνει πως πρέπει να είχε κατοικηθεί με τη σημερινή της μορφή νωρίτερα, από την εποχή της [[Οθωμανική περίοδος στην Ελλάδα|Τουρκοκρατίας]]. Δείγμα γραφής της τοπικής κοινωνίας αποτελεί η εκκλησία του Αγ. Νικολάου, με τοιχογραφίες [[Σαμαρίνα|Σαμαριναίου]] αγιογράφου, που τοποθετείται χρονικά στα χρόνια της απελευθέρωσης 1881 και σήμερα αποτελεί πόλο έλξης για τους επισκέπτες.
 
Στα μέσα του 20ου αι. στο χωριό προσήλθαν [[βλάχοι]] κτηνοτρόφοι από την περιοχή των [[Γρεβενά|Γρεβενών]] και της [[Καλαμπάκα]]ς, οι οποίοι και εγκαταστάθηκαν μόνιμα, μετακινούμενοι τα καλοκαίρια με τα κοπάδια τους στα ορεινά τους καταφύγια.