|
Τον Δεκέμβριο του 2013, η σχεδιάστρια κοστουμιών Linda Muir μπήκε στο προσωπικό της ταινίας, η οποία συμβουλεύτηκε 35 βιβλία για να σχεδιάσει τα κοστούμια, συμπεριλαμβανομένων και βιβλία με επιρροές από τον 17ο αιώνα, ώστε να εξοικειωθεί με την περίοδο. Τα κοστούμια κατασκευάστηκαν με [[μαλλί]], λινό ύφασμα και [[κάνναβη]]. H Muir άσκησε επίσης πιέσεις για μεγαλύτερο προϋπολογισμό κοστουμιών. Ο αρχικός προϋπολογισμός κοστουμιών δεν ήταν αρκετός, και η Muir άσκησε πιέσεις για έναν μεγαλύτερο προϋπολογισμό κοστουμιών όπου θα κάλυπτε ρεαλιστικά τις σχετικές δαπάνες.<ref>{{Cite web|url=https://brightlightsfilm.com/dressing-witch-interview-costume-designer-linda-muir/|title=Dressing The Witch: An Interview with Costume Designer Linda Muir|last=Ankenbauer|first=Sam|ημερομηνία=2016-05-28|website=Bright Lights Film Journal|publisher=|language=en-US|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-10-29}}</ref>
== ΘέματαΑνάλυση ==
Σύμφωνα με αναλυτές, η ταινία ξεπερνά το παραδοσιακό είδος [[Ταινία τρόμου|ταινίας τρόμου]] και μπαίνει σε μια πιθανώς νέα κατηγορία, με το παρατσούκλι «αυξανόμενος τρόμος».<ref name="Hart">{{Cite book|title=Monstrous Forms: Moving Image Horror Across Media|first1=Adam Charles|last1=Hart|first2=|last2=|publisher=Oxford University Press|isbn=9780190916268|year=2019|location=}}</ref> Ο τρόμος μεταδίδεται από το αποτέλεσμα της [[Σκηνογραφία|σκηνογραφίας]] και της ατμόσφαιρας.<ref name="Parke">{{Cite book|title=The Forest and the EcoGothic: The Deep Dark Woods in the Popular Imagination|first1=Elizabeth|last1=Parker|first2=|last2=|publisher=Springer Nature|isbn=9783030351540|year=2020|location=}}</ref> Αυτό στιλιστικά πραγματοποιείται από τη χρήση [[Εξπρεσιονισμός|εξπρεσιονιστικού]] φωτισμού, τη χρήση διαφορετικών ειδών κάμερας, τη μη χρήση κλισέ τρόμου ως το κύριο θέμα της ταινίας, και την ηχητική δυσαρμονία του σάουντρακ που συνοδεύει τις σκηνές.<ref name="Hart" /> Η εξαφάνιση του Samuel με τον λογικά αδύνατο τρόπο στην αρχή της ταινίας, εισάγει τον θεατή στην ατμόσφαιρα της ταινίας.<ref name="Hart" />
Η πλοκή του φιλμ περιστρέφεται γύρω από μια ψυχολογική σύγκρουση, χρησιμοποιώντας μια σεξουαλικώς κατεσταλμένη, [[Πατριαρχία|πατριαρχική]] απεικόνιση της Πουριτανικής κοινωνίας, και τη σκοτεινή, δολοφονική απελευθέρωση των μαγισσών.<ref name="Hart" /> Ο κύριος θηλυκός χαρακτήρας, η Thomasin, διακατέχεται από επιθυμίες που διαφέρουν από εκείνες της συμβατικής χριστιανικής οικογένειάς της.<ref name="Othe">{{Cite book|title=Dracula as Absolute Other: The Troubling and Distracting Specter of Stoker's Vampire on Screen|first1=Simon|last1=Bacon|first2=|last2=|publisher=McFarland|isbn=9781476675381|year=2019|location=}}</ref> Λαχτάρα για [[ανεξαρτησία]],<ref name="Hart" /><ref name="Parke" /> [[Ανθρώπινη σεξουαλικότητα|σεξουαλικότητα]],<ref name="Primal">{{Cite book|title=Primal Roots of Horror Cinema: Evolutionary Psychology and Narratives of Fear|first1=Carol L.|last1=Fry|first2=|last2=|publisher=McFarland|isbn=9781476635316|year=2019|location=}}</ref> αποδοχή<ref name="Parke" /><ref name="Primal" /> και δύναμη.<ref name="Primal" /> Ωστόσο, ενώ ο πατέρας της και ο Θεός αποτυγχάνουν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της, ο Σατανάς αντ' αυτού μιλάει προσωπικά σε αυτήν, προσφέροντάς της μια άνετη ζωή.<ref name="Othe" /> Επομένως, με το θάνατο της οικογένειάς της και την απόρριψη της πουριτανικής κοινωνίας, η Thomasin ακολουθεί τον Σατανά και τις μάγισσες, όντας η μόνη εναλλακτική της επιλογή προκειμένου να αποκτήσει τον πολυπόθητο έλεγχο της ζωή της.<ref name="Primal" /> Το γυμνό της σώμα στην τελευταία σκηνή, αντικατοπτρίζει την απαλλαγή της απ' όλους τους δεσμούς της προηγούμενης κοινωνίας της.<ref name="Parke" />
=== Ψυχανάλυση ===
Ο Έγκερς παραδέχτηκε ότι αυτός και ο αδερφός του έχουν έφεση στον [[Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ]], και επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τη δουλειά του. Εργάστηκε με σύμβολα, θέματα και αρχέτυπα που ο ψυχαναλυτής Καρλ Γιουνγκ περιέγραφε ως μέρος του [[Ασυνείδητο#Το συλλογικό ασυνείδητο|συλλογικού ασυνείδητου]].<ref name=":3">{{Cite web|url=https://mashable.com/article/the-lighthouse-robert-eggers-meaning-explained-ending/|title=What the hell did 'The Lighthouse' even mean?|last=Joho|first=Jess|website=Mashable|language=en|accessdate=2020-10-21}}</ref> Εξέφρασε ότι ήλπιζε να βγει μια ταινία που τόσο ο Γιουνγκ όσο και ο [[Σίγκμουντ Φρόυντ|Φρόυντ]] θα «τρώνε οργισμένοι το ποπ κορν τους».<ref name=":2">{{Cite web|url=https://www.huffpost.com/entry/the-lighthouse-homoeroticism-robert-pattinson-willem-dafoe_n_5da9c888e4b0e71d65b801ae|title=‘He Sort Of Wants A Daddy’: Decoding The Homoeroticism In ‘The Lighthouse’|last=Jacobs|first=Matthew|ημερομηνία=2019-10-20|website=HuffPost Canada|publisher=|language=en|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-10-21}}</ref> Από τη [[Αναλυτική ψυχολογία|Γιουνγκιανή]] σκοπιά, ο Wake και ο Howard θα μπορούσαν ακόμη και να αντιπροσωπεύουν διαφορετικές πτυχές της ψυχολογίας του ίδιου ατόμου. Ο Wake είναι σαν τη κτηνώδης πλευρά που ενδίδει σε όλες τις ζωώδεις επιθυμίες, και ο Howard είναι σαν το [[Εγωισμός|εγώ]], η συνείδηση των κοινωνικών κανόνων και ο αγώνας να διατηρηθεί πολιτισμός. Όλα αυτά υποστηρίζονται από το γεγονός ότι μαθαίνουμε πως το πραγματικό όνομα του Howard είναι επίσης Thomas, όπως και του Wake.<ref name=":3" />
Η διαφορά μεταξύ και των δύο επιλογών, ωστόσο, καθίσταται θολή σε μια πρόκληση ίσης θρησκευτικής εξτρεμισμού. [20] [21] Αυτό γίνεται αισθητό για πρώτη φορά στην αρχιτεκτονική του σπιτιού της οικογένειας, το οποίο κατά ειρωνικό τρόπο μοιάζει με το ίδιο το αρχιτυπικό μάγισσα, υπονοώντας τη σταδιακή αποκάλυψη ότι το κακό είναι ήδη εγκατεστημένο σε αυτά. [19] [20] Στην αντίθετη πλευρά, ο πειρασμός του Σατανά για τον Thomasin αποκτά επίσης χαρακτηριστικά ιδεολογικής περιποίησης, την αποξενώνει αργά από την οικογένειά της με έναν τρόπο που συγκρίνεται με την ισλαμική διαδικτυακή περιποίηση των τζιχαντιστών. [21] Στο τέλος, παρά τη νέα της αιτία και το εκστατικό γέλιο της στον σπόρο, η Thomasin δεν διέφυγε την προηγούμενη θρησκευτικότητά της, αλλά απλώς άλλαξε την κατεύθυνση της, στρέφοντας σε δολοφονία με αντάλλαγμα την ελευθερία. [19] [20]
Ο Howard εμφανίζει μια [[Οιδιπόδειο σύμπλεγμα|Οιδιπόδεια]] προσήλωση στο αφεντικό του, δεδομένου του ταυτόχρονου φόβου και θαυμασμού του σε αυτόν. Ο Πάτινσον σχολίασε τη δυναμική πατέρα/γιου στην ταινία, δηλώνοντας ότι «ήμουν αρκετά συνειδητός για το πώς ήθελα να εξελιχθεί η σχέση. Με πολλούς τρόπους, θέλει έναν μπαμπά».<ref name=":2" /> Καθώς η ταινία ξεδιπλώνεται, αναζητά όλο και περισσότερο την επικύρωση του Wake τόσο ως αφεντικό όσο και ως πατέρα.<ref name=":52">{{Cite web|url=https://www.youtube.com/watch?v=Dim9GE891gQ|title=Robert Pattinson & Robert Eggers Break Down a Scene from 'The Lighthouse' {{!}} Fandango All Access|last=Fandango All Access|first=|date=29 Oct 2019|website=Youtube|archive-url=https://web.archive.org/web/20200127193204/https://www.youtube.com/watch?v=Dim9GE891gQ|archive-date=January 27, 2020|url-status=live|access-date=28 March 2020}}</ref> Πέρα από αυτό, ο Howard βρίσκει και ένα αγαλμάτιο γοργόνας, το οποίο υποκινεί οράματα ενός όμορφου ανθρωποειδούς πλάσματος που ξεπλένεται στην ακτή, μιας [[Γοργόνες (μυθολογία)|γοργόνας]]. Επίσης βλέπει τον Wake γυμνό στην κορυφή του φάρου και έχει ενοχλητικά όνειρα. Η ψυχολόγος Sarita Robinson, από το Πανεπιστήμιο του Central Lancashire του Ηνωμένου Βασιλείου, αναφέρει ότι οι ψευδαισθήσεις είναι συχνές όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε απομόνωση. Συμβαίνουν συνήθως εάν υπάρχει και αισθητηριακή στέρηση, όπως όταν είσαι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.<ref>{{Cite web|url=https://www.newscientist.com/article/2231732-the-lighthouse-how-extreme-isolation-transforms-the-body-and-mind/|title=The Lighthouse: How extreme isolation transforms the body and mind|last=Li|first=Gege|ημερομηνία=2020-01-30|website=New Scientist|publisher=|language=en-US|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-10-25}}</ref> [[Αρχείο:|μικρογραφία|280x280εσ|''The Sea Monster'' (περ. 1493-1503) του Άλμπρεχτ Ντύρερ]]
Η Alison Willmore έγραψε πως ''Ο Φάρος'' είναι μια αποτελεσματική ταινία στην προβολή της [[Κλειστοφοβία|κλειστοφοβίας]], τόσο από φυσική όσο και από ψυχολογική άποψη, που θα ήταν αφόρητο να παρακολουθεί αν δεν ήταν τόσο αστεία. Ακόμα και το σχεδόν τετράγωνο κάδρο της ταινίας είναι στενό, το σκοτάδι στις γωνίες του μοιάζει σαν να τρώει τον περιορισμένο χώρο που έχουν στην διάθεσή τους οι χαρακτήρες.<ref>{{Cite web|url=https://www.vulture.com/2020/04/the-lighthouse-movie-review-robert-eggers.html|title=The Lighthouse Is About the Horror of Roommates in Isolation|last=Willmore|first=Alison|ημερομηνία=2020-04-16|website=Vulture|language=en-us|accessdate=2020-10-24}}</ref>
Η συμβολική σύγκρουση μεταξύ πολιτισμού και φύσης υπάρχει επίσης σε όλες τις πτυχές της ταινίας. [19] Η οικογένεια ζει δίπλα σε ένα σκοτεινό δάσος, ένα μέρος που συνδέεται με μαγεία στον πολιτισμό τους, το οποίο υπογραμμίζει τη σύγκρουση μεταξύ της πολιτισμένης, πατριαρχικής θρησκείας τους και του γοτθικού, άγριου φυσικού κόσμου που τους περιβάλλει. [19] Η κατάσταση του γυμνού συνδέεται με την τερατότητα, στην άγρια φύση όπου εμφανίζεται η απαγορευμένη σεξουαλικότητα. [18] [19] [21] Κατά συνέπεια, ο Caleb επιστρέφει γυμνός αφού παρασυρθεί από τη μάγισσα, οι ίδιοι οι μάγισσες εκτελούν τις πράξεις τους ενώ γυμνοί, και ο Thomasin τελικά υιοθετεί αυτόν τον κώδικα όταν τους ενώσει. [19] [20] Στο τέλος της ταινίας, η φύση θριαμβεύει έναντι του αντιπάλου της, με τον Pan-like Black Phillip να κερδίζει τον William που ασκεί τσεκούρι σε μια μεταφορά του ανθρώπου που καταναλώνεται από τους άγριους. [19]
=== Μυθολογία ===
Ο Έγκερς εμπνεύστηκε από ναυτικούς μύθους και κλασική μυθολογία. Στην ταινία, αφού ο Howard επιτέλους έφτασε στη λάμπα του φάρου και έμαθε τι υπάρχει εκεί, πέφτει κάτω από τις σκάλες του φάρου και πεθαίνει, ενώ τα όργανα του μαζεύονται από γλάρους. Η λάμπα θα μπορούσε να είναι ένα μέρος υπερφυσικής σεξουαλικής έκστασης, ή ένα κομμάτι τεχνολογίας που ο Wake υπερασπίζεται με αγριότητα,<ref name=":12" /> ή κάτι πέρα από τον άνθρωπο, κάτι αιώνιο.<ref name=":4">{{Cite web|url=https://www.thrillist.com/entertainment/nation/the-lighthouse-movie-ending-explained-twist-robert-eggers|title=Director Robert Eggers Breaks Down the Mysteries of 'The Lighthouse'|last=Zuckerman|first=Esther|ημερομηνία=2019-10-19|website=Thrillist|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-10-22}}</ref> Ούτως ή άλλως, ανήκει στον Wake και για οποιονδήποτε λόγο, πραγματικό ή φανταστικό, δεν θεωρεί τον Howard αρκετά έτοιμο να αναλάβει την ευθύνη. Και είναι σωστός, όταν ο Howard βλέπει το θεϊκό φως, μένει κεραυνόπληκτος και πέφτει στο θάνατό του. Ο θάνατος του αντικατοπτρίζει ξεκάθαρα την [[ελληνική μυθολογία]], υποφέρει από την ίδια μοίρα του [[Προμηθέας|Προμηθέα]], ο οποίος τιμωρήθηκε επειδή έδωσε στην ανθρωπότητα το δώρο της φωτιά, προσπάθησε να κλέψει κάτι ιερό και υπέστη τις συνέπειες.<ref name=":12">{{Cite web|url=https://www.forbes.com/sites/danidiplacido/2020/04/20/what-is-the-lighthouse-really-about/|title=What Is ‘The Lighthouse’ Really About?|last=Placido|first=Dani Di|ημερομηνία=2020-04-20|website=Forbes|publisher=|language=en|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-10-24}}</ref><ref name=":13">{{Cite web|url=https://collider.com/the-lighthouse-ending-explained/|title='The Lighthouse' Ending Feeds Myth and Symbolism to the Birds|last=Mancuso|first=Vinnie|ημερομηνία=2019-12-20|website=Collider|language=en-US|accessdate=2020-10-24}}</ref>
Ο Wake διαμορφώθηκε με βάση τον μύθο του [[Πρωτέας (μυθολογία)|Πρωτέα]], ενός θεού του ωκεανού που εξυπηρετεί τον [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνα]]. Ένας από τους πρώτους γέρους της θάλασσας στο μύθο, φίλος των θαλάσσιων θηρίων και αρχέγονος κάτοχος γνώσεων που γνώριζε τα πάντα, αλλά μισούσε να μοιραστεί τις γνώσεις του.<ref name=":13" /> Ο Wake όχι μόνο εμφανίζεται με πλοκάμια και θαλάσσια πλάσματα κολλημένα στο σώμα του, αλλά κάνει και την περιέργως ακριβή πρόβλεψη για το πώς θα πεθάνει ο Howard στο τέλος της ταινίας.<ref name=":3" /> Ο Πρωτέας αντιπροσωπεύει επίσης τις απρόβλεπτες μεταβολές στις παλίρροιες και τις θαλάσσιες καταιγίδες, η οποία επιβεβαιώνει την θεωρία ότι ο Wake έφερε την καταιγίδα που τους κράτησε και τους δύο αποκλεισμένους στο νησί.<ref name=":3" /> Η [[χαρακτική]] ''The Sea Monster'' του [[Άλμπρεχτ Ντύρερ]] ενέπνευσε την εμφάνιση του Wake, ο Έγκερς δήλωσε: «η φιγούρα του Πρωτέα βασίζεται κατά κάποιο τρόπο στο 'θαλάσσιο τέρας' του Ντύρερ, το οποίο κρατάει μια ασπίδα με κέλυφος από χελώνα».<ref name=":7">{{Cite web|url=https://www.polygon.com/2019/10/23/20914085/the-lighthouse-robert-eggers-interview-ending-spoilers-mermaid-lamp-robert-pattinson|title=The Lighthouse director took the movie’s creepy mythology very seriously|last=Han|first=Karen|ημερομηνία=2019-10-23|website=Polygon|language=en|accessdate=2020-10-22}}</ref>
Συμβολικοί πίνακες αποτέλεσαν μια άλλη πηγή έμπνευσης επίσης.<ref name=":4" /> Στοιχεία από [[Χ. Φ. Λάβκραφτ]] είναι φανερά παντού σε όλη την ταινία, όπως παραδέχθηκε ο σκηνοθέτης σε αρκετές συνεντεύξεις. Τα πλάσματα με πλοκάμια και οι σειρήνες που βλέπουμε σε όλο το νησί θα μπορούσε να είναι το σπίτι των [[Deep One|Deep Ones]], αρχαίων Lovecraftian θεών της θάλασσας που ζευγαρώνουν με τον άνθρωπο για να δημιουργήσουν ολόκληρα υβριδικά είδη.<ref name=":3" />
[[Αρχείο:|αριστερά|μικρογραφία|280x280εσ|''Prometheus'' (περ. 1597-1637) του Τέοντοορ Ρομπάουτς]]
=== Αλκοολισμός ===
''Ο Φάρος'' ασχολείται ρητά με τον [[Αλκοολισμός|αλκοολισμό]]. Ο Ρόμπερτ Πάτινσον περιέγραψε ότι ο Howard ήταν νηφάλιος στην αρχή της ταινίας.<ref name=":52" /> Παρόλο που ο Howard αρνείται το ποτό που του σερβίρει ο Wake την πρώτη νύχτα, συνειδητοποιεί σύντομα ότι το νερό στο νησί δεν είναι πόσιμο λόγω της μόλυνσης. Γρήγορα γυρίζει στο αλκοόλ για να αντιμετωπίσει το τεράστιο φόρτο εργασίας και την επιθετική του σχέση με τον Wake. Η Manohla Dargis των ''[[The New York Times]]'' σημειώνει ότι «ο ατημέλητος, κορεσμένος με αλκοόλ χρόνος των ανδρών παράγει οικειότητα αλλά και απειλή. Γελάνε, πέφτουν σε μια ταραχώδη μέθη και βρίσκουν σύνδεση που τόσο οι ίδιοι όσο και οι Eggers επιδίωκαν».<ref>{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/2019/10/16/movies/the-lighthouse-review.html|title=‘The Lighthouse’ Review: Dark Nights, Troubled Souls, Hairy Men (Published 2019)|last=Dargis|first=Manohla|work=The New York Times|date=16 Οκτωβρίου 2019|page=|language=en-US|issn=0362-4331|archive-url=|archive-date=|accessdate=2020-10-22|via=}}</ref>
=== Ομοερωτισμός ===
Εάν κάτι μπορεί να ειπωθεί ότι είναι προφανές σχετικά με αυτήν την ταινία, είναι η αναμφισβήτητη και αυξανόμενη ομοερωτική ένταση μεταξύ του Wake και του Howard. Για την ακρίβεια, ο ομοερωτισμός ενσωματώνεται ακόμα και στο σύμβολο του ίδιου του φάρου. Σύμφωνα με τον Πάτινσον, η [[Φαλλός|φαλλική]] απεικόνιση του φάρου είναι εμφανής, «το σενάριο έγραφε ότι ο φάρος έμοιαζε με όρθιο πέος», δήλωσε.<ref name=":2" /><ref name=":10">{{Cite web|url=https://mashable.com/article/the-lighthouse-robert-eggers-meaning-explained-ending/|title=What the hell did 'The Lighthouse' even mean?|last=Joho|first=Jess|ημερομηνία=2019-10-21|website=Mashable|publisher=|language=en|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2020-10-24}}</ref> Ο Έγκερς επεκτάθηκε σε αυτό για να πει ότι τα παράξενα υπονοούμενα ήταν πάντα στο επίκεντρο του φιλμ. Σχολίασε: «λέω ότι οι χαρακτήρες είναι ομοφυλόφιλοι; Όχι. Επίσης δεν λέω και ότι δεν είναι. Ξεχάστε την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Με ενδιέφεραν περισσότερο οι ερωτήσεις παρά οι απαντήσεις<ref name=":2" />.. και περισσότερο οι ερωτήσεις που αυτοί οι ομοερωτικοί σεξουαλικοί τόνοι εκφράζουν από μια ευρύτερη [[Σίγκμουντ Φρόυντ|φροϋδική]] προοπτική».<ref name=":10" /> Η ταινία προοριζόταν να περιλαμβάνει μια πολύ 'νεανική' λήψη ενός φάρου που κινείται σαν πέος σε στύση, και μια αντίστοιχη σκηνή με το πραγματικό πέος του Πάτινσον. Αυτή η σκηνή αφαιρέθηκε κατόπιν αιτήματος από τους χρηματοδότες.<ref name=":6">{{Cite news|url=https://www.thedailybeast.com/the-lighthouse-robert-pattinson-gets-weird-in-the-most-bonkers-movie-sex-scene-of-the-year|title=Inside the Most Bonkers Movie Sex Scene of the Year|last=Stern|first=Marlow|work=The Daily Beast|date=17 Οκτωβρίου 2019|page=|language=en|archive-url=|archive-date=|accessdate=22 Οκτωβρίου 2020|via=}}</ref>
Υπάρχουν επίσης πολλά [[Ετεροκανονικότητα|ετεροκανονικά]] πράγματα, όπως ο Wake που ταπεινώνει τον Howard, αναγκάζοντάς τον να κάνει ακόμη περισσότερα «γυναικεία» οικιακά καθήκοντα, κάτι που τον οδηγεί στο να πει ότι δεν είναι σύζυγος κανενός.<ref name=":10" /> Ο Wake συχνά φιλοφρονεί την εμφάνιση του Winslow, αποκαλώντας τον «όμορφο σαν ζωγραφιά» και περιγράφει τα μάτια του τόσο «φωτεινά όσο μιας κυρίας». Παράλληλα, ο Wake αποκτά αποκλειστικότητα κατά κάποιο τρόπο με τον «φαλλικό» φάρο. Αναφέρεται στον φάρο σε θηλυκό πρόσωπο και την ονομάζει "καλύτερη γυναίκα από οποιαδήποτε ζωντανή γυναίκα".<ref name=":10" /> Σύμφωνα με τον Νταφόε ο ομοερωτισμός στην ταινία είναι κραυγαλέος, αλλά χρησιμοποιείται επίσης για να εξερευνηθεί τι σημαίνει να είσαι άντρας:<blockquote>«[[Τοξική αρρενωπότητα]]!. Πιέζουν τα κουμπιά μεταξύ τους από φόβο και από απειλή για το ποιοι είναι. Και είναι και οι δύο ένοχοι, έχουν την αίσθηση της ενοχής του λάθους. Δεν υπάρχει ηθική κρίση σε αυτήν την ιστορία. Παρακολουθείτε απλά αυτούς τους δύο τύπους να αγωνίζονται να βρουν έναν τρόπο να επιβιώσουν... Είναι μια απλή ιστορία, αλλά έχει υπαρξιακές ρίζες και πράγματα σχετικά με τον ανδρισμό, την κυριαρχία και την υποταγή».<ref name=":2" /><ref name=":10" />
</blockquote>
[[Αρχείο:|μικρογραφία|280x280εσ|''Hypnosis'' (1904) του Sascha Schneider]]
Όταν ρωτήθηκε για τη σκηνή στην οποία ο Howard επικρίνει τη μαγειρική του Wake, ο Νταφόε ανέφερε ότι στην [[Νάπολη]] η [[αργκό]] για το πέος είναι «ψάρι». Η απελπιστική ανάγκη του Wake να υπερασπιστεί τον αστακό του είναι ένας ευφημισμός για το πέος του.<ref name=":2" /> Όταν στο τέλος υποτάσσει τον Wake, ο Howard αναλαμβάνει τον κυρίαρχο ρόλο, αποκαλώντας τον Wake «σκύλο» και σέρνοντας τον μ' ένα λουρί. Σχολιάζοντας αυτήν τη σκηνή, ο Πάτινσον ανέφερε ότι «σίγουρα υπάρχει μια λήψη όπου κυριολεκτικά προσπαθούσαμε να κατεβάσουμε τα παντελόνια μας. Έμοιαζε σχεδόν κυριολεκτικά με ερωτικό παιχνίδι<ref name=":11">{{Cite web|url=https://www.indiewire.com/2019/10/jojo-rabbit-the-lighthouse-gay-subtext-1202182957/|title=Why the Gay Subplots in ‘The Lighthouse’ and ‘Jojo Rabbit’ Don’t Go Far Enough|last=Dry|first=Jude|last2=Dry|first2=Jude|ημερομηνία=2019-10-21|website=IndieWire|language=en|accessdate=2020-10-23}}</ref>.. υπάρχουν [[BDSM]] θέματα και μια sub-dom σχέση που ο Howard κατά βάθος δέχεται».<ref name=":11" /><ref name=":2" />
Για τη Michaela Barton του ''Flipscreened,'' «η ταινία είναι τόσο ξεκάθαρα γκέι που μια ανάλυση του ομοερωτικού περιεχομένου της θα είναι σαν να συζητούμε αν ο ουρανός είναι μπλε».<ref name=":5">{{Cite web|url=https://flipscreened.com/2020/02/18/thats-so-gay-the-lighthouse-2019/|title=But Just How Gay is ‘The Lighthouse'(2019)?|last=Barton|first=Michaela|ημερομηνία=2020-02-18|website=Flip Screen|language=en-GB|accessdate=2020-10-23}}</ref> Η Barton ερμηνεύει την αλλαγή του ονόματος του Howard στο όνομα του προηγούμενου, νεκρού αφεντικού του, ως ένδειξη μιας πιο οικείας σχέσης, «η πράξη του Howard να πάρει το όνομά του αφεντικού του υποδηλώνει μια τρυφερή και στοργική στάση, σχεδόν σαν την παράδοση να παίρνεις το όνομα του συντρόφου σου μετά το γάμο».<ref name=":5" /> Η σεξουαλική φαντασία και ο αυνανισμός είναι επαναλαμβανόμενα θέματα στην ταινία. Ο Winslow αυνανίζεται συχνά στο αγαλμάτιο της γοργόνας σε όλη την ταινία. Στην συνέχεια φαντασιώνεται μια γοργόνα που ξεπλένεται στην ακτή, όταν βλέπει τον διογκωμένο κόλπο της -που μοιάζει με γεννητικά όργανα καρχαρία<ref name=":6" />- τρέχει ουρλιάζοντας. Η Barton ερμηνεύει την αντίδρασή του, δηλώνοντας ότι «η γοργόνα δεν ήταν ποτέ η σειρήνα του Howard. Η αληθινή του σειρήνα αποκαλύπτεται λίγο αργότερα».<ref name=":5" />
Οι μυθολογικές και καλλιτεχνικές επιρροές υπογραμμίζουν ακόμα πιο πολύ τον ομοερωτισμό. Ο Έγκερς αναγνώρισε την οπτική επιρροή των [[Συμβολισμός|συμβολιστών καλλιτεχνών]], Sascha Schneider και Jean Delville. Είπε: «οι μυθικοί πίνακες σε ομοερωτικό στυλ ήταν τέλειοι υποψήφιοι για απεικονίσεις που θα λειτουργούσαν με το σενάριο».<ref>{{Cite web|url=http://www.bafta.org/media-centre/transcripts/screenwriters-lecture-series-2019-robert-eggers|title=Screenwriters' Lecture Series 2019: Robert Eggers|ημερομηνία=2019-12-09|website=www.bafta.org|language=en|accessdate=2020-10-23}}</ref> Η σύνθεση μίας σκηνής στην ταινία προσαρμόστηκε με βάση τον πίνακα του Schneider ονόματι Hypnosis.<ref name=":7" /><ref>{{Cite web|url=https://www.polygon.com/2019/10/23/20914085/the-lighthouse-robert-eggers-interview-ending-spoilers-mermaid-lamp-robert-pattinson|title=The Lighthouse director took the movie’s creepy mythology very seriously|last=Han|first=Karen|ημερομηνία=2019-10-23|website=Polygon|language=en|accessdate=2020-10-23}}</ref>
== Κυκλοφορία ==
|
