Κάρολος Ζοννάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
{{χωρίς παραπομπές|24|07|2017}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Κάρολος Ζοννάρ''' (1857-1927) ήταν [[Γάλλος]] [[πολιτικός]], γόνος αστικής οικογένειας, που τ΄ όνομά του συνδέθηκε κυρίαρχα σε μια τραγική περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας, που υποκίνησε και δυναμίτισε ο ίδιος, με τους διπλωμάτες της γαλλικής πρεσβείας στην [[Αθήνα]].{{πηγή}} Το δε πλήρες όνομά του εξελληνισμένα ήταν Κάρολος Σελέστιος Ζοννάρ Αύγουστος ή Αυγουστής (Charles Selestan Jonnart Auguste).
== Βιογραφία ==
Ο Κ. Ζοννάρ γεννήθηκε στη περιοχή του Καλαί το 1857 όπου ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στο Παρίσι αρχικά εισήλθε στις δημόσιες υπηρεσίες αποικιών με θέση που ανέλαβε στην Αλγερία. Την περίοδο 1892 - 1894 χρημάτισε υπουργός δημοσίων έργων. Το 1900 ανέλαβε διοικητής (κυβερνήτης) της Αλγερίας, που τελούσε τότε προτεκτοράτο της Γαλλίας. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1911. Στη συνέχεια υπό την κυβέρνηση του Μπριάν, το 1913, ανέλαβε υπουργός των Εξωτερικών της Γαλλίας διαδεχθείς τον Ρεϋμόνδο Πουανκαρέ.<br />
Με το ξέσπασμα του [[Α' Π.Π.|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]] και κατά τη διάρκεια αυτού, ήταν μέλος της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της γαλλικής γερουσίας. Από την θέση και την ιδιότητά του αυτή, μετά την πανωλεθρία που υπέστησαν οι δυνάμεις της ΄[[Αντάντ]], το [[1915]], στη περιβόητη [[μάχη της Καλλίπολης]], - που από στρατηγικής άποψης κρίθηκε απείρως ανόητη, με εγκλωβισμό στρατευμάτων πάνω στην ομώνυμη χερσόνησο της Α. Θράκης και μέσα στο βεληνεκές του οθωμανικού πυροβολικού, στην οποία υπόψη μάχη την τελευταία στιγμή αποτράπηκε η συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων, λόγω απειλής του Τσάρου -, ο Ζοννάρ προβάλλοντας αήθη ψεύδη σε βάρος της Ελλάδας υπέδειξε την αναγκαιότητα της εκκαθάρισης των σχέσεων της Αντάντ με την Ελλάδα επικαλούμενος αφενός την ουδετερότητά της, αλλά και τον εσωτερικό διχασμό σε βενιζελικούς και αντιβενιζελικούς που ο ίδιος και οι Γάλλοι διπλωμάτες της Αθήνας είχαν στο μεταξύ υποκινήσει.<br />
Η άποψη αυτή του Ζοννάρ υιοθετήθηκε τελικά και από τον Άγγλο πρωθυπουργό Λόυντ Τζωρτζ, στη συνάντηση που είχε στο Λονδίνο με τον Γάλλο ομόλογό του Ριμπώ, στις 16 (π.ημερολ) / [[28 Μαΐου]] (νέο ημερολ), του [[1917]], σαφώς αγνοώντας το γαλλικό παρασκήνιο, όπου και αποφασίστηκε διμερώς, χωρίς την παρουσία Ρώσου επιτετραμμένου, η ενεργός επέμβαση - εισβολή - των στρατευμάτων της Αντάντ (στην Ελλάδα), όχι πλέον για την διευκρίνηση των ελληνικών προθέσεων, αλλά της απομάκρυνσης του Βασιλέως Κωνσταντίνου. Κατόπιν αυτού ο Κ. Ζοννάρ ορίσθηκε ύπατος Αρμοστής της Ελλάδας με ελευθερία δράσης.▼
▲Η άποψη αυτή του Ζοννάρ υιοθετήθηκε τελικά και από τον Άγγλο πρωθυπουργό Λόυντ Τζωρτζ, στη συνάντηση που είχε στο Λονδίνο με τον Γάλλο ομόλογό του Ριμπώ, στις 16 (π.ημερολ) / [[28 Μαΐου]] (νέο ημερολ), του [[1917]], σαφώς αγνοώντας το γαλλικό παρασκήνιο, όπου και αποφασίστηκε διμερώς, χωρίς την παρουσία Ρώσου επιτετραμμένου, η ενεργός επέμβαση - εισβολή - των στρατευμάτων της Αντάντ (στην Ελλάδα), όχι πλέον για την διευκρίνηση των ελληνικών προθέσεων, αλλά της απομάκρυνσης του Βασιλέως Κωνσταντίνου. Κατόπιν αυτού ο Κ. Ζοννάρ ορίσθηκε ύπατος Αρμοστής της Ελλάδας με ελευθερία δράσης και εκπρόσωπος των "Προστάτιδων Δυνάμεων", επικαλούμενος τις συνθήκες ίδρυσης του ελληνικού κράτους (επιχείρημα που χρησιμοποιούσε και ο Βενιζέλος κατά την περίοδο του διχασμού).
Στις 27 Μαΐου (π.ημ.) / [[9 Ιουνίου]] (νέο ημ.) ο Κ. Ζοννάρ εμφανίσθηκε στον Πειραιά επικεφαλής συμμαχικού στόλου όπου και επέδωσε στη τότε ελληνική κυβέρνηση Ζαϊμη [[τελεσίγραφο]] με το οποίο ζητούνταν εγγυήσεις για την ασφάλεια του συμμαχικού στρατού στη Μακεδονία και πρωτίστως την αντικατάσταση του Βασιλέως Κωνστατίνου Α΄ εντός 24 ωρών. Στις δραματικές ημέρες - ώρες που ακολούθησαν, με υφιστάμενο τον αποκλεισμό του Πειραιά, την αποβίβαση αποικιακών σενεγαλέζικων στρατευμάτων, την κατάσχεση του ελληνικού στόλου και του βομβαρδισμού της Αθήνας, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος υποχρεώθηκε σε παραίτηση υπέρ του δευτερότοκου γιου του Αλεξάνδρου ο οποίος και ανήλθε στο θρόνο.<br />▼
Παράλληλα ο Αρμοστής πλέον της Ελλάδας Κ. Ζοννάρ, εκδίδοντας και σχετικό διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, μετεκάλεσε από την [[Θεσσαλονίκη]] τον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ε. Βενιζέλο]] (που ηγούνταν της εκεί επαναστατικής Κυβέρνηση της Αμύνης), στην Αθήνα δια του γαλλικού πολεμικού "Προβάνς" στον οποίο και του ανέθεσε την πρωθυπουργία.<br /> ▼
▲Στις 27 Μαΐου (π.ημ.) / [[9 Ιουνίου]] (νέο ημ.) ο Κ. Ζοννάρ εμφανίσθηκε στον Πειραιά επικεφαλής συμμαχικού στόλου όπου και επέδωσε στη τότε ελληνική κυβέρνηση Ζαϊμη [[τελεσίγραφο]] με το οποίο ζητούνταν εγγυήσεις για την ασφάλεια του συμμαχικού στρατού στη Μακεδονία και πρωτίστως την αντικατάσταση του Βασιλέως Κωνστατίνου Α΄ εντός 24 ωρών. Στις δραματικές ημέρες - ώρες που ακολούθησαν, με υφιστάμενο τον αποκλεισμό του Πειραιά, την αποβίβαση αποικιακών σενεγαλέζικων στρατευμάτων, την κατάσχεση του ελληνικού στόλου και
Ο Ε. Βενιζέλος εκτελώντας την εντολή σχημάτισε αμέσως κυβέρνηση, κηρύσσοντας τον πόλεμο κατά της Γερμανίας και των συμμάχων της. Στην ουσία η [[κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1917]] υπήρξε [[κατοχική κυβέρνηση|κυβέρνηση μαριονέτα]], ιδίως της Γαλλίας, σ΄ όλη την περίοδο του λεγόμενου τότε Μεγάλου Πολέμου, ο δε ελληνικός στρατός τέθηκε υπό γαλλική διοίκηση, ενώ ο ελληνικός στόλος παρέμεινε υπό γαλλική κατοχή παροπλισμένος, εκτός των θωρηκτών ΑΒΕΡΩΦ και ΚΙΛΚΙΣ που συνέχισαν να φέρουν την ελληνική σημαία, υπό ελληνικά πληρώματα, αφαιρουμένων όμως των κλείστρων των πυροβόλων τους.▼
▲Παράλληλα ο Αρμοστής πλέον της Ελλάδας Κ. Ζοννάρ, εκδίδοντας και σχετικό διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, μετεκάλεσε από την [[Θεσσαλονίκη]] τον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ε. Βενιζέλο]] (που ηγούνταν της εκεί επαναστατικής
▲Ο Ε. Βενιζέλος εκτελώντας την εντολή σχημάτισε αμέσως κυβέρνηση, κηρύσσοντας τον πόλεμο κατά της Γερμανίας και των συμμάχων της. Στην ουσία η [[κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1917]] υπήρξε [[κατοχική κυβέρνηση|κυβέρνηση μαριονέτα]], ιδίως της Γαλλίας,
Μετά τη λήξη του Α' Π.Π. ο Κ. Ζοννάρ διορίστηκε πρόεδρος της επιτροπής των επανορθώσεων και στη συνέχεια πρώτος πρέσβης της Γαλλίας στο Βατικανό, την περίοδο 1921-1923, μετά την αποκατάσταση των μεταξύ διπλωματικών σχέσεων που είχαν διακοπεί από το 1909. Το δε 1923 υπό θυελλώδη ψηφοφορία εκλέχθηκε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.<br />
| |||