Ιμμάνουελ Καντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 40:
Οι δύο αλληλένδετοι θεμέλιοι λίθοι αυτού που ο Καντ αποκαλούσε ως την «[[κριτική φιλοσοφία]] του» - την αντίστοιχη «[[Κοπερνίκεια επανάσταση (μεταφορά)|Κοπερνίκεια επανάσταση]]», που ισχυριζόταν ότι συνέθεσε για τη φιλοσοφία - ήταν η [[Επιστημολογία]] (ή αλλιώς [[Θεωρία της γνώσης]]) του [[Υπερβατικός ιδεαλισμός|Υπερβατολογικού Ιδεαλισμού]] και η [[ηθική φιλοσοφία]] περί της αυτόνομης αιτιότητας της ελευθερίας του πρακτικού Λόγου. Αυτές τοποθετούσαν το ενεργό, έλλογο ανθρώπινο υποκείμενο στο κέντρο της αντικειμενικής γνώσης και ηθικής (την ανθρώπινη συμπεριφορά σε συνθήκες κοινωνικής συμβίωσης).
Ο Καντ επηρεάστηκε από τον [[σκεπτικισμός|σκεπτικισμό]] και τον [[αγνωστικισμός|αγνωστικισμό]] του εμπειριστή [[Ντέιβιντ Χιουμ|Χιουμ]] και έστρεψε την προσοχή του για την επίτευξη του στόχου της αντικειμενικότητας της γνώσης των πραγμάτων της εμπειρίας στην ανάλυση της υποκειμενικότητας με την έννοια των αναγκαίων και καθολικών, δηλαδή, μη εμπειρικών αρχών που καθιστούν δυνατή αυτήν την αντικειμενικότητα. Θεωρεί ότι κάθε γνώση των αντικειμένων εξαρτάται από την εμπειρία, επειδή στηρίζεται στις αισθήσεις μας. Τα πράγματα καθ' αυτά μας είναι άγνωστα
=== Καντιανή Ηθική ===
Ο Κάντ εξηγεί με ευκρίνεια τα βασικά στοιχεία του ηθικού του συστήματος στο έργο του ''[[Τα θεμέλια της μεταφυσικής των ηθών|Θεμέλια της μεταφυσικής των Ηθών]]'' (1785). Εδώ, παρουσιάζει κριτικά τις συνθετικές ''a priori'' αρχές του Πρακτικού Λόγου, για να τις συνταιριάξει αργότερα με την κριτική παρουσίαση των συνθετικών ''a priori'' αρχών του Θεωρητικού Λόγου.
Η αφετηρία της σκέψης του Καντ είναι ότι το μόνο αυτοτελές καλό είναι η καλή βούληση. Ο χαρακτήρας, το ταλέντο, ο αυτοέλεγχος και η τύχη δεν είναι απαραίτητα καλά.
''"Ακόμη και αν, [από] κάποια ιδιαίτερη δυσμένεια της μοίρας, ή από τη φειδωλή, σαν μητριάς, προίκα της φύσης, αυτή η βούληση δεν έχει καμιά απολύτως δύναμη να εκπληρώσει τις προθέσεις της. Αν, παρά τη μέγιστη προσπάθειά της, εξακολουθεί να μην επιτυγχάνει τίποτα, και μένει μόνον η καλή βούληση... ακόμη και τότε θα έλαμπε παρ' όλα αυτά σαν κόσμημα, για το δικό της
Τα ανθρώπινα όντα δε μετέχουν του νόμου της ελευθερίας της
Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει τη βούληση καλή
Η διδασκαλία του Καντ φαίνεται ναι είναι κατ' αρχήν εκ διαμέτρου αντίθετη με εκείνη του Αριστοτέλη. Ο [[Αριστοτέλης]] πίστευε πως ο πραγματικά ενάρετος άνθρωπος είναι εκείνος που απολαμβάνει να εκτελεί ενάρετες πράξεις. Ο Καντ από την άλλη θεωρεί ως πραγματική απόδειξη για την αρετή την οδυνηρή πάλη του καλώς ''πράττειν'', επειδή θεωρεί ότι η ανθρώπινη φύση δε συμμορφώνεται χωρίς εμπόδια στις καθολικές, πανανθρώπινες απαιτήσεις του που θέλουν π.χ. να μην κάνουμε εξαιρέσεις για λόγους προσωπικής ευχαρίστησης. Μόνον όταν είμαστε
Τι σημαίνει όμως να πράττω από καθήκον; Το να πράττω από καθήκον σημαίνει να πράττω με σεβασμό στον ηθικό νόμο. Ο τρόπος για να ελέγξω το αν πράττω με σεβασμό στον ηθικό νόμο είναι να αναζητήσω τον κανόνα ή την αρχή με την οποία ενεργώ. Εάν πράττω από σεβασμό στο νόμο, τότε πράττω μόνον έτσι
=== '''
Υπάρχουν δύο είδη προσταγής: η υποθετική και η κατηγορική. Η υποθετική λέει: ''Εάν θέλεις να επιτύχεις ένα συγκεκριμένο σκοπό, πράττε με συγκεκριμένο τρόπο''. Η κατηγορική λέει: ''Ανεξάρτητα από το σκοπό που θες να επιτύχεις, πράττε με ένα συγκεκριμένο τρόπο''. Υπάρχουν πολλές υποθετικές προσταγές, καθώς υπάρχουν αντίστοιχα και πολλοί σκοποί που θέλει κανείς να επιτύχει. Υπάρχει όμως μία κατηγορική προσταγή: ''η προσταγή της ηθικής''. Η κατηγορική προσταγή είναι η ανάγκη να συμμορφώνεται κανείς με την καθαρή καθολικότητα του νόμου. ''«Άρα, υπάρχει μία μόνο κατηγορική προσταγή, και είναι η εξής: Πράττε μόνο βάσει εκείνης της αρχής, διά της οποίας μπορείς ταυτόχρονα να θέλεις να καταστεί αυτή καθολικός νόμος.»''<ref>{{Cite book|title = Ιστορία της Δυτικής Φιλοσοφίας|last = Kenny|first = Anthony|publisher = Νεφέλη|year = 2005|isbn = 960-211-748-6|location = Αθήνα|pages = 262-265}}</ref>▼
▲Υπάρχουν δύο είδη προσταγής: η υποθετική και η κατηγορική. Η υποθετική λέει: Εάν θέλεις να επιτύχεις ένα συγκεκριμένο σκοπό, πράττε με συγκεκριμένο τρόπο. Η κατηγορική λέει: Ανεξάρτητα από το σκοπό που θες να επιτύχεις, πράττε με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Υπάρχουν πολλές υποθετικές προσταγές, καθώς υπάρχουν αντίστοιχα και πολλοί σκοποί που θέλει κανείς να επιτύχει. Υπάρχει όμως μία κατηγορική προσταγή: η προσταγή της ηθικής. Η κατηγορική προσταγή είναι η ανάγκη να συμμορφώνεται κανείς με την καθαρή καθολικότητα του νόμου. «Άρα, υπάρχει μία μόνο κατηγορική προσταγή, και είναι η εξής: Πράττε μόνο βάσει εκείνης της αρχής, διά της οποίας μπορείς ταυτόχρονα να θέλεις να καταστεί αυτή καθολικός νόμος.»<ref>{{Cite book|title = Ιστορία της Δυτικής Φιλοσοφίας|last = Kenny|first = Anthony|publisher = Νεφέλη|year = 2005|isbn = 960-211-748-6|location = Αθήνα|pages = 262-265}}</ref>
Οι ανωτέρω καντιανές ιδέες διαμόρφωσαν κατά πολύ όλη την επιχειρηματολογία και ανάλυση της μεταγενέστερης φιλοσοφίας. Οι ιδιαιτερότητες του Καντ και της φιλοσοφίας του, πυροδότησαν άμεση και διαρκή διαμάχη, έθεταν δε υπό κριτική αμφισβήτηση θεσμούς και παραδόσεις. Παρόλα αυτά, η άποψή του ότι η γνώση υπόκειται σε περιορισμούς που δεν μπορεί να ξεπεράσει, ότι η ηθική έχει τις ρίζες της στην ελευθερία του ανθρώπου και στην αυτονομία του πρακτικού του Λόγου που δε λαμβάνει το νόμο του από τη θρησκεία ή τον Θεό, αλλά το νομοθετεί ο ίδιος σύμφωνα με έλλογες αρχές, και ότι η φιλοσοφία εμπεριέχει αυτο-κριτικές διαδικασίες, αναδιαμόρφωσαν οριστικώς τη φιλοσοφία.
== Έργα του Καντ σε νεοελληνική απόδοση ==
* ''Τέσσερα δοκίμια κριτικής φιλοσοφίας'' , μτφρ. Γιάννης Πίσσης, εκδ. Νήσος, 2012
* ''Δοκίμια'' . Εισαγωγή-Μετάφρ.-Σχόλια Ε.Π. Παπανούτσος. «Δωδώνη», Αθ. 1971.
* ''Προλεγόμενα σὲ κάθε μελλοντικὴ μεταφυσικὴ ποὺ μπορεῖ νὰ παρουσιαστεῖ σὰν γνώση'' . -Μετ. Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. «Ἀναγνωστίδης», Ἀθ. 1978.
* ''Κριτική του καθαρού λόγου'' . Τόμοι Α΄-Β΄, Μετάφραση Αναστάσιος Γιανναράς. «Παπαζήσης», Αθ. 1977+1979.
* ''Προλεγόμενα σε κάθε μελλοντική Μεταφυσική'' . Εισαγωγή-Μετάφρ.-Σχόλια Γιάννης Τζαβάρας. «Δωδώνη», Αθ.-Γιάννινα 1982.
* ''Κριτική του καθαρού λόγου. Η υπερβατική διαλεκτική'' . Τόμοι Α΄-Δ΄. Πρόλογος-Μετάφρ. Μιχαήλ Δημητρακόπουλος, Αθ. 1983.
* ''[[Τα θεμέλια της μεταφυσικής των ηθών|Τα θεμέλια της Μεταφυσικής των ηθών]]'' . Εισαγωγή-Μετάφρ.-Σχόλια Γιάννης Τζαβάρας. «Δωδώνη», Αθ. 1984.
* ''Kant, Im. κ.ά.: Τι είναι Διαφωτισμός; Συλλογή κειμένων'' . Μετάφρ. Ν. Μ. Σκουτερόπουλος. "Κριτική", Αθ. 1989 [επανέκδοση: Κριτική, 2014] ISBN 9789602189238
* ''Η θρησκεία'' . Μετάφρ. Στάθης Φερεντίνος, «Γκοβόστης», Αθ. χ.χ. ζ) Η πρώτη Εισαγωγή στην «Κριτική της κριτικής δύναμης». Μετάφρ. Παρασκευή Μεϊντάνη, Επίμετρο Κοσμάς Ψυχοπαίδης. «Πόλις», Αθ. 1996. η) ''Για την αιώνια ειρήνη'' . Μετάφρ.-Επίμετρο Άννα Πόταγα, Πρόλογος-Επιμ. Λευτέρης Αναγνώστου. «Αλεξάνδρεια», Αθ. 1992.
* ''Παρατηρήσεις πάνω στο αίσθημα του ωραίου και του υπέροχου'' . Μετάφρ. Χάρης Τασάκος. "Printa", Αθ. 1999.
* ''Η έννοια του αρνητικού μεγέθους στη φιλοσοφία'' . Εισαγωγή-Μετάφρ.-Σχόλια Χάρης Τασάκος. “Printa”, Αθ. 2001.
* ''Κριτική της κριτικής δύναμης'' . Εισαγωγή-Μετάφρ.-Σχόλια Κώστας Ανδρουλιδάκης. «ΙΣμίλη», Αθήνα, 3η έκδ. 2013.
* ''Κριτική του πρακτικού λόγου'' . Εισαγωγή-Μετάφρ.-Παρατηρήσεις Μιχαήλ Δημητρακόπουλος, Αθ. 2004.
* ''Κριτική του πρακτικού λόγου'' . Μετάφρ.-Σημειώσεις-Επιλεγόμενα Κώστας Ανδρουλιδάκης. «Εστία», Αθήνα, 5η έκδ. 2012.
* ''Κριτική της κριτικής ικανότητας'' . Μετάφρ. Χάρης Τασάκος. "Ροές", Αθ. 2005 (1η έκδοση, “Printa”, Αθ. 2000).
* ''Η διένεξη των Σχολών'' . Εισαγωγή-Μετάφρ. Θανάσης Γκιούρας. "Σαββάλας", Αθ. 2004.
* ''Περί Παιδαγωγικής'' . Προλεγόμενα-Μετάφρ.-Σημειώσεις Παρασκευή Σιδερά-Λύτρα. "Κυριακίδη", Θεσσαλονίκη 2004.
* ''Η θρησκεία εντός των ορίων του Λόγου και μόνο'' . Μετάφρ.-Σημειώσεις-Επιλεγόμενα Κώστας Ανδρουλιδάκης. "Πόλις", Αθήνα, 2η έκδ. 2008.
* ''Μεταφυσική των ηθών'' . Μετάφρ.-Σημειώσεις-Επιλεγόμενα Κώστας Ανδρουλιδάκης, "Σμίλη", Αθήνα 2013.
* ''Επιλογή από το έργο του'' . Εισαγωγή-Επιλογή-Μετάφρ. Κώστας Ανδρουλιδάκης. "Στιγμή", Αθήνα 2008.
* ''Ανθρωπολογία από πραγματολογική άποψη'' . Εισαγωγή-Μετάφρ.-Σχόλια Χάρης Τασάκος. “Printa”, Αθ. 2011.
== Παραπομπές ==
|