Θεσσαλονίκη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 137:
Η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους [[Φράγκοι|Φράγκους]] το [[1204]] και η κατάλυση της αυτοκρατορίας οδήγησε τους Θεσσαλονικείς σε διαπραγματεύσεις με τον Φράγκο ηγεμόνα [[Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός|Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό]], αποτέλεσμα των οποίων υπήρξε η παράδοση της πόλης με τον όρο της διατήρησης των παλαιών τοπικών προνομίων<ref>Cyril A. Mango, ''The Oxford History of Byzantium'', κεφ. 10 ''Fragmentation (1204–1453)'' υπό Stephen W. Reinert, σελ. 250, Oxford University Press (2002)</ref>. Ο Βονιφάτιος ίδρυσε το [[Βασίλειο της Θεσσαλονίκης]], το οποίο υπήρξε βραχύβιο, καθώς η πόλη έμεινε στην κατοχή των Λατίνων 20 χρόνια.
Το [[1224]] ο [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσπότης της Ηπείρου]], [[Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας]], κατέλαβε τη Θεσσαλονίκη και χρίστηκε ''Βασιλεύς και αυτοκράτωρ Ρωμαίων'' από τον [[Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας|αρχιεπίσκοπο Αχριδών]] Δημήτριο Χωματιανό<ref>George Finlay, ''The history of Greece from its conquest by the Crusaders to its conquest by the Turks'', σελ. 137-138, Εδιμβούργο (1851)</ref>. Η Θεσσαλονίκη ανακηρύχθηκε συμβασιλεύουσα (βασιλεύουσα παρέμενε η Κωνσταντινούπολη, παρότι βρισκόταν ακόμη στην κατοχή των Λατίνων) και
Η παρακμή του κράτους του Θεόδωρου Δούκα ξεκίνησε από την ήττα του το [[1230]] στη [[μάχη της Κλοκοτνίτσας]] από τον [[Ιβάν Ασέν Β΄]]. Το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών του καταλήφθηκε από τους [[Βούλγαροι|Βουλγάρους]] ενώ στη Θεσσαλονίκη συνέχισαν να βασιλεύουν οι διάδοχοι του Θεοδώρου έως το [[1246]], οπότε την κατέλαβε ο αυτοκράτορας της Νικαίας [[Ιωάννης Γ´ Δούκας Βατάτζης]]. Το [[1261]], ο [[Μιχαήλ Η´ Παλαιολόγος]] κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη, η οποία έγινε και πάλι πρωτεύουσα των Βυζαντινών. Με την πάροδο των χρόνων, η θέση της Θεσσαλονίκης αναβαθμίστηκε. Το 14ο αιώνα αναδείχθηκε σε πραγματική συμβασιλεύουσα, καθώς η Βυζαντινή Αυτοκρατορία εδραζόταν πλέον στη Βαλκανική και όχι στη Μικρά Ασία. Συνήθως η πόλη διοικούνταν από τον γιο του αυτοκράτορα ή κάποιο άλλο μέλος της αυτοκρατορικής δυναστείας.
| |||