Νικόδημος ο Αγιορείτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διάσωση 6 πηγών και υποβολή 0 για αρχειοθέτηση.) #IABot (v2.0.1
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
 
Γεννήθηκε στη [[Νάξος|Νάξο]] το [[1749]]<ref name="ReferenceA">Π. Β. Πάσχου, Εν ασκήσει και μαρτυρίω, εκδόσεις Αρμός, χ.χ., σελ 14.</ref>. Ο πατέρας του λεγόταν Αντώνιος και η μητέρα του Αναστασία. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν ''Νικόλαος''<ref name="ReferenceB">Μάριος Μπενίσης,Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης στην θεολογική έρευνα του 20ου αιώνα, Διπλωματική Εργασία υποβληθείσα στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ, Θεσσαλονίκη 2010, σελ.14</ref> Η νεώτερη έρευνα έχει απασχοληθεί με το επώνυμό του: εντοπίζεται το ''Χαγκαρίτης'' θεωρούμενο πιο πολύ ως κοσμικό προσωνύμιο παρά προερχόμενο από κάποιο μοναστήρι στο οποίο είχε ασκητέψει.<ref>Κ.Γ.Πιτσάκης,«Άγνωστο ή ανύπαρκτο επώνυμο του Νικόδημου του Αγιορείτη», Ο Ερανιστής,τομ.22 (1999),σελ.270,υποσ.1</ref>Το πραγματικό οικογενειακό του επώνυμο ήταν ''Καλιβούρτζης''<ref>Κ.Γ.Πιτσάκης,«Άγνωστο ή ανύπαρκτο επώνυμο του Νικόδημου του Αγιορείτη», Ο Ερανιστής,τομ.22 (1999),σελ.270</ref>Για τον Πιτσάκη το ''Χαγκαρίτης'' προέρχεται από βιαστικά γραμμένη και δυσανάγνωστη γραφή εκ μέρους του εκκλησιαστικού ιστορικού [[Βασίλειος Στεφανίδης|Βασίλειου Στεφανίδη]] που το ξενόγλωσσο ''Hagarites'' το επανεμετέγραψε σε ''Χαγκαρίτης''.<ref>Κ.Γ.Πιτσάκης,«Άγνωστο ή ανύπαρκτο επώνυμο του Νικόδημου του Αγιορείτη», Ο Ερανιστής,τομ.22 (1999),σελ.271-272</ref> Από μικρός γαλουχήθηκε με χριστιανική ανατροφή από τους γονείς του. Ακολούθησε σπουδές και αποφοίτησε αρχικά από τη σχολή του Αγίου Γεωργίου στη Νάξο όπου είχε διδάσκαλο τον αδελφό του [[Κοσμάς Αιτωλός|Κοσμά του Αιτωλού]] [[Αρχιμανδρίτης|αρχιμανδρίτη]] Χρύσανθο. Εν συνεχεία ανεχώρησε για ανώτερες σπουδές στη [[Σμύρνη]]. Εκεί σπούδασε στην [[Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης|Ευαγγελική σχολή της Σμύρνης]], για πέντε έτη. Διέπρεψε μάλιστα τόσο στη σχολή αυτή ώστε ο Ιερόθεος Σμύρνης τον ήθελε για μελλοντικό διευθυντή της σχολής του. Η μόρφωσή που έλαβε στη [[Σμύρνη]] εκτός από τη θεολογική επιστήμη περιελάμβανε και άλλες γνώσεις όπως [[Φιλοσοφία|φιλοσοφικές]], [[Οικονομία|οικονομικές]], [[Ιατρική|ιατρικές]], [[Αστρονομία|αστρονομικές]] και [[Στρατός|στρατιωτικές]]. Στα ιδιαίτερα χαρίσματά του ήταν ο εξαιρετικός χειρισμός της γλώσσας, η γνώση [[Γαλλικά|γαλλικών]], [[Ιταλικά|ιταλικών]] και [[Λατινικά|λατινικών]] καθώς και η ισχυρή μνήμη<ref>Μάριος Μπενίσης,Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης στην θεολογική έρευνα του 20ου αιώνα, Διπλωματική Εργασία υποβληθείσα στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ, Θεσσαλονίκη 2010, σελ.15</ref>.
Η νέωτερηνεότερη έρευνα είναι επιφυλακτική σχετικά με τηντη γλωσσομάθεια του Νικόδημου Αγιορείτη, η οποία γινόταν προσπάθεια να θεμελιωθεί στην γλώσσα των εκδόσεων από τις οποίες μετέφρασε διάφορα έργα ο Νικόδημος ή σε ορισμένες παραπομπές του σε βιβλιογραφία.<ref>Εμμ. Ν. Φραγκίσκος, «Το ζήτημα της γλωσσομάθειας του Νικόδημου Αγιορείτη»,Ο Ερανιστής,τομ.23 (2001),σελ.173</ref>
Έτσι έχει αποκλειστεί να γνώριζε σλαβονικά, αφού καιοκαι ο ίδιος παραδεχόταν πως έκανε χρήση μεταφρασμένων στα ελληνικά σλαβικών πηγών.<ref>Εμμ. Ν. Φραγκίσκος, «Το ζήτημα της γλωσσομάθειας του Νικόδημου Αγιορείτη»,Ο Ερανιστής,τομ.23 (2001),σελ.174,υποσ.4</ref>
Η λατινομάθειά του είχε αποκτηθεί απ' όταν βρισκόταν στον κύκλο του Χρύσανθου Αιτωλού.<ref>Εμμ. Ν. Φραγκίσκος, «Το ζήτημα της γλωσσομάθειας του Νικόδημου Αγιορείτη»,Ο Ερανιστής,τομ.23 (2001),σελ.181</ref> Για τον Εμμανουήλ Φραγκίσκο οι όποιες αναφορές σε ονόματα συγγραφέων, τις ιδέες τους ή τίτλους έργων τους, μάλλον προέρχονται από δεύτερο χέρι και σε μεταφράσεις και απηχήσεις τους σε έντυπες ή χειρόγραφες ελληνικές πηγές.<ref>Εμμ. Ν. Φραγκίσκος, «Το ζήτημα της γλωσσομάθειας του Νικόδημου Αγιορείτη»,Ο Ερανιστής,τομ.23 (2001),σελ.184 Έμμ. Ν.Φραγκίσκος,«“Αόρατος πόλεμος” (1796), “Γυμνάσματα πνευματικά” (1800). Η πατρότητα των «μεταφράσεων» του Νικόδημου Αγιορείτη», Ό'Ερανιστής,τομ.19 (1993),σελ.133</ref>
 
=== Στροφή στο μοναχισμό ===
 
Το [[1770]], αφού αποφοίτησε από τηντη Σχολή, επέστρεψε στηνστη [[Νάξος|Νάξο]] και για μια πενταετία (1770-1774) περίπου εργάστηκε ως Γραμματέας της Μητροπόλεως Παροναξίας<ref name="ReferenceC">Μάριος Μπενίσης,Ο Νικόδημος ο Αγιορείτης στην θεολογική έρευνα του 20ου αιώνα, Διπλωματική Εργασία υποβληθείσα στο τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ, Θεσσαλονίκη 2010, σελ.16</ref> υπό την εποπτεία και την καθοδήγηση του [[Μητροπολίτης|Μητροπολίτου]] Παροναξίας Ανθίμου του Γ΄ ([[1742]]-[[1779]]). Ο Νικόδημος ήταν λάτρης της μοναστικής πολιτείας. Αυτή η επιθυμία του γιγαντώθηκε από τη γνωριμία του με μοναχούς του Αγίου Όρους και με άλλες προσωπικότητες, όπως είναι ο [[Άγιος Μακάριος Νοταράς]], [[επίσκοπος]] [[Κόρινθος|Κορίνθου]]. Το [[1775]] ήρθε στην [[Μονή Διονυσίου]] του [[Άγιο Όρος|Αγίου Όρους]]. Εκεί εκάρη μοναχός με το όνομα Νικόδημος<ref name="ReferenceC"/>. Σε αυτή την απόφαση ίσως να συνέβαλε και η μητέρα του, η οποία είχε και αυτή καρεί μοναχή στη [[Νάξος|Νάξο]] ονομαζόμενη Αγαθή<ref name="ReferenceB"/>.
 
=== Ο μοναστικός βίος ===