Συνθήκη Βουκουρεστίου (1913): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το ανατολικό σύνορο της Σερβίας συντάχθηκε από τη σύνοδο κορυφής της Παταρίκα, στα παλιά σύνορα, και ακολούθησε την καμπή μεταξύ των [[Αξιός|Βαρδάρη]] και [[Στρυμόνας|Στρυμόνα]] ποτάμια στην ελληνική-βουλγαρική όριο, εκτός από ότι η άνω κοιλάδα του [[Στρούμιτσα]] παρέμεινε στην κατοχή της Βουλγαρίας. Το έδαφος που κερδήθηκε συγχωνεύθηκε με τον κεντρικό Βαρδάρη, συμπεριλαμβανομένης της [[Οχρίδα (πόλη)|Οχρίδας]], [[Στιπ]], [[Κότσανη]] και [[Μπίτολα]] στη σημερινή [[Βόρεια Μακεδονία]]. Με τη διάταξη αυτή, η Σερβία αύξησε την επικράτειά της από 48.300 σε 87,.780 km2[[Τετραγωνικό χιλιόμετρο|τ.χλμ.]] και ο πληθυσμός αυξήθηκε περισσότερο από 1,5 εκατ. κατοίκους. <ref>Anderson and Hershey, p. 439</ref>

Η συνοριακή γραμμή που χωρίζει την Ελλάδα από τη Βουλγαρία συντάχθηκε από την κορυφή του [[Μπέλες]] στο στόμα του [[Νέστος| Νέστου]], σχετικά με το [[Αιγαίο]]. Αυτή η σημαντική εδαφική παραχώρηση, την οποία η Βουλγαρία αμφισβήτησε σημαντικά, σε συμμόρφωση με τις οδηγίες που έλαβε στις σημειώσεις τις οποίες η [[Ρωσική Αυτοκρατορία]] και [[Αυστροουγγαρία]] παρουσίασαν στο συνέδριο, αύξησε την περιοχή της Ελλάδας από 64.790 σε 108.610 km2τ.χλμ. και ο πληθυσμός της έγινε από 2.660.000 σε 4.363.000. <ref>Anderson and Hershey, pp. 439-440</ref>

Στο έδαφος που προσάρτησε η Ελλάδα, συμπεριλαμβάνονται μεγάλα τμήματα της [[Ήπειρος| Ηπείρου]] και της [[Μακεδονία|Μακεδονίας]], συμπεριλαμβανομένης και της [[Θεσσαλονίκης]]. Τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα μεταφέρθηκαν προς τα ανατολικά μέχρι πέρα ​​από την [[Καβάλα]], περιορίζοντας έτσι τα παράλια της Βουλγαρίας στο Αιγαίο σε αμελητέο ύψος 110 kmχλμ., με μόνο το Δεδέαγατς (σύγχρονη [[Αλεξανδρούπολη]]) ως επίνειο. Επιπλέον, η [[Κρήτη]] ενσωματώθηκε οριστικά στην Ελλάδα και επίσημα στις 14 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Μέσα σε αυτή την περιοχή ήταν επίσης η [[Φλώρινα]]. <ref>Anderson and Hershey, p. 440</ref>

Το μερίδιο της Βουλγαρίας από τα λάφυρα, αν και μειώθηκε σημαντικά, δεν ήταν εντελώς αμελητέο. Υπήρξαν καθαρά κέρδη της σε ένα τμήμα της Μακεδονίας, [[Μακεδονία του Πιρίν]] (ή Βουλγαρική Μακεδονία), συμπεριλαμβανομένης της πόλης της [[Στρώμνιτσα]], [[Δυτική Θράκη]], και 110 χλμ. παράλια του Αιγαίου, ήταν περίπου 25.030 km2τ.χλμ., και ο πληθυσμός της αυξήθηκε κατά 129.490. Επιπλέον, η Βουλγαρία συμφώνησε να καταργήσει όλα τα υπάρχοντα φρούρια και δεσμεύθηκε από μόνο της να μην ξανακατασκευαστούν στο μέλλον φρούρια μεταξύ των ελληνο-βουλγαρικών συνόρων ή οπουδήποτε σε από το έδαφος μεταξύ των δύο πόλεων, ή μέσα σε μια ακτίνα 20 χιλιομέτρων γύρω από το [[Μπάλτσικ]].

Η Βουλγαρία παραχώρησε στη Ρουμανία την [[Δοβρουτσά| Νότια Δοβρουτσά]], που βρίσκεται βόρεια της γραμμής που εκτείνεται από το Δούναβη, ακριβώς πάνω απ' το Tutrakan στη δυτική ακτή της [[Μαύρη Θάλασσα| Μαύρης Θάλασσας]], νότια της [[Δοβρουτσά| Νότιας Δοβρουτσάς]] έχει επιφάνεια περίπου 6.960 km2τ.χλμ., με πληθυσμό 286.000, και περιλαμβάνει το φρούριο της Σιλίστρα και οι πόλεις της Τουτρακάν στον [[Δούναβης| Δούναβη]] στη Μαύρη Θάλασσα.