Κυαίστωρ του ιερού παλατίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ο FocalPoint μετακίνησε τη σελίδα Quaestor sacri palatii στην Κυαίστωρ του ιερού παλατίου: ελληνικός τίτλος σε χρήση
του ιερού παλατίου
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Notitia_Dignitatum_-_Quaestor_sacri_palatii.jpg|δεξιά|μικρογραφία|305x305εσ|Τα διακριτικά του ''κυαίστορος τωντου Ιερώνιερού Παλατίωνπαλατίου'', από το έργο ''Notitia Dignitatum'' (Διακριτικά Αξιωμάτων): το έμβλημα του αξιώματος επάνω σε μία βάση, περιτριγυρισμένη από νόμους.]]
 
O '''κυαίστωρ τωντου Ιερώνιερού Παλατίωνπαλατίου''', λατιν.: quaestor Sacri Palatii, συνήθως απλά ο ''κυαίστωρ'', ήταν η ανώτερη νομική αρχή στην εποχή του [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκού Πριγκιπάτου]] και στο πρώιμο Βυζάντιο, υπεύθυνος για τη σύνταξη [[Δίκαιο|νόμων]] (νομοθέτης). Στο μέσο Βυζάντιο, το αξίωμα του ''κυαίστορος'' άλλαξε και αυτός που το κατείχε, έγινε ο ανώτερος δικαστικός αξιωματούχος της πρωτεύουσας της Αυτοκρατορίας, της [[Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]]. Το αξίωμα επέζησε μέχρι τον 14ο αιώνα, αν και μόνο ως τιμητικός τίτλος.
 
== Ο quaestor sacri palatii στο πρώιμο Βυζάντιο ==
Γραμμή 11:
 
== Ο κυαίστωρ στο μέσο Βυζάντιο ==
Ως μέρος των μεταρρυθμίσεών του, το 539 ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α΄ δημιούργησε ένα άλλο αξίωμα, που ονομάζεται ''[[Κοιασίτωρας|κυαισίτωρ]]'' (λατιν.: quaesitor), στον κάτοχο του οποίου δόθηκε αστυνομική και δικαστική εξουσία στην Κωνσταντινούπολη και επίσης αυτός ανέλαβε την εποπτεία των νέων αφίξεων στην Αυτοκρατορική πρωτεύουσα. <ref name="ODB">{{Harvnb|ODB}}.</ref> Μέχρι τις αρχές του 9ου αιώνα, ο αρχικός ''κυαίστωρ'' είχε χάσει τα περισσότερα από τα προηγούμενα νομοθετικά καθήκοντά του προς άλλους αξιωματούχους, κυρίως στον ''[[Λογοθέτης του Δρόμου|λογοθέτη του Δρόμου]]'' και τον ''επί των Δεήσεων'' (εφέσεων). Οι λειτουργίες του μεσο-Βυζαντινού ''κυαίστορος'' ήταν ουσιαστικά εκείνες του ''κυαισίτορος:'' ήταν ένας από τους ''κριτές'' (δικαστές) της Κωνσταντινούπολης. Ωστόσο, όπως σημειώνει ο [[Τζων Μπάγκνελ Μπιούρυ|Τζον Β. Μπέρυ]], η εξέταση των υφισταμένων του και το γεγονός ότι θα μπορούσε να αναληφθεί από έναν [[Ευνούχος|ευνούχο]], δείχνει ότι το μεταγενέστερο αξίωμα ήταν η άμεση συνέχιση του ''κυαίστορος τωντου Ιερώνιερού Παλατίωνπαλατίου'' (quaestor sacri palatii). {{Sfn|Bury|1911|p=74}}
 
Τα καθήκοντά του αφορούσαν: την επίβλεψη ταξιδιωτών και ανδρών από τις Βυζαντινές επαρχίες, που επισκεπτόταν την Κωνσταντινούπολη· την επίβλεψη των επαιτών· τις καταγγελίες ενοικιαστών γαιών κατά των ιδιοκτητών των γαιών· την επίβλεψη των δικαστών της πρωτεύουσας· τις υποθέσεις πλαστογραφίας. Τέλος είχε εκτεταμένη δικαιοδοσία επί των [[Διαθήκη|διαθηκών]]: αυτές σφραγιζόταν με τη σφραγίδα του ''κυαίστορος'', άνοιγαν με την παρουσία του και η εκτέλεσή τους εποπτευόταν από αυτόν. {{Sfn|Bury|1911|p=74}} Ο ''κυαίστωρ'' του 9ου αιώνα κατατασσόταν αμέσως μετά τον [[Λογοθέτης του Γενικού|λογοθέτη του Γενικού]] στους καταλόγους προτεραιότητας (ήταν 34ος στο ''[[Κλητορολόγιον]]'' του Φιλοθέου το 899). Το αξίωμα επέζησε στην ύστερη Βυζαντινή περίοδο, αν και μέχρι τον 14ο αι. τίποτα δεν είχε παραμείνει από το αξίωμα εκτός από τον τίτλο, ο οποίος απονεμόταν ως τιμητικό αξίωμα (45ο στην Αυτοκρατορική ιεραρχία). <ref name="ODB">{{Harvnb|ODB}}.</ref> {{Sfn|Bury|1911}}