Ράβενσμπρικ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 23:
Η πρώτη πληθύσμωση του νέου στρατοπέδου έγινε το Μάιο του 1939, όταν μεταφέρθηκαν σε αυτό περίπου 900 κρατούμενες από το προς εγκατάλειψη στρατόπεδο του [[Λίχτενμπουργκ]]. Ακολούθησε μεγάλη αύξηση των προσαγομένων κρατουμένων - περίπου 400 αθίγγανες μεταφέρθηκαν εκεί στο τέλος Ιουνίου 1939 από το στρατόπεδο του [[Μπύργκενλαντ]] στην Αυστρία. Συνολικά υπολογίζεται ότι σε αυτό μεταφέρθηκαν, καθ' όλη τη διάρκεια λειτουργίας του, περισσότερες από 5.000 αθίγγανες. Ακολούθησε μια μεγάλη αποστολή Πολωνίδων, το Σεπτέμβριο του 1939. Συνολικά στο Ράβενσμπρικ μεταφέρθηκαν 45.000 γυναίκες από την Πολωνία <ref>[http://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Holocaust/ravetime.html | Ιουδαϊκή Εικονική Βιβλιοθήκη]</ref>.
 
Τον Ιούνιο του 1941 μεταφέρονται στο μικρό βοηθητικό στρατόπεδο 300 άνδρες κρατούμενοι από το [[Νταχάου]], για να βοηθούν στις εργασίες ανεγέρσεων νέων κτισμάτων στην περιοχή (στο Ράβενσμπρικ υπήρχε εργοστάσιο της [[Ζήμενς]] (Siemens)). Κύρια απασχόληση των κρατουμένων γυναικών ήταν αρχικά η κατασκευή στολών για τα SS, αργότερα όμως το στρατόπεδο γίνεται χώρος φθηνού εργατικού δυναμικού, καθώς οι κρατούμενες απασχολούνται σε τοπικές βιομηχανίες με πενιχρή αμοιβή (όχι, φυσικά, για τις ίδιες αλλά για τους δεσμοφύλακές τους). Μόλις πραγματοποιόταν κάποια συμφωνία, 500 ή 1.000 γυναίκες παραχωρούνταν στη βιομηχανική εγκατάσταση, μαζί με το ανάλογο (γυναικείο) προσωπικό φρούρησης, εξοπλισμένο με γκλομπ και ειδικούς σκύλους-φύλακες. Για όσες κρατούμενες πέθαιναν από τη βαρειά εργασία και τις στερήσεις, η βιομηχανία λάμβανε αντικαταστάτριες χωρίς πρόσθετο κόστος. Μερικές από τις βιομηχανίες, των οποίων το εργατικό δυναμικό απαρτιζόταν από κρατούμενες, ήταν η [[Ζήμενς]] (ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός), η [[ΧένκελΧάινκελ]] (βιομηχανία αεροσκαφών), η βάση του [[Πεενεμούντε]] (κατασκευή και εκτόξευση των βλημάτων V2) κτλ.
 
Οι συνθήκες κράτησης δε διέφεραν από αυτές των υπόλοιπων στρατοπέδων συγκέντρωσης: Ο υποσιτισμός, οι ξυλοδαρμοί, οι καθημερινές εκτελέσεις με απαγχονισμό ή πυροβόλο όπλο ήταν καθημερινά φαινόμενα. Όσες κρατούμενες δεν ήταν κατάλληλες για εργασία στέλνονταν στο Άουσβιτς ή στο παρακείμενο βοηθητικό στρατόπεδο του Ούκερμαρκ (Uckermark) όπου και θανατώνονταν σε θαλάμους αερίων. Σε Πολωνές κρατούμενες έγιναν, επίσης, και '''ιατρικά πειράματα'''. Τα γνωστότερα από αυτά ήταν <ref>[http://motlc.learningcenter.wiesenthal.org/text/x28/xr2821.html | Ίδρυμα Σιμόν Βίζενταλ]</ref>: