Ο '''Λιούτοβιντ της Ζαχλουμίας''' ήταν Σλάβος, γηγενής, κυβερνήτης της Ζαχλουμίας, στη σημερινή δυτική Ερζεγοβίνη και νότια της Κροατίας, που άκμασε στα μέσα του 11ου αιώνα υποτελής στη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]]. Ήταν ο τελευταίος βυζαντινόςΒυζαντινός διοικητής του [[Θέμα Σιρμίου|Θέματος του Σιρμίου]] το 1039-1042<ref name="Stephenson2003">Stephenson 2003, σσ. 42-43</ref>.
Σε έναν χάρτη του Ιουλίου του 1039, ο Λιούτοβιντ σνσφέρεταιαναφέρεται με τους βυζαντινούς τίτλους του ''πρωτοσπαθάριου επί του χρυσιτρικλίνου'', ''ύπατου'', και ''στρατηγός της Σερβίας και της Ζαχλούμιας'', γεγονός που υποδηλώνει ότι ο αυτοκράτορας [[Μιχαήλ Δ΄ ο Παφλαγών|Μιχαήλ Δ΄]]<ref>{{Cite book|title=Fifty Years of Prosopography: The Later Roman Empire, Byzantium and Beyond|first=Averil|last=Cameron|publisher=OUP/British Academy|isbn=9780197262924|date=2003-07-17|url=http://books.google.com.au/books?id=2jJXudnr-4sC&pg=PA150}}</ref> του χορήγησε την διοίκηση αυτών των εδαφών, συμπεριλαμβανομένης και της ΝτούκλιαΔιοκλείας<ref name=Stephenson2003/>.
Το 1042, ο Ζουπάνος της Ράσκας, [[Μπαν της Βοσνίας]] και ο Λιούτοβιντ, έλαβαν μεγάλες ποσότητες χρυσού από τον βυζαντινόΒυζαντινό αυτοκράτορα για την υποστήριξηυποστήριξή τους στην ανατροπή του [[Βόγισλαβ Βογίνοβιτς|Στέφαν Βόγισλαβ]] της ΝτούγκλιαΔιοκλείας<ref name=Stephenson2003/><ref>''Chronicle of the Priest of Duklja'', ch. 38: «iupano Rassae et bano Bosnae et principi regionis Chelmanae»</ref>. Αυτός οδήγησε τον στρατό εναντίον της ΝτούγκλιαςΔιοκλείας το 1043, αλλά έπεσε σε ενέδρα στον λόφο Κλομπούκ<ref>Marko Vego, ''Naselja bosanske srednjevjekovne države'', Svjetlost, 1957. [http://books.google.com/?id=yoPRAAAAMAAJ Google Books]</ref> κι έχασε την μάχη από τον Βόισλαβ, ο οποίος νίκησε. Ο Βόισλαβ έπειτα συνέχισε για να προσαρτήσει το μεγαλύτερο μέρος του Ζαχλουμίου και της Τραβουνίας.
