Σύνδρομο της Στοκχόλμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
διαγραφή λέξη που δεν σχετίζεται με τον εν λογω λήμμα
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Το '''σύνδρομο της Στοκχόλμης''' είναι ένα [[Ψυχολογία |ψυχολογικό]] φαινόμενο κατά το οποίο όμηροι εκφράζουν [[ΕνσυναίσθησηΕν συναίσθηση |συμπάθεια]] και συμπόνοια και έχουν θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους, μερικές φορές σε σημείο που να υπερασπίζονται και ταυτίζονται με τους απαγωγείς. Αυτά τα συναισθήματα γενικά θεωρούνται παράλογα υπό το πρίσμα του κινδύνου ή ρίσκου που υπέστησαν τα θύματα, τα οποία θεωρούν ουσιαστικά, την έλλειψη κακοποίησης από τους απαγωγείς ως μια πράξη καλοσύνης.<ref name="FBI bulletin">{{cite journal|first1=Nathalie |last1=de Fabrique |first2=Stephen J. |last2=Romano |first3=Gregory M. |last3=Vecchi |first4=Vincent B. |last4=van Hasselt |date=July 2007|title=Understanding Stockholm Syndrome|journal=[[FBI Law Enforcement Bulletin]]|publisher=Law Enforcement Communication Unit|volume=76|issue=7|pages=10–15|issn=0014-5688|url=http://www.fbi.gov/stats-services/publications/law-enforcement-bulletin/2007-pdfs/july07leb.pdf/at_download/file|accessdate=17 November 2010}}</ref><ref>{{Cite journal
| last1 = Namnyak | first1 = M.
| last2 = Tufton | first2 = N.
Γραμμή 21:
 
== Περιγραφή ==
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή [[τραυματική συγκόλληση|τραυματικής συγκόλλησης]], η οποία δεν απαιτεί απαραιτήτως ένα σενάριο ομηρείας, αλλά η οποία περιγράφει «ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ δύο ατόμων, όπου ένα πρόσωπο παρενοχλεί περιοδικά, χτυπάει, απειλεί, κακοποιεί, ή εκφοβίζει το άλλο.""<ref>Dutton, D.G and Painter, S.L. (1981) Traumatic Bonding: the development of emotional attachments in battered women and other relationships of intermittent abuse. Victimology: An International Journal, 1(4), pp. 139–155</ref> Μια συχνά χρησιμοποιούμενη υπόθεση για να εξηγήσει το φαινόμενο του συνδρόμου της Στοκχόλμης, βασίζεται στη [[Σίγκμουντ Φρόυντ |φροϋδική θεωρία]]. Προτείνει ότι η σύνδεση (του θύματος με τον κακοποιό) είναι αντίδραση του ατόμου στο τραύμα του, αντίδραση στο να γίνει θύμα. Η ταύτιση με τον επιτιθέμενο είναι ένας τρόπος που το ίδιο το "εγώ" υπερασπίζεται τον εαυτό του. Όταν ένα θύμα πιστεύει τις ίδιες αξίες με τον επιτιθέμενο, αυτός παύει να γίνεται αντιληπτός ως απειλή.<ref>{{cite journal|last=Mackenzie|first=Ian K.|title=The Stockholm Syndrome Revisited: Hostages, Relationships, Prediction, Control and Psychological Science|journal=Journal of Police Crisis Negotiations|date=February 2004|volume=4|issue=1|pages=5–21|url=http://journals1.scholarsportal.info.myaccess.library.utoronto.ca/tmp/11009621295891804833.pdf|accessdate=December 9, 2012}}</ref>
 
== Κοινά συμπτώματα του «Συνδρόμου της Στοκχόλμης» ==
Γραμμή 37:
<references />
 
[[Κατηγορία :Κοινωνική ψυχολογία]]
[[Κατηγορία :Σύνδρομα]]
[[Κατηγορία :Εγκλήματα]]
[[Κατηγορία :Κακοποίηση]]