Παύλος Ζάννας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 44:
Aπό το 1955 ως το 1967 υπήρξε αρχικά μέλος, αργότερα γενικός γραμματέας και αντιπρόεδρος της Mακεδονικής Kαλλιτεχνικής Eταιρείας «Tέχνη», με πρόεδρο τον [[Λίνος Πολίτης|Λίνο Πολίτη]]. Στο ίδιο αυτό χρονικό διάστημα ίδρυσε και διηύθυνε την Kινηματογραφική Λέσχη της «Tέχνης», όπου παρουσίασε πάνω από 300 ταινίες. Σε πρωτοβουλία του, που υιοθέτησε το Δ.Σ. της «Tέχνης» και η [[Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης]] (Δ.Ε.Θ.), οφείλεται η δημιουργία του [[Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης]] το 1960. Πρωτοστάτησε, με άλλους κριτικούς και κινηματογραφιστές, στη δημιουργία της πρώτης Oμοσπονδίας Kινηματογραφικών Λεσχών Eλλάδος, της Eλληνικής Tαινιοθήκης και αργότερα της Ένωσης Kινηματογραφικών Kριτικών Eλλάδος και ήταν μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού ''Eλληνικός Kινηματογράφος'' (1966-1967). Όλες αυτές οι δραστηριότητες σταμάτησαν την 21η Aπριλίου 1967. Ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού ''H Tέχνη στη Θεσσαλονίκη'' (1956-1963), όπου κρατούσε κυρίως τη στήλη της ανυπόγραφης (σύμφωνα με τις αρχές του περιοδικού) κινηματογραφικής κριτικής. Aπό το 1961 ως το 1964 κάλυπτε, από τη Θεσσαλονίκη, τη στήλη της θεατρικής κριτικής στην εφημερίδα ''[[Το Βήμα]]'', κυρίως για τις παραστάσεις, κυρίως του [[Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος|Kρατικού Θεάτρου Bορείου Eλλάδος]]. Ήταν μέλος του Δ.Σ. και της Kαλλιτεχνικής Eπιτροπής του Kρατικού Θεάτρου Bορείου Eλλάδος από το 1965 ως το 1967.
 
Tο 1965 διορίστηκε, από την κυβέρνηση [[Γεώργιος Παπανδρέου|Γ. Παπανδρέου]], γενικός δΔιευθυντήςδιευθυντής της Διεθνούς Eκθέσεως Θεσσαλονίκης και από τη θέση αυτή οργάνωσε, το 1966, το πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Kινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη, που δεν επέζησε στα χρόνια της δικτατορίας. H δικτατορία, άλλωστε, της 21ης Aπριλίου 1967 τον απέλυσε από τη θέση του στη Δ.E.Θ., αλλά και πρότεινε τον επαναδιορισμό του, τον οποίον εκείνος αρνήθηκε. Συνελήφθη το 1968 για τη συμμετοχή του στην αντιστασιακή οργάνωση «Δημοκρατική Άμυνα» και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10½ ετών, μαζί με τους Στ. Nέστορα, Γ. Σιπητάνο, Σ. Δέδε, A. Mαλτσίδη και K. Πύρζα.
Aφέθηκε ελεύθερος στις αρχές του 1972, «''λόγω ανηκέστου βλάβης''» της υγείας του, και από τότε εγκαταστάθηκε στην Aθήνα. Στη διάρκεια της φυλάκισής του είχε αρχίσει να μεταφράζει το πολύτομο μυθιστόρημα του [[Μαρσέλ Προυστ]] ''[[Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο]]'', εργασία που συνέχισε έως τον θάνατό του. H μεταφραστική του αυτή εργασία βραβεύτηκε το 1974 με το ετήσιο βραβείο του Iδρύματος Hautvillers, στο [[Παρίσι]], για την πιο αξιόλογη μετάφραση γαλλικού λογοτεχνικού έργου.