Νεοελληνική λογοτεχνία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι πρώτοι μεταπολεμικοί πεζογράφοι αξιοποίησαν τις εμπειρίες του πολέμου του '40, της Κατοχής και του εμφυλίου πολέμου, σε έργα όπως η ''Πολιορκία'' του [[Αλέξανδρος Κοτζιάς|Αλέξανδρου Κοτζιά]], η ''Πυραμίδα 67'' του [[Ρένος Αποστολίδης|Ρένου Αποστολίδη]] και οι ''Ακυβέρνητες πολιτείες'', του [[Στρατής Τσίρκας|Στρατή Τσίρκα]], έργο που ξεχωρίζει για την χρήση πολλών μοντέρνων αφηγηματικών τεχνικών. Ο άλλος σημαντικός θεματικός κύκλος από τον οποίον αντλούν οι πεζογράφοι είναι η καθημερινότητα και η ζωή στις πόλεις, με πιο γνωστούς εκπροσώπους τους [[Κώστας Ταχτσής|Κώστα Ταχτσή]], [[Γιώργος Ιωάννου (λογοτέχνης)|Γιώργο Ιωάννου]], [[Μένης Κουμανταρέας|Μένη Κουμανταρέα]], ενώ κάποιοι συγγραφείς αντιμετωπίζουν με κριτική ματιά και σκεπτικισμό την σύγχρονη οικονομική, κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, όπως ο [[Σπύρος Πλασκοβίτης]] στο ''Φράγμα'', ο [[Βασίλης Βασιλικός]] στην ''Τριλογία'' ή ο [[Αντώνης Σαμαράκης]] στο ''Λάθος''. Πιο πρωτοποριακές τάσεις, με αξιοποίηση μοντερνιστικών τεχνικών και αμφισβήτηση των [[ρεαλισμός (λογοτεχνία)|ρεαλιστικών συμβάσεων]] εμφανίζονται σε έργα του [[Νίκος Καχτίτσης|Νίκου Καχτίτση]] και του [[Γιώργος Χειμωνάς|Γιώργου Χειμωνά]].

 

 

==Σημειώσεις==