Αρμονία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η λέξη '''Αρμονία.αρμονία''', Εκεκ του ρήματος «αρμόζω» ή «άρω» (βάση και της λέξεως «[[Αρετή]]»). Αρμογήσημαίνει αρμογή, μουσική συμφωνία, συνομολογία, συναρμογή, σύνδεσμος και, κατ’ επέκτασιν, η εναρμόνισιςεναρμόνιση των πραγμάτων.

Στον [[Εμπεδοκλής|Εμπεδοκλέα]] αναφέρεται ως κύριο όνομα, στην θέση της Φιλότητος ή της Αφροδίτης. Στην ησιόδειο «[[Θεογονία]]» (937), καθώς και στην ευρυτέρα Εθνική θεολογία και λατρεία των Ελλήνων, η Αρμονία είναι Θεά,θεά κόρη της Αφροδίτης και του Άρεως και αδελφή του Φόβου και του Δείμου, κατά την Θηβαϊκή παράδοση, ή του Διός και της ατλαντίδος Ηλέκτρας, κατά την παράδοση της(βλ. [[Σαμοθράκη]]ςΑρμονία (μυθολογία). Στην πολιτειακή λατρεία της Θεάςθεάς Αρμονίας, οι πολίτες και οι Αρχέςαρχές των πόλεων την επεκαλούντο για εύνομο κοινωνικοπολιτική ζωή.

Ως μουσικός όρος, ειδικά για την αρχαιοελληνική μουσική, '''αρμονία''' σημαίνει μέθοδος κατασκευής μουσικών κλιμάκων, δια της συναρμογής μουσικών διαστημάτων. Κατ' επέκταση ο όρος αρμονία σημαίνει "«μουσική κλίμαξ"κλίμακα». Ταυτόσημοι όροι με την αρμονία είναι οι όροι [[τόνος]], και [[τρόπος]]. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κατονομάσει και κατατάξει τις κλίμακές τους δίνοντάς τους ονομασίες που δηλώνουν φυλετική ή εθνική καταγωγή. Κατ' αυτοναυτό τον τρόπο προκύπτουν όροι όπως:

Δώριος τρόπος (= δώριος αρμονία, δώριος τόνος), Φρύγιος τρόπος (= φρύγιος αρμονία, φρύγιος τόνος), και αντίστοιχα Λύδιος, Μιξολύδιος, Ιωνικός, Αιολικός.